Woensdagavond in Libanon

In de Semmelweis utca zit sinds een jaar het restaurant Byblos. Voor die tijd zat er een thee huis met een eigenaar uit Jordanie, erg lekker en leuk en ooit heb ik daar een blog over geschreven. De inrichting is gebleven, de waterpijp ook maar de thee is ingeruild voor een Libanese en Levantijnse keuken.

De mensen zijn vriendelijk, het eten is lekker, mooie specerijen en in deze tijden belangrijk, je hebt ruimte om je heen en je hoeft niet te socialisen als je dat niet zoekt. We zaten laatst op het terras, ook al leuk tegenover film theater Puskin, midden in de stad en toch een groentje en het verkeerslawaai op achtergrond afstand.

Gisteravond was er een speciale avond, een wijn spijs diner met wijnen uit Libanon. We wisten niet goed wat we ons erbij moesten voorstellen. Wijnen uit Hongarije, bekend, wijnen die we vroeger in NL dronken, ZA, Chili, NZ enzovoort, soms een special uit Spanje, Marokko, maar Libanon was nieuw.

We liepen naar de bushalte want in Budapest is dat een geweldige manier om overal te komen en te gaan en bijna gearriveerd kwamen we er achter dat we onze mondkapjes waren vergeten. P geschwind terug en ook snel weer terug met de vosjes en de pepers.

Die mondkapjes is een nieuwe business, natuurlijk zijn er de officiele witte blauwe, maar al snel gaan die vervelen en op de Czako kert piac bij ons om de hoek zit een mevrouw die leuke katoentjes maakt.

In de Semmelweis utca was het al gezellig druk, we liepen vrienden J en R nog tegen het lijf want Budapest is net een dorp, en we werden naar boven begeleid richting een mooie tafel. Wijnen stonden klaar, muziek was aan het oefenen en glaswerk en bestek waren veel belovend. 

Het stelde niet teleur. Het eten was zeer smakelijk, de wijnen.......leuk om te proberen, nog niet om te kopen, maar één rode komt in de buurt. De presentatie over de wijn ging een beetje mis, de wijnmaker op afstand in Libanon had er willen zijn maar dat kon natuurlijk niet, de partner in Budapest had geen Google Chrome op zijn laptop geinstalleerd en wilde dat zo houden dus als alternatief liep hij met zijn smartphone door de zaal om aan ons te laten zien dat de wijnmaker zijn kelders aan het showen was.

Wij waren met vrienden B en G en zoals altijd was dat gezellig. De koffie aan het einde was speciaal, een bedoeinen koffie in een mooi klein kopje met een zeer smakelijke kardamom afdronk. De eerste ronde koffie eindigde op de grond maar in de herkansing ging alles goed.

Ik kan Byblos aanraden.

Op de terugweg bij de bushalte nog onze vriend geaaid, een grote lieve schat die met een zwerver samen is en die samen met grote zakken en tassen rond scharrelen. Als we in de bus zitten, fantaseren we altijd dat er misschien een dag komt dat de zwerver vraagt of wij de vriend willen overnemen.....maar ze vormen een prima setje, dus alleen fantasie.

Niet slecht voor een woensdag avond zo in Libanon dichtbij.

De stilte voorbij

Bijna 5 jaar geleden zond ik mijn laatste bijdrage in op deze blog. Het was niet dat ik er genoeg van had, maar het leven neemt soms wendingen die meer plaats innemen en de tijd was er niet meer om te schrijven. En bovendien, de pastorie werd ingeruild voor een leven in de stad dus een heel ander leven met andere belevenissen.

Gisteravond zocht ik iets op in mijn blog en begon oude teksten te lezen.....toch best leuk eigenlijk en al lezende kwamen herinneringen terug.

Misschien weten de trouwe lezers het nog. In 2009 vonden wij een hondje op de akker en na lang wikken en wegen namen wij hem op. Komende vrijdag vieren we dat Daksi 11 jaar bij ons is.

Wel een goede reden om weer een blogje te schrijven. 

Daksi was al blind, hij is nu ook doof en dement, maar nog steeds onze lieve Prins.

Misschien ga ik de pen weer oppakken, met andere waarnemingen dan de pastorale en dorpse, maar hopelijk niet minder interessant.

Welkom terug aan de trouwe lezers!

