Welkom lieve J

En alweer heeft de hondenhemel haar poorten moeten openen voor een nieuwe bewoonster.
En alweer hebben we hier op aarde afscheid moeten nemen van een kleine grote vriendin.

J begon haar leven onzeker, als ongewenst pupje werd ze op straat gezet en begon ze te zwerven. Als een wonder of gewoon haar lot liep ze voor de autobanden van vrienden H en M die haar niet konden weerstaan en mee naar huis namen.
Daar begon haar echte leventje, een dans, een toneelstuk, een opera in veel bedrijven. Een eigen landgoedje, met fruit tuin, met moestuin en met grote rijke jachtgronden.

Het is sowieso leuk om naar H en M te gaan, maar J maakte het extra speciaal voor mij. Als ik de auto uitstapte, hoorde ik al beweging en bij de poort aangekomen zag ik haar vanuit de verte aan komen rennen. Een stevig lijfje, korte pootjes, maar met grote snelheid. Ergens in haar familie zal een teckel hebben gezeten, maar J was meer, in haar waren echt heel veel familie eigenschappen verenigd.

Ik zag ook meerdere kanten van haar. Het was meestal de lieve verleidelijke J, die mij al vanaf de eerste dag om haar pootje wond. Ik was verliefd op haar en zij ook op mij......tenminste als ik oogjes goed kon lezen. Ze zat bij me op schoot en keek samen met mij naar de heerlijkheden die vriendin M op mijn bord toverde.
Eén keer was er geen begroeting aan de poort. Was ze op pad, lag ze soms te slapen? Ik trof haar aan in haar mandje en de reden van haar schijnbare afstandelijkheid was haar prooi, een vogeltje dat ze net had verschalkt en dat ze met man en macht verdedigde.

Ze was nog jong en ik wist zeker dat ik nog jaren van haar zou kunnen genieten.
Tot bijna 2 weken geleden.
Er kwam slecht nieuws over J. Iets met haar gebeurd, onbekend wat, ergens op haar landgoed, maar in ieder geval was de kracht uit haar rugje, achterpootjes en haar staartje. Eerst vol goede moed en later met groeiende wanhoop veranderde het huis van H en M in een 24 uurs hondenziekenhuisje.
De DA werd geconsulteerd, nog een andere deskundige en de situatie werd maar niet beter.
En begin deze week was er nog een DA, ik had er zo'n goede hoop op maar 's avonds hoorde ik dat hij de woorden had uitgesproken waar we natuurlijk allemaal al bang voor waren geweest.

Hier op aarde is er groot verdriet maar in die hondenhemel wordt het maar leuker en leuker.......en J is een aanwinst, dat weet ik zeker.

Ik heb veel foto's van haar, gelukkig. En de foto hieronder is slecht, zowel J als ik bewogen en het toestel stond verkeerd, maar toch is de foto mij dierbaar en daarom plaats ik hem toch.
Herinnering aan mooie tijden.