Stroomversnelling

De vorige blog lijkt gisteren maar tegelijkertijd al weer eeuwen geleden. De tijd vliegt de laatste tijd nog sneller dan normaal en ik moet er echt even bij stil blijven staan om mij te herinneren wat er ook alweer allemaal is gebeurd.

We waren een lang weekend bij mijn moeder en zus en hebben genoten van het gezelschap en van onze 5 hondjes met Coco in ons aller hart. Mijn zus is een ster in noten taart, honden taart en honden soep en de échte Hongaarse Gulyás in een echte Hongaarse pot van pottenbakker Otto. We reden een rondje Balaton en bij gebrek aan de zee komt het Balaton toch echt in de buurt, vooral als donkere wolken zich samenpakken en witte kopjes tegen de walkant beuken.

Het werk is druk, zowel bij P als bij mij, niet vervelend druk, maar gewoon veel tijd bezig druk en veel nadenken druk.
En toch, tijd genoeg voor massa's andere dingen, zoals de wijnproeverij bij Palack op woensdagavond en deze keer ook op donderdag voor een speciale wijnproeverij ter ere van een beroemde wijnmaker die in augustus overleed. Tijd genoeg voor het grote wijnfestival op de Burcht dat dit jaar helaas in het water viel en slechts 20.000 bezoekers trok in plaats van de gewone 100.000.

Afgelopen weekend waren er meerdere festivals tegelijk op de Andrassy ut. Voor de gelegenheid was de straat afgezet voor auto's en konden we lopen en fietsen op straat.......in theorie dan want naast aandacht voor mobiliteit op de fiets, was er ook een streetfood- en bier- en muziekfestival en dat trekt mensen, zeker als het mooi weer is.

Morgennacht slaap ik weer in het Noorden van Europa en ben ik een weekje bij de Scandi collegae. En ook deze week zal voorbij vliegen, dat weet ik nu al.

Zodra er weer tijd voor is, nog meer over de nieuwe groene mobiliteit in Budapest, de laatste informatie uit ons plattelandsdorpje en vast nog veel meer.

110 Jaar

Mijn oma zou vandaag 110 jaar geworden zijn. Mijn Hongaarse oma. Geboren in de stad waar ik nu woon en voor de liefde verhuisd naar mijn geboorteland.
Sommige mensen zouden het eeuwige leven moeten hebben. Ik denk dat mijn oma daar niet zo over dacht, maar ik had het haar gegund en eerlijk gezegd had ik het mijzelf gegund om nog veel langer van haar te mogen genieten.
Ik heb altijd veel aan haar gedacht, uiteraard toen ze leefde maar ook toen ze er niet meer was. Nu ik hier ben is dat alleen maar meer geworden. Hoe leuk zou het geweest zijn om samen een taartje te eten bij Auguszt. Een hoedje te passen op de markt. Samen die nieuwe 4e metro te ontdekken. En natuurlijk ook van mening te verschillen over de kert cafées die ik leuk vind en zij vast en zeker niet.

Ik hoop dat ze boven meegeniet. Zelf geloofde ze daarin en wie ben ik om daar dan aan te twijfelen. Misschien moppert ze op me dat ik zo weinig tijd in de kerk doorbreng en op vrijdag gewoon vlees eet. En wij zijn blij voor haar dat ze de schandalen in de kerk niet heeft meegemaakt.
Misschien vindt ze het dom dat ik zo weinig naar musea ga en dat ik de opera alleen heb bezocht voor het gebouw in plaats van de voorstelling.
Maar boven alles denk ik dat ze hartstikke blij en trots is dat ik zo geniet van haar stad. Dat ik er de weg weet en ik weet zeker dat ze mij boven zal verbeteren voor elke fout die ik maak in mijn Hongaars.

Oma met haar 3 zusjes