Kerst

Kerst in het nieuwe appartement in de Grote Stad.
Het weer is zacht, een beetje mistig en de zon slaagt er niet in om door te komen. De parken en de tuin zijn modderig en FD hebben zwarte pootjes en onze halvloer dus ook.
Het huis is heerlijk, ik voel me helemaal thuis. P nog niet, niet dat hij het niet leuk vindt hoor, maar ik ben blijer. Het buurtje is erg leuk, rustig en toch binnen 10 minuten in het Leven.

Ondanks de stad is het toch een dorps sfeertje, vooral onder de mensen met hondjes. We ontmoeten elkaar in de parken, op de stoepen en op straat. Het park vlakbij ons ligt in de Tabán en de hondenmensen in de Tabán hebben een eigen Facebook groep. Mededelingen over wandelingen, over hondjes die gevonden zijn, weggelopen, verdenkingen op gestrooid gif en gewoon heel veel foto's van spelende en wandelende honden.
Afgelopen week ontmoette P één van de dames met hond. Ze vertelde over de FB groep en over nieuwe boompjes die waren aangepland ter nagedachtenis aan overleden parkbezoekers. Vanmorgen liepen we in het park en bekeken de boompjes.
Bátor fája, Lizi fája, Ramszi fája, een mooi initiatief maar hopelijk lopen onze honden voorlopig nog te struinen door het park.

Vanmorgen toen we de deur naar het trappenhuis opendeden hing er een Kerst tasje aan de klink. Een bordje met eigengebakken moois en een Kerstkaartje van de familie boven ons. Net zo leuk als het platteland dus, net zo persoonlijk.

Kerst vieren we alleen en Oud en Nieuw met vrienden. Tussendoor nog een beetje werk en voor de rest lekker uitrusten, niks doen, het huis nog gezelliger maken en uiteraard de stad in.

Ik was al een tijdje niet in de stad geweest en afgelopen week zag ik weer allerlei nieuws. Naast de Basiliek is een Italiaans centrum geopend. Prachtig! Het is een combinatie van restaurant, delicatessenwinkel en een kookschool. Gelukkig was het beide keren dat ik er was heel erg druk, en niet met kijkers alleen maar ook met big spenders en proevers.

Ik wens alle lezers een heel plezierige Kerst en een geweldig Nieuwjaar!

Boom in de grote kamer

Één van de herinnerings bomen in ons park

Boompje in de hal

lekkere lunch bij de Italiaan

Leuk ingericht

en de wandboom

Inhalen

Verjaardagsverrassing

Met M bij Palack

nog veel te gaan

zo heerlijk, een inbouwboekenkast

avondwandelingetje

erwtensoep

Spaans deze keer

Klauzál piac

Er is zoveel in te halen. Ik moest er even de foto's bij pakken om te weten wat er ook alweer allemaal gebeurde en ik weet dat ik veel vergeet omdat ik er geen foto van heb. Het schiet erbij in en waarom weet ik niet. Druk is geen excuus, misschien vraag ik mij soms af of het wel leuk genoeg is om te lezen voor anderen. De pastorie verhalen waren leuk, betekenden een heel nieuw leven. De stadse rondwandelingen waren ook leesbaar en voor sommigen zelfs inspirerend. Maar nu, nu we gewoon druk zijn met werk, haastig uit bed springen via de badkamer snel naar fiets en auto, in het donker weer terug, snel nog even achter de laptop, dat is nou niet zo geweldig om over te verhalen. En natuurlijk doen we nog veel leuke dingen en soms lijkt de pastorie blog een blog over mooie borden en gevulde glazen. Toch heb ik nog een schare trouwe lezers en om niemand teleur te stellen en mijzelf te herinneren wat er ook al weer allemaal gebeurde, ga ik gewoon door met schrijven.

Ik begin in november, mijn verjaardag. Het was een gewone werkdag en uiteraard weet niet iedereen dat ik verjaar. En toch, via via werd het bekend en was het een echte verjaardag. Na één van mijn rondes door het gebouw vond ik een prachtig taartje van Szamos met een kaarsje op mijn bureau, met gniffelende collegae op de gang. Was een super heerlijk taartje, aan te raden, met chocolade en vers fruit. Samen met vrienden hadden we een gezellig verjaardagsdiner in restaurant Borssó, met smakelijke combinaties van de Hongaarse en Franse keuken.
Midden november was vriendin M weer in het land en dat betekent kletsen, kletsen en wijn proeven, we begonnen bij Palack en een paar avonden later waren we bij M thuis met z'n 12-en om samen de HU wijnen te proeven en er natuurlijk weer over te kletsen.

