Vriend M

Vriend M is dood.
Afgelopen woensdagavond is de Dood de uiteindelijke winnaar geworden in deze ongelijke en oneerlijke strijd. Morgen is de Heilige Mis en de begrafenis en onze zwarte kleding hangt klaar.

Terugdenkend hebben wij 10 jaar mogen genieten van het gezelschap van M. Tien mooie, waardevolle, vriendschappelijke, familiaire, gastvrije en gezellige jaren.
Tijdens ons eerste verblijf werd hij aan ons voorgesteld omdat hij Duits sprak en omdat het hele dorp wist dat hij wel kon en wilde tolken voor die nieuwe vreemdelingen.

Hij was toen nog niet gewoon de M die hij later werd, hij was M báci en zo werd hij met eerbied aangesproken. In het begin van onze vriendschap vertelde ik al over hem op mijn blog, zijn volledige voornaam gebruikend, maar al snel maakte hij duidelijk dat dit niet de bedoeling was met dat nieuwerwetse onbegrijpelijke internet gedoe waarmee zelfs Amerika zou kunnen meelezen.

Het werd dus M en zijn vrouw, ook een M.

De herinneringen zijn ontelbaar. Het slachten van een varken. Zijn prachtige moestuin. De kippen. Het zelf wijn maken die eigenlijk nooit lekker was maar altijd werd geprezen. De strijd tegen de vos en M en P die samen de schutting ophoogden. Het draaien van paprikapoeder. Samen met M en M uit eten voor verjaardagen, naamdagen of gewoon zomaar. Een praatje bij het hek als ze uit de kerk kwamen.
Hulp, altijd hulp in woord en daad van een ervaren dorpsbewoner. Adviezen, hand en spandiensten. Ons Journaal en onze Actualiteitenrubriek. Onze inkijk in de decennia voor onze komst.

M had wel 100 kunnen worden. Makkelijk. Hij hakte hout als een jongeling, het onkruid had geen kans en de handen stonden nooit stil. En die 100 hadden we hem en M en onszelf ook gegund.
Er kwam wat tussen. Die GODvergeten Rák kwam ertussen en na een aanvankelijke positieve periode waarin het leek alsof de chemo had gewonnen kwam de Rák terug met de snelheid van het licht en de hevigheid van een zuidwesterstorm.

Vroeger maakten we vaak grapjes. Over de grafsteen die al kant en klaar gereed stond met namen en al, alleen ruimte voor de datum. Grapjes over dat M onze achterbuurman zou worden op de temető grenzend aan onze pastorie tuin. Allengs werden de grapjes wranger en alleen M zelf bracht het nog ter sprake. Wij hadden nog hoop maar natuurlijk wist M zelf het beter.

En nu is het zo ver. M neemt morgen zijn plek in tussen hen die hem voorgingen en van wie hij de kist droeg of wiens vaandel hij naar het graf bracht. Wij zullen erbij zijn, wij zijn hem veel eer en dank verschuldigd en we zijn erbij voor zijn lieve M.

Wij hebben een mand met hyacinten, voor elk jaar 1 en nog wat extra......en we hopen dat hij dat goed vindt.
M was een man van bloemen die op Vrouwendag een bosje voor zijn vrouw plukte in de berm aan de overkant.
Zo'n man was M. Hij had wel 100 kunnen worden.

Einde en Begin

Ik las een stuk in de krant. Het ging over voornemens en waarom mensen nooit in staat zijn om voornemens waar te maken. Het sneed wel hout dat stuk en het was herkenbaar.
Een dag later las ik een stuk in dezelfde krant. Over bewegen en afvallen en dat die samenhang, die al jaren mensen dwingt om een sportschool abonnement te nemen, niet zo stevig lijkt als altijd gedacht. Dat is wel een opluchting.
En toch is zo'n eind van een jaar een nieuw begin om het anders te willen doen. Aanpassingen in dagelijks leven, plannetjes voor de toekomst. Onze fruitschaal ligt vol, voller dan hij in maanden is geweest en als het goed is, moeten we snel een nieuwe voorraad halen. De blender voor een smoothie of een shake komt waarschijnlijk naar het aanrecht in plaats van op het bovenste keukenkastje achteraan tegen de muur.
In dit begin van het jaar hebben we een einde in zicht. P is vandaag een dag op en neer naar het platteland. Onze oude vriend M ligt te wachten. Te wachten op de Dood die hem in zijn greep heeft maar nog laat lijden alvorens het Leven echt af te sluiten. In december vierden we zijn verjaardag en we wisten allemaal hoe laat het was en toch wensten we een fijne Kerst en een Gelukkig Nieuwjaar.
Dat M 2015 heeft gehaald was niet de verwachting en ook niet zijn wens maar wat doe je eraan als je het lot niet mag, wilt of kunt helpen? De dokter is een paar weken geleden al afgehaakt, kan niks meer voor U doen meneer, fijn dat medeleven en dat begrip dat hij misschien voor mevrouw nog wat zou kunnen betekenen.......

Dit jaar was het eerste jaar in mijn werkzame leven dat ik werkte tussen de Feestdagen door, in mijn business is December topdrukte. Wij hadden geen taken voor Kerst, geen diner, geen gasten, dus tijd genoeg om de beigli en de vis in huis te halen. P was een week in NL voorafgaand aan de Kerst en genoot daar van vrienden en familie. De Kerst zelf was heerlijk rustig, het leek een koude Lente, het park was vol hondjes en op 2e Kerstdag genoten we alweer van de Stad en de IJsbaan en de heerlijke winterse drankjes.
Onze vrienden M en J waren weer in het land en dat betekent proosten op het Einde en natuurlijk op het Begin. In onze stamplaats Palack en de avond daarna in de nieuwe wijnbar Etap op de Kiraly utca, ook weer een aanwinst.
Voor Oud en Nieuw trokken we naar het platteland, niet ons eigen, maar dat van vrienden J en L in het Hoge Noord Oosten. Met z'n 17en waren we en onze F en D waren welkom. Een super feest, gezellig, internationaal, sinds 30 jaar weer gesjoeld, net zo fanatiek als ik mij herinner, in een geweldig sfeervol huis met zalig ambachtelijk bier, uiteraard wijn en peszgő en met een Arabisch diner en oliebollen om 12 uur.
Inmiddels hebben we zoals het hier hoort linzen gegeten, niet op de 1e maar gisteravond bij de Indier, die zo lekker was dat er spontaan een nieuw voornemen ontstond dat wij vast kunnen invullen de komende maanden.
Een heel gelukkig Nieuwjaar!

De Indier met een emmertje heerlijke rode linzen

Falaffel in wording

Shakshuka

Nog in 2014

sjoelen op een net gewaxte bak

Een morgenselfie

Bij Varosliget

Bij Etap

Palack