Tranen van geluk

Een blogstilte van 2 weken.
Niet dat er niks te doen was, in tegendeel, het was gewoon te druk om wat te schrijven op de prive laptop.
Vriendin M was alweer in het land en daarom zaten we met z'n twaalven bij Palack, een hartstikke leuke en lekkere wijn bar tegenover het Gellert hotel. Alle wijnen ook per glas en bij de wijnen zalige hammen, kazen, wraps etc. En nog ambachtelijk ijs ook....
En daarom, vriendin M was al hoog en breed terug in eigen land, gingen P en ik er nog 2x naartoe, om de week te breken en om het weekend goed te beginnen. Het is op loopafstand, aardige mensen, leuk terras met uitkijk op alles en iedereen en op de hondjes van de stad.

Tussendoor waren we nog even snel in de Pastorie en ook daar was het weer genieten. Het blijft idioot, omdat allebei zo fijn zijn is het afscheid vervelend, de stad verlaten in de wetenschap wat je allemaal gaat missen. De Pastorie verlaten en de heerlijke rust achter je moeten laten, het gemak van in je pyjama ontbijten in de tuin omdat toch niemand dat ziet en als ze het zouden zien het gewoon zouden vinden. Lopend langs je bomen en struiken het portie fruit van de dag binnenhalen. FD die alles mogen op hun eigen landgoedje en neuzen met de buurhonden door het gaas.

Wederom een bezoekje aan de tandarts en uiteraard het Werk dat toch wel de meeste tijd en energie opslorpt.
Vandaag was het tijd voor Romantiek, een collega van P trouwde en vanmiddag was de huwelijksvoltrekking op de Halászbástya, mooier kun je niet hebben. De zon, het prachtige uitzicht, de plaats van handeling, als je daar niet ontroerd van raakt.
En hoe mooi iedereen ook was, hoe romantisch het verhaal van Het Aanzoek ook, ik was ontroerd door de oma. Een klein maar kras omaatje, in haar eigen goede goed van de streek inclusief hoofddoekje en met een zo vriendelijke lach zonder voortanden, maar dat maakte niks uit.

Ze liep de trappen als een kievit en ik vroeg haar hoe oud ze was. 87 en helemaal uit Nagykanisza, wel ver, heel ver, maar voor haar unoka(kleinkind) deed ze dat graag.

P en de collegae zijn aan het feesten met de Hongaarse en Nederlandse familie en vrienden en ik heb mijn feestjurk alweer zalig vervangen voor een shirt dat in de Pastorie niet zou misstaan want ik hoef vanavond nergens meer naartoe.
En morgen nóg een weekenddag met plannen voor wéken.

Een terras om vaak naartoe te gaan, Palack

Dit was een lekkere

In zo'n decor trouwen....

Nagymama van 87

De oma's, trots op hun mooie kleindochter

Dichtbij de zon

P is in NL. Vrijdag vertrokken en als het goed gaat woensdagavond al weer thuis.
FD en ik hebben dus het rijk alleen. Het weekend is maar kort, geen extra dagje zoals met Pinksteren en daarom zijn we in de stad gebleven.
Alleen is hier in de stad nooit echt alleen. Vrienden en terrasjes zijn altijd maar 1 tramritje van huis verwijderd en goede bakkers en de Thai eveneens.

Na het park en de ontmoeting met de hondenvriendjes ging ik allereerst op pad voor koffie. Koffie, altijd al lekker, maar als het dan ook nog eens uit zo'n prachtige machine komt en zo voor je neer wordt gezet, lijkt het nog lekkerder te smaken. Daarna de koffie voor thuis, de Nespresso cups. In de Pastorie bestel ik ze online en worden ze gebracht door een koerier maar hier zijn de shops, de kleurige trendy shops, muren vol cupjes, een mooi tasje erbij en nog een gratis espresso ook in de proef corner achterin.