En dan een mega grote gebeurtenis dit najaar. We zijn verhuisd in de Grote Stad naar een groter appartement. Nu het wel vrij zeker is dat we hier wat langer gaan vertoeven, was ik al aan het speuren naar een groter appartement. We woonden leuk en mooi en hadden geweldige buren maar ik voelde mij soms een student, op luxe kamers weliswaar, maar toch. Niet mijn boeken in de buurt, een paar bordjes en kopjes, zonder onze grote lekkere hangbank en niet zo heel veel aan de muur.
De pastorie is er nog en daar zijn we erg aan gehecht, maar de tijd is er niet altijd om er langer van te genieten. Daarom hebben we nu ook wat spullen uit de pastorie verhuisd naar de Grote Stad. Gedeeltelijk hadden we verhuizers, gelukkig, en gedeeltelijk hebben we zelf gesjouwd wat een geblesseerde rug van P heeft opgeleverd.
Ik ben blij. Blij met mijn boekenkast vol, blij met de buurt die zo romantisch is, vooral als het donker is en de ouderwetse lantaarns branden en het prachtige uitzicht op de burcht mij nog elke keer verrast.
De keuken en badkamer zijn karakteristiek zoals het op Funda zou staan, maar wij zijn er gelukkig mee, alles doet het en omdat het met eigen spullen toch snel mooi wordt. En de keuken is groot, een eetkeuken zoals P altijd al graag wilde en in ieder geval prima om de eerste erwtensoep voor dit jaar te maken.
Dit weekend waren we in de stad. Accessoires voor in de badkamer kopen bij een nieuwe Deense winkel. En naar de prachtig gerestaureerde Klauzál piac waar een antiekmarkt was, en een mooie bakker, een geweldige slager en een heerlijke kaaswinkel.
En het weekend begon op vrijdag met een Spaanse wijn proeverij met bijbehorende tapas. Deze avond bewees dat we erg gewend en gehecht zijn geraakt aan de Hongaarse wijnen maar tegelijkertijd was het zalig en zo gastvrij met tapas die geen tapas waren maar volledige gerechten. Moe, voldaan en niet meer geschikt om welk voertuig dan ook te besturen werden we veilig door de taxi naar huis gebracht.
En morgen begint de nieuwe week en in ieder geval zal er binnenkort een grote Kerstboom in ons huis staan want de plafonds zijn 3.70m.

Kleurrijke Herfst

De zee uit het vorige blog is een mooie herinnering evenals de zalige ziltigheden. De herfst is echt ingetreden en misschien is dat wel het seizoen dat het beste bij mij past. De prachtige kleuren van de natuur, de temperatuur die prima is, lekker een dunne trui aan maar nog geen jas en de regen die goed te verdragen is na al die zonneschijn.
Ook in de stad is het mooi, alle parken in rood en geel, nog steeds veel terrassen, met plaids en warmtelampen en de eerste hondenjasjes zijn alweer gespot.
Met vrienden B en G zijn we na het reces opnieuw gestart met het afvinken van onze wensenlijst. Met stip op 1 stond het HotPotten. Na wat onderzoek besloten we de tip van vriendin P te volgen omdat wij weten dat zij er verstand van heeft.
We stapten uit de tram en liepen de straat in, voor ons een grote groep Chinezen. Samen liepen we door de deur en stapten binnen in China. We waren de enige Niet Chinezen en dat bleef de hele avond zo. Groepen, families, aan grote ronde tafels en in aparte kamertjes, schalen met dampende gerechten. G had gelukkig gereserveerd en men wist waarvoor we kwamen. De kaart lag voor mij en ik keek op blz 1. Alleen Chinese tekens, ik bladerde verder, en verder, en aan het eind gekomen schoot ik in de lach. De kaart was gewoon alleen in het Chinees.
Onze redder in nood was Linda, dochter van de eigenaars en prima in het Chinees, Hongaars en Engels. Zij vertelde wat er allemaal in de Hotpot kon en wat lekker was.
We besloten voor een half half pan, half met hete bouillon half met gewone. Voor de volgende keer, tenminste als we weer met BG gaan, gaan we alleen voor de hete. En wat er allemaal inging, het was zalig, tofu, veel paksoi, garnalen, visballetjes, beef, kip en 2 soorten noedels.
Aan het eind van het diner wilde Linda ook wel even weten hoe wij hier terecht gekomen waren, als Westerlingen in deze Aziatische pleisterplaats. We komen terug, dat is zeker!
Na de Hotpot wilden we nog even nagenieten voor het laatste biertje en de koffie met Calvados, super gezellig bij Café Csiga, dat voor het ontbijt al goedgekeurd is door BG en nog op onze lijst staat om te proberen.

