10 jaar Pasen

We zijn weer een lang weekend in de Pastorie om Pasen te vieren in ruimte en rust. We realiseerden ons gisteren dat de Pastorie precies 10 jaar in ons bezit is. Onvoorstelbaar, 10 jaar, een eeuwigheid volop gebeurtenissen. Leuke, minder leuke, maar altijd ervaringen die de moeite waard waren.

Tien jaar, begonnen als vakantie huis met iedere keer een klus die het huis mooier maakte. We weten zo goed dat het met Pasen was omdat we toentertijd ook vrije dagen hadden en de sleutel overdracht net voor het lange weekend hadden gepland. En we kregen niet alleen die sleutel, we kregen 3 kolbászen en taarten van de buren aan de linkerkant en van de overzijde.
Op 1e Paasdag liepen we nog een beetje onwennig door onze tuin en spraken onze onderburen, althans spraken, we probeerden wat met handen en voeten en de paar woordjes Hongaars van toen. Een armgebaar maakte ons duidelijk dat we het hek even over moesten en mee naar binnen.

Binnen was de tafel gedekt, ham, ei en mierikswortel, vergezeld door drank, alle soorten drank met en zonder alcohol maar de meeste met. We werden ingewijd in het dorp, voorgesteld aan A die later ons huis zou schilderen, aan S néni en aan M die zo belangrijk voor ons zou worden.

In onze Paastradities hebben de ham en de mierikswortel het niet overleefd maar de eitjes van dorpse kippen natuurlijk wel. A is er gelukkig nog, M helaas niet meer en zojuist zag ik S néni, ver in de 90, langs ons hek scharrelen met één van haar achterkleinkinderen.

M van M heeft al haar kippen vóór de Pasen om zeep geholpen en in de diepvries gestopt voor later. In haar eentje zijn al die kippen gedoe. Gedoe met voer, gedoe met in en uit het hok en gedoe met altijd op tijd thuis moeten zijn en waakzaam voor de vos. Toen M zo ziek was, hebben ze dit al overlegd, na zijn dood, zouden de kippen worden opgedoekt, de moestuin ook en het hek op slot. Voor een makkelijker en veilig leven.
De verrassing van deze Pasen is dat M vertelde dat er een hondje komt. Een boerenhondje uit een nestje verderop. We hebben nog wat pogingen gewaagd om een plaatsje voor de hond in huis te bepleiten maar zonder resultaat. P had goede argumenten maar 2 oude dames keken hem aan, en begonnen samen in het H hoofdschuddend de positie van onze honden in ons huis te bespreken.

De eitjes deze keer dus niet van M, maar van vriend H uit het dorp naast ons. Eieren met gerookte zalm, want zo stads zijn we nou eenmaal geworden, en lekkere broodjes uit de kachel. En voor F en D ook een eitje met plakjes worst uit een leuk kippenbakje.

De grote klussen zijn nu wel gedaan, maar in een oude Pastorie blijven er altijd kleine klussen te doen. Snoeien, planten van binnen naar buiten. Kleren omruilen voor het seizoen. En net als in de tijd dat de Pastorie voor vakantie was, komen we tijd te kort. Klussen waar je langer voor zou moeten blijven, de watermaatschappij die nodig langs moet komen maar natuurlijk niet tijdens Pasen. En een grote Opruiming van dingen die we altijd bewaarden omdat we dachten ze nog nodig te hebben maar nooit nodig bleken te zijn.

En morgen is het lange weekend al voorbij, trekken we de deuren weer achter ons dicht en blijft de Pastorie onder het wakende oog van onze buren achter.

Op Goede Vrijdag hadden we een andere reunie, bij vrienden H en M. Met hen maken we de 10 jaar nog niet vol, maar toch kunnen we met hen ook al een 7 jarig jubileum vieren. Het was als altijd, zoveel te vertellen, struikelend over woorden, en compleet verwend door de kookkunsten van M. En zo druk aan de praat dat we niet eens foto's hebben gemaakt van al het smakelijks op het bord.

Tien jaar. Tien jaar een Pastorie in een dorp dat niet lijkt te veranderen, behalve dat het steeds kleiner wordt. Waar wij over 10 jaar zijn weet nog niemand. De muren van de Pastorie hebben al 135 jaar ervaring maar zwijgen wijselijk.

Het hondje van M

Paasontbijt voor F en D

En voor ons

MMMMM lekker dat Paasei!