Vriend M

Vriend M is dood.
Afgelopen woensdagavond is de Dood de uiteindelijke winnaar geworden in deze ongelijke en oneerlijke strijd. Morgen is de Heilige Mis en de begrafenis en onze zwarte kleding hangt klaar.

Terugdenkend hebben wij 10 jaar mogen genieten van het gezelschap van M. Tien mooie, waardevolle, vriendschappelijke, familiaire, gastvrije en gezellige jaren.
Tijdens ons eerste verblijf werd hij aan ons voorgesteld omdat hij Duits sprak en omdat het hele dorp wist dat hij wel kon en wilde tolken voor die nieuwe vreemdelingen.

Hij was toen nog niet gewoon de M die hij later werd, hij was M báci en zo werd hij met eerbied aangesproken. In het begin van onze vriendschap vertelde ik al over hem op mijn blog, zijn volledige voornaam gebruikend, maar al snel maakte hij duidelijk dat dit niet de bedoeling was met dat nieuwerwetse onbegrijpelijke internet gedoe waarmee zelfs Amerika zou kunnen meelezen.

Het werd dus M en zijn vrouw, ook een M.

De herinneringen zijn ontelbaar. Het slachten van een varken. Zijn prachtige moestuin. De kippen. Het zelf wijn maken die eigenlijk nooit lekker was maar altijd werd geprezen. De strijd tegen de vos en M en P die samen de schutting ophoogden. Het draaien van paprikapoeder. Samen met M en M uit eten voor verjaardagen, naamdagen of gewoon zomaar. Een praatje bij het hek als ze uit de kerk kwamen.
Hulp, altijd hulp in woord en daad van een ervaren dorpsbewoner. Adviezen, hand en spandiensten. Ons Journaal en onze Actualiteitenrubriek. Onze inkijk in de decennia voor onze komst.

M had wel 100 kunnen worden. Makkelijk. Hij hakte hout als een jongeling, het onkruid had geen kans en de handen stonden nooit stil. En die 100 hadden we hem en M en onszelf ook gegund.
Er kwam wat tussen. Die GODvergeten Rák kwam ertussen en na een aanvankelijke positieve periode waarin het leek alsof de chemo had gewonnen kwam de Rák terug met de snelheid van het licht en de hevigheid van een zuidwesterstorm.

Vroeger maakten we vaak grapjes. Over de grafsteen die al kant en klaar gereed stond met namen en al, alleen ruimte voor de datum. Grapjes over dat M onze achterbuurman zou worden op de temető grenzend aan onze pastorie tuin. Allengs werden de grapjes wranger en alleen M zelf bracht het nog ter sprake. Wij hadden nog hoop maar natuurlijk wist M zelf het beter.

En nu is het zo ver. M neemt morgen zijn plek in tussen hen die hem voorgingen en van wie hij de kist droeg of wiens vaandel hij naar het graf bracht. Wij zullen erbij zijn, wij zijn hem veel eer en dank verschuldigd en we zijn erbij voor zijn lieve M.

Wij hebben een mand met hyacinten, voor elk jaar 1 en nog wat extra......en we hopen dat hij dat goed vindt.
M was een man van bloemen die op Vrouwendag een bosje voor zijn vrouw plukte in de berm aan de overkant.
Zo'n man was M. Hij had wel 100 kunnen worden.