On y va

On y va, zo heette de schoolboeken reeks waarmee ik Frans leerde. Na school deed ik er niet veel meer mee, het Frans werd verdrongen door het Duits en Engels en weer veel later door het Hongaars. Het redelijk vloeiende is er totaal af en toch....toch lijkt het nog steeds dichterbij en makkelijker aan te leren dan de taal van mijn huidige omgeving.
Vorig weekend was ik in Lyon. Samen met vrienden op bezoek bij vrienden die we kennen uit Budapest en een maand of 8 geleden verhuisden. We beloofden langs te komen, om de Franse wijn te drinken en bij te kletsen en na wat geschuif met data was het dan zo ver. Helaas zjn BP en Lyon niet verbonden door een rechtstreekse vlucht, P paste op FD en ik pakte het handbagage koffertje voor de heenvlucht via Frankfurt en terug via Zürich.

De wijnreis begon al in het vliegtuig, Lufthansa schenkt nog gewoon gratis en in Frankfurt was er genoeg overstaptijd om te proeven en daarna nog een keer in het vliegtuig. De stem van de piloot klonk OK en toen hij ons plotseling attent maakte op het prachtige uitzicht op de Matterhorn, hieven wij ons glas nog maar een keertje en keken elkaar in de ogen.

Het weekend was in 1 woord geweldig.
On y va, van terras naar leuk restaurant. De hartelijke ontvangst bij onze vrienden. Ontbijt met mooi uitzicht. Samen op de fiets in een met de BUBI vergelijkbaar fietsenplan. Een geweldige markt met artichokken, mooi fruit, supermooie worstjes en kaasjes en natuurlijk VIS. VIS waar je maar keek. Terrasjes waar de oesters en champagne al klaarstonden. Mosselen, ook met champagne.
Lyon is een prachtige stad, pleinen, kerken, onverwachte mooie hoekjes, leven dat zich buiten afspeelt. We kochten van alles in op de markt voor bij de wijn van zaterdagavond en die inkoop ging zonder al te veel stuntelarij, dankzij mijn On y va verleden.
De wijn was van de streek en smaakte prima, zeker samen met de garnalen, de geschifte maar heerlijke aioli van M en de zalige salade met venkel en koriander van J.
Zondagmorgen wilden we niet weg, wilden we nog wat bijboeken, maar braaf stapten we toch in de taxi en namen we er in Zürich nog maar een wijntje op dat daar fortuinen bleek te kosten.
Lyon, stad om naar terug te keren.

De stad hier ligt overhoop. Tramrails is opgebroken, op diverse plekken. Graafmachines staan midden op straat en versperren de weg naar het werk. Diverse pleinen worden onder handen genomen. De grootste klus lijkt wel het Szell Kálmántér. Dat moet een prachtig nieuw knooppunt worden in plaats van het verloederde gebouw en de mierenhoop van mensen dat het was. Het stoorde mij nooit, mooi was het niet, maar het voldeed uitstekend. Over een jaar moet het klaar zijn en tot die tijd is het behelpen met steeds een andere looproute, met bussen in plaats van trams en met waaiend zand dat overal in trekt. De informatie voorziening is prima, verkeerd lopen kan bijna niet, tenminste als je een beetje H kunt lezen en luisteren.

In de Pastorie is mijn verzameling wijwaterbakjes gestaag groeiend, ik had er meer kunnen kopen, maar kieskeurig als ik ben, koop ik alleen diegene die ik echt leuk vind.

Net als in Lyon schijnt de zon. Tijd voor een terras. On y va.

de verzameling wijwaterbakjes

champagne in Lyon

Wie kan er nog wijs uit?

De metro werkt gewoon.....

10 jaar Pasen

We zijn weer een lang weekend in de Pastorie om Pasen te vieren in ruimte en rust. We realiseerden ons gisteren dat de Pastorie precies 10 jaar in ons bezit is. Onvoorstelbaar, 10 jaar, een eeuwigheid volop gebeurtenissen. Leuke, minder leuke, maar altijd ervaringen die de moeite waard waren.

