Tante

Ik heb nieuws. Groot nieuws, leuk nieuws, lief nieuws. Nieuws dat in deze tijden een groot lichtpunt is.

Gisteren om 11.37 ben ik tante geworden. Tante van een lieve neef. Hij heet Sandro en hij is 3 jaar.

Ik wist het natuurlijk al even, tante word je meestal niet van de één op de andere dag, maar ik wilde er niet over schrijven totdat het echt zeker was, en dat was gisteren. Sandro is geadopteerd. Zijn wiegje, waarvan we zeker zijn dat hij het niet heeft gehad, stond ver weg, in een land ten oosten van ons, waar nieuwgeborenen het niet al te best hebben. Zijn eerste 3 jaar waren dan ook niet om over naar huis te schrijven en voordat de adoptie ter tafel kwam, had hij een onzeker bestaan dat leek te eindigen in de dood.

Net voor de poorten van dat einde, wist hij de aandacht te trekken van de adoptie stichting en werd hij ter adoptie aangeboden. Om een lang verhaal van overweging, twijfel, wel of niet doen, nadelen en voordelen tegen elkaar afwegend, zo'n lang verhaal dus, kort te maken. Mijn zus ging ervoor en Sandro is sinds gisteren in Nederland.

Alles is anders in de huidige tijd. Ook adoptie. Wij zijn een familie van adoptanten, wij gaan voor degenen die niemand lijkt te zien, laat staan te willen. Wij kunnen verliefd worden op een foto, ver weg, in vodden, in modder, onder een scheef afdakje. Wij focussen ons op de oogjes, de oortjes, het gezichtje en op datgene wat de oogjes tegen ons lijken te zeggen.

Tijdens alle adopties uit het verleden was ik ter plaatse, ofwel ik mocht mee voor de overdracht, ofwel ik kon meteen op kraamvisite. Zelfs bij neef Panurs, jaren geleden, toen ik al in HU woonde en ik voor een lang wkend met het vliegtuig met mijn nieuwe familielid ging kennismaken.

Alles is anders in de huidige tijd. Dat betekent dat ook de adoptie Corona proof moest plaatsvinden, spijtig genoeg. Geen bijeenkomst met leuke gesprekken en een lange kennismaking. Geen overdracht die langzaam en met veel aandacht zijn weg vindt. Nee, deze adoptie vond plaats in een soort drive through opzet, die we vandaag de dag zo goed kennen van de vaccinatiestraten, de Covid testen, de bruiloften en doopfeesten. En helaas, ik kon er dus niet bij zijn en voorlopig moeten we triest genoeg ook de kennismaking uitstellen tot het weer kan.

Tot die tijd doen we het met whatsapp, met video bellen, met foto's en met korte berichtjes over hoe het gaat. De eerste nacht is goed verlopen. Sandro heeft lief geslapen. Alles is vreemd, angstig, bang voor de speeltjes die voor hem klaar lagen. Hij is dichtbij zijn nieuwe moeder en zijn nieuwe oma, hij kijkt tv, vooralsnog prefereert hij de deken op de bank boven zijn eigen canapé en zijn oogjes verraden dat hij nog niet is 'angekommen' zoals Duitsers het zo prachtig kunnen zeggen.

Het gaat wel goedkomen met Sandro en met ons. Ik ga er zeker meer over schrijven in deze blog. 

Ik ben tante en ik ben verliefd.