Op de Béla Bartok ut vlakbij ons zit een hartstikke leuke kinderboekenwinkel. Als ik er langs kom is het gelukkig vaak druk. Ik weet niet of het waar is, maar het lijkt mij dat H meer lezen dan NL, zowel de volwassenen als de kinderen. Als wij erlangs lopen kijken we altijd even naar de nieuwe etalage en naar de vrolijke aantrekkelijke boekjes. Vorige week zagen wij een bekende naam, Annie MG Schmidt. Een hele etalage vol met haar boeken in het Hongaars vertaald. Inmiddels heb ik begrepen dat er binnenkort een soort NL kinderboekenweekend is in de zaak en ik heb mij voorgenomen even te gaan kijken.
Één avondje waren we bij Palack voor de wijnproeverij en voor een echt damesavondje waren A en ik bij de Italiaan. Nooit heel erg laat want tenslotte is het door de week en is de volgende morgen heel dichtbij.

En nu is het weer weekend, een extra lange deze keer in verband met de 23e oktober en de Wintertijd die vannacht ingaat. We zijn in de Pastorie en buiten is het prachtig! De notenboom die inmiddels megagroot is en mooie gele bladeren heeft. Het tapijt rondom het huis en de zon die zalig scheen op het tuinbankje voor ons huis.
Heel veel buiten zijn we niet geweest, we waren druk aan de binnenkant.
Daarover later veel meer in het volgende blog, nu eerst even genieten van de laatste zonnestralen en de warme houtkachel en van FD die genieten van hun landgoedje.
En morgen weer naar de Grote Stad. Met de auto die vorige week een mijlpaal bereikte.

De H Jip en Janneke

Een nieuwe mijlpaal

Herfst in de Pastorie

Notenboom

Zalige Hotpot

Bergen vol paksoi

Uitwaaien, terrassen en nog meer uit de zee

tijdens de wandeling

bezoek van het buurhondje

zalig, met uitzicht op de haven

zoet en laat ontbijt

Wandelpad in Opatjia

De eerste lunch

stadhuis

Truffels uit Motovun

De zee is overal

Lievelingsplekje

Zee juwelen

en de calamari

We zijn net terug van vakantie. Zoals altijd aan zee was het geweldig! We waren er 2 weken. De eerste week waren we op het eiland Krk en de 2e week in Istrie.
De hondjes waren mee, de dagen begonnen daarom met een wandeling. En verder hebben we elke dag genoten van alles dat de zee biedt. De wind die stevig was door de haren, de terrassen met uitzicht op de vele haventjes en de zee en natuurlijk al het seafood.
We hebben het vaak gezegd, ook weer deze vakantie, hoe anders kan een buurland op 1 rijdagje afstand toch zijn. Hoe goed spreekt iedereen een vreemde taal, hoe hondvriendelijk is de omgeving. Hoe professioneel als het gaat om toerisme.
De natuur was al in herfst tinten, prachtig okergeel en rood. Het weer was wisselend maar aan zee is bijna alles wel goed, zelfs striemende regen,

De 2 weken leken lang op dag 1 en 2 maar vlogen voorbij en morgen zijn we dus alweer aan het werk. We genieten nog even na.

Zes jaar plezier

Vandaag vieren we weer een feestje.
Vandaag is het alweer 6 jaar geleden dat Daksi meer dood dan levend in de akker lag en wij hem opraapten om hem een waardig afscheid te geven.
Gelukkig liep het allemaal anders, Daksi bleek sterk als een leeuw en had genoeg zin in het leven om snel aan te sterken.
Zes jaar geleden en we kunnen slechts gissen naar zijn echte leeftijd.

Ontelbaar zijn de leuke momenten. Blind als een mol maar oren en neus die zich niet voor de gek laten houden en een willetje zoals je ze kent van teckels.
Daksi weet precies wat hij wil en zet zijn ideetjes om in daden. In theorie weten wij hoe opvoeding werkt maar voor onze honden maken wij graag een uitzondering!

Daksi illegaal op de stoel op de trui van de baas

zonnen in de pastorie tuin

Waaks!

Jammer dat er nog geen tuinkussen op ligt

moe en warmgespeeld

Op vakantie lekker in de koffer