De vrienden had een goed idee voor het einde van de middag. Naast de ingang van de prachtige Alexandra boekhandel op de Andrássy út zit nog een deur. Die deur leidt naar een gang en aan het eind van de gang is een lift. Je drukt op de T van dak in het Hongaars en dan, als de deuren open gaan, ontvouwt zich een prachtig schouwspel.
Een 360 graden uitzicht over de stad, de ene kant nog mooier dan de andere. Een leuk hip terras, prima lounge muziek die niet te hard staat. Dichtbij de zon maar door de wind op deze hoogte goed te doen.
De fröccs(wijn met mineraalwater) smaakte uitstekend en we keken onze ogen uit en genoten van een minivakantie. Vervolgens trokken we verder met de tram naar de A38 boot om genietend van weer een ander uitzicht en de pracht en de geur van het water ook nog wat te eten.
En al met al toch niet laat thuis.

Vanmorgen was het vroeg, FD stonden om 6 uur al klaar voor de actie. En gelijk hebben ze eigenlijk, 's morgens vroeg is het nog goed te doen en zelfs in de zon draagbaar. Voorlopig ben ik gewoon hier, maar vanmiddag is er misschien nog wel een terrasje in de buurt......en eigenlijk moet ik nog even op pad voor geurzakjes.
Geurzakjes gebruiken wij voor in de kasten. Tussen de truien, tussen de lakens en de handdoeken. We zijn met Pinksteren op en neer geweest naar de Pastorie en hebben de wagen en de aanhanger volgeladen met banken, kasten, bedden en en wat kleinspul. Nu we toch vaker in de stad zijn wilden we de studentenkamer uitstraling van ons appartementje wat upgraden. We zijn er nog niet, maar al met al is het er gezelliger op geworden en slapen we in ieder geval op betere en langere bedden.

En het tandartsen verhaal? De pijn is weg, hamsterface ook. De wang voelt nog een beetje gek en afgelopen woensdag heeft de tandarts de hechtingen er uit gepeuterd. Over 2 weken mag ik weer voor een volgende stap en dan is het een maand of 2, 3 rust.

En nu weer een verse koffie.

Zo ver en zo mooi

Kijkend naar het kantoor van B

De randen zijn verboden voor mensen, maar leuk met plantjes, kruiden en grassen

Wat een torens overal

Heerlijk aan het water

en 's morgens in het park

Honden en hamsters 2

Heerlijk

Zo is het vol te houden

Op de slaapbank

Hondentaart

Heerlijke gulyás

Met een nieuw kussen er in....

Lekker naar buiten kijken

Honden en hamsters

Tante I is weer in het land en dat betekent dat het Hondenfeestjes regent.
Allereerst was er de tas met tennisballen die altijd dankbaar in ontvangst genomen wordt.
Vorig jaar toen ik even in Nederland was, werd het tweede cadeau al aangeschaft. Tante I is heel goed ingevoerd in kringloopwinkels en weet veel voor weinig te scoren. Voor Daksi kwam er een heuse Kutya kanapé en die is nu met de auto meegekomen.
Daksi moest even wennen, ook Flicka kronkelde zich erin en nu is het kanapéetje ingeburgerd en slaapt Daksi er heerlijk in.

En uiteraard was er weer hondentaart. F van tante I vierde zijn verjaardag en trakteerde. Twaalf kaarsjes op de taart en 5 hondjes aan een feestmaal.
Voor de mens was er ook heerlijke gulyás, voor de gelegenheid van een leuk Hongaars bord en van een Herend tafellaken.

Gisteren waren de 3 hondjes van tante I hier op ons landgoedje. De mensen naar de markt in Pécs en de honden samen met mij op het platteland. Om te stikken was het en hondje P stapte met zijn pootjes in de drinkbak en spetterde wat. Vervolgens liep hij naar een emmer en herhaalde het ritueel. De boodschap was helder, een klein badje moest er komen en dankbaar stond P af te koelen in de schaduw.