Tien jaar, begonnen als vakantie huis met iedere keer een klus die het huis mooier maakte. We weten zo goed dat het met Pasen was omdat we toentertijd ook vrije dagen hadden en de sleutel overdracht net voor het lange weekend hadden gepland. En we kregen niet alleen die sleutel, we kregen 3 kolbászen en taarten van de buren aan de linkerkant en van de overzijde.
Op 1e Paasdag liepen we nog een beetje onwennig door onze tuin en spraken onze onderburen, althans spraken, we probeerden wat met handen en voeten en de paar woordjes Hongaars van toen. Een armgebaar maakte ons duidelijk dat we het hek even over moesten en mee naar binnen.

Binnen was de tafel gedekt, ham, ei en mierikswortel, vergezeld door drank, alle soorten drank met en zonder alcohol maar de meeste met. We werden ingewijd in het dorp, voorgesteld aan A die later ons huis zou schilderen, aan S néni en aan M die zo belangrijk voor ons zou worden.

In onze Paastradities hebben de ham en de mierikswortel het niet overleefd maar de eitjes van dorpse kippen natuurlijk wel. A is er gelukkig nog, M helaas niet meer en zojuist zag ik S néni, ver in de 90, langs ons hek scharrelen met één van haar achterkleinkinderen.

M van M heeft al haar kippen vóór de Pasen om zeep geholpen en in de diepvries gestopt voor later. In haar eentje zijn al die kippen gedoe. Gedoe met voer, gedoe met in en uit het hok en gedoe met altijd op tijd thuis moeten zijn en waakzaam voor de vos. Toen M zo ziek was, hebben ze dit al overlegd, na zijn dood, zouden de kippen worden opgedoekt, de moestuin ook en het hek op slot. Voor een makkelijker en veilig leven.
De verrassing van deze Pasen is dat M vertelde dat er een hondje komt. Een boerenhondje uit een nestje verderop. We hebben nog wat pogingen gewaagd om een plaatsje voor de hond in huis te bepleiten maar zonder resultaat. P had goede argumenten maar 2 oude dames keken hem aan, en begonnen samen in het H hoofdschuddend de positie van onze honden in ons huis te bespreken.

De eitjes deze keer dus niet van M, maar van vriend H uit het dorp naast ons. Eieren met gerookte zalm, want zo stads zijn we nou eenmaal geworden, en lekkere broodjes uit de kachel. En voor F en D ook een eitje met plakjes worst uit een leuk kippenbakje.

De grote klussen zijn nu wel gedaan, maar in een oude Pastorie blijven er altijd kleine klussen te doen. Snoeien, planten van binnen naar buiten. Kleren omruilen voor het seizoen. En net als in de tijd dat de Pastorie voor vakantie was, komen we tijd te kort. Klussen waar je langer voor zou moeten blijven, de watermaatschappij die nodig langs moet komen maar natuurlijk niet tijdens Pasen. En een grote Opruiming van dingen die we altijd bewaarden omdat we dachten ze nog nodig te hebben maar nooit nodig bleken te zijn.

En morgen is het lange weekend al voorbij, trekken we de deuren weer achter ons dicht en blijft de Pastorie onder het wakende oog van onze buren achter.

Op Goede Vrijdag hadden we een andere reunie, bij vrienden H en M. Met hen maken we de 10 jaar nog niet vol, maar toch kunnen we met hen ook al een 7 jarig jubileum vieren. Het was als altijd, zoveel te vertellen, struikelend over woorden, en compleet verwend door de kookkunsten van M. En zo druk aan de praat dat we niet eens foto's hebben gemaakt van al het smakelijks op het bord.

Tien jaar. Tien jaar een Pastorie in een dorp dat niet lijkt te veranderen, behalve dat het steeds kleiner wordt. Waar wij over 10 jaar zijn weet nog niemand. De muren van de Pastorie hebben al 135 jaar ervaring maar zwijgen wijselijk.

Het hondje van M

Paasontbijt voor F en D

En voor ons

MMMMM lekker dat Paasei!