Verder was ik deze week voor de eerste fase van het implantatentraject. Ik keek er niet naar uit maar ik zag er ook weer niet erg tegenop en wat moet dat moet dus zeuren heeft ook niet veel zin.
De tandarts heeft wel iets weg van een aardige slager, helemaal in het blauw inclusief de handschoenen.
Ik vroeg hem alles in het Engels uit te leggen, niet van te voren, ik wist wat er ging komen, maar meer tijdens de behandeling, zodat ik wist hoever ik was.
Op de monitor boven mij was mijn foto verwisseld voor een lieve koalabeer maar dat beeld wisselde al snel met een grote spuit, een soort kitspuit maar dan voor in de mond. Vier keer kwam hij binnen en al snel voelde ik resultaat. Een dikke lip en wang en geen gevoel meer in de kaak.
De kroon werd gesloopt en daarna kwam het zware werk, de onttakeling van de gehele kies. Hij zat vast, vast als een huis en er moest wat kracht aan te pas komen. Eerst vanaf links, wrikken, trekken en hangen. Mijn bovenlip zat klem en daar was de kitspuit niet geweest. Toen vanaf rechts en daarna weer van links en uiteindelijk lag de kies voor mij op het blaadje. In de laatste fase had de tandarts de assistente gevraagd om het hoofd van mevrouw vast te houden en eerlijk is eerlijk, mijn hoofd bleef goed zitten. Zo zonde eigenlijk, hij leek nog zo mooi die kies maar de tandarts ging door om het ontstoken weefsel weg te halen, geen pijn, maar wel vergezeld door een schrapend geluid.

Ik had alle tijd om te denken. Ik dacht dat het maar goed was dat ik 3 liter yoghurt had gekocht, goed voor straks als lunch en voor daarna. Ik bedacht dat het eerste dat ik thuis zou doen een lekker kopje koffie drinken zou zijn.
En verder was ik ook wel opgelucht dat ik 's middags thuis kon werken.
Inmiddels was de botopbouw al vergevordered en na deze handeling kon met het hechten worden begonnen. Ik bewonderde de vaste hand van de tandarts en na wat draden en knippen was het klaar.

Ik kreeg een gaasje en moest bijtend blijven liggen. Soms zijn tandartsen volgens mij bang dat patienten van hun stokje gaan, terwijl de eerste reflex natuurlijk is om uit die stoel te springen en haastig afscheid te nemen. De tandarts haalde een recept voor me, antibiotica voor 5 dagen, notabene van mijn ex werkgever en ging er even rustig voor zitten. Of ik OK was vroeg hij en ik knikte. Hij haalde wat papieren in het Engels voor me en legde uit wat er op stond. Ik mocht de eerste dagen absoluut geen alcohol. Ik zei dat ik dat helemaal niet erg vond. En toen meldde hij dat ik geen melkproducten en geen cafeine houdende dranken mocht gebruiken.....ik was zo perplex dat ik ben vergeten te vragen waarom niet. Dag yoghurt en vooral dag koffie, dat was even afzien.
Hij checkte nog een keer of ik OK was en toen mocht ik voor de controle foto en daarna werd ik netjes begeleid naar de balie voor de eerste pinbetaling.
Overmorgen mag ik weer, voor de hechtingen en tot nu toe is het te doen allemaal, alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik er meer last van had/heb dan gedacht.
Pijn, wel draaglijk maar toch liever niet. Een steeds meer op een hamster lijkend gezicht. Een soort plekje op de kin die doet denken aan het stoten aan een keukenkastje en een harde pijnlijke plek in de wang. En uiteraard dat rare grote gat in de mond. Ik merk verbetering, elke dag, dus uiteindelijk zal het goedkomen.
Van de tandarts en het schouwspel heb ik geen foto's. Het ging mij te ver om daar een selfie te maken en de hamsterface bewaar ik liever voor zeer kleine kring.
Meer foto's van de hondjes volgen.