Pilotenpraatje

Alweer een week voorbij en alweer een hitte alarm in ons land. De activiteiten worden echt beperkt tot het minimum. Gisteren liet ik zelfs het koffie drinken bij Atable voor wat het was en liep naar het ambachtelijke bakkertje voor de walnoot en kaneel spiralen. Een groot deel van de dag waren we gewoon binnen, we probeerden het wel, maar na een paar minuten vluchtten we terug.
Aan het eind van de middag raapte P zijn moed bijeen en liep naar de Lidl. Een Hair Cutter for Animals. Ooit kochten we er ééntje maar die deed niet wat hij moest doen en dit is de 2e poging.
D op de tuintafel en proberen maar. Wij zijn nog onwennig en veel te bang dat we D pijn doen, maar het resultaat is niet slecht, een korte D met een mooi glad velletje. Er zitten attributen bij voor de oortjes, maar die hebben we nog niet uitgeprobeerd.

Gisteravond probeerden we een Vietnamees, ver weg in het 10e district, ik kom er elke dag langs op weg naar mijn werk en voor deze keer pakten we de auto. Op 3 tafeltjes na was iedereen Aziaat en het sfeertje was ook zo. Druk rennende bediening, niet erg efficient maar wel vriendelijk, dampende kommen en schalen en veel flessen bier en cola. Families, opa en oma met kinderen en kleinkinderen, geen gezeur met kinder eten want iedereen eet hetzelfde, zelfs een ukje in een kinderstoel. Naast ons een tafel met mannen, druk met hun smartphones, druk in zaken en ijsklonten in hun bier.
Het was niet de fijnste of best verzorgde Vietnamees ooit, maar wel de leukste, gekste, authentiekste, dus we gaar er zeker nog eens naartoe. Volgende keer gaan we Hot Potten met BG, 1 dag van te voren bellen en dan zijn ze voorbereid.

Deze week was ik nog 2 dagen in het Noorden. Heerlijk weer, een zonnetje, droog en 20 graden, beter kun je het niet hebben. Schreeuwende meeuwen voor mijn raam, goede gesprekken en een zalig diner in een prachtig hip restaurant met borden als schilderijtjes en heerlijke gerechten.

De heenvlucht was snel en rechtstreeks. Ik vloog deze keer met een andere maatschappij en dus een iets andere route, maar gelukkig zag ik mijn lievelingseiland Bornholm duidelijk voorbij komen. De foto is wazig, maar het ligt er echt, het eiland dat alles heeft, van stranden en bossen tot gezellige haventjes met veel antiquairs en galerieen.
De terugvlucht was er één van uren. Via Frankfurt en het laatste stuk uitbesteed aan Lufthansa.
Ik ben benieuwd wat er is gebeurd bij deze maatschappij na het drama met German Wings. De piloot startte een praatje voordat we gingen, een praatje zoals je vriendelijke buurman zou doen, met een stem die leek op de rauwe maar aantrekkelijke stem van Herbert Grönemeyer. En dat was nog niet alles, ergens op 10 km kwam hij weer terug met een verhaal over de 10 minuten die we hadden moeten wachten voor het opstijgen en hoeveel daarvan we alweer hadden ingehaald en over het mooie weer in BP. En kort voor de landing meldde hij zich weer, met een lieve boodschap uit de cockpit over dat we goed op onszelf moesten passen zodat we elkaar tijdens een volgende vlucht weer zouden ontmoeten.
Ik sprak erover met een Noordelijke collega die ik een dag later weer aan de telefoon had. Hij had precies dezelfde ervaring met de recente Lufthansa vluchten, een boodschap die meer probeert te zeggen dan hoogte en snelheid.

Vandaag weer een hitte dag voor de boeg met heel misschien een verfrissende bui aan het eind. Geen afspraken en vrij om te doen en te laten. Zoals een weekend zijn moet.

Deze keer met SAS

Onder de kleine wolkjes het eiland Bornholm

Prachtig zicht op De Brug

En het moment dat de weg verdwijnt onder het wateroppervlak

Reizigers

Afgelopen vrijdag vierde F haar 9e verjaardag.
Een soort vóórverjaardag is het geworden omdat P in NL is. Uiteraard hebben we het gevierd, met lekkers, met extra knuffelen en natuurlijk niet alleen die vrijdag. Als P weer terug is doen we het gewoon nog een keer over.

9 jaar en praats voor 10

P is alweer in NL, deze keer privé en zakelijk gecombineerd. De avond van aankomst zat hij aan de kroketten en gisteren was het groot feest voor een kroonjaar van zijn zus, inclusief feesttent, catering en zalige Limburgse vlaaien. En omdat NL meer vis verkoopt in de supermarkt dan hier stond hij ook nog even te watertanden bij de mosselen en zich te verbazen over de lage prijzen.

Je kunt ze niet laten liggen

Dinsdagavond laat komt hij weer terug en vrij onverwacht vlieg ik dinsdagmorgen voor 2 dagen naar het Noorden. Ooit een betere smoes gehoord voor het kopen van een mooi nieuw cabin koffertje?
Het was al gepland, het oude koffertje was een voorbeeld van goedkoop is duurkoop. Made in Kina. De weigerachtige wielen waren al overleden, het kleine handvat was tijdens mijn laatste reis gesneuveld en het grote handvat op P's heenreis.

Aangezien we iets vaker op pad zijn dan voorheen moest het nu een goed koffertje worden. Zo licht mogelijk, zo ruim mogelijk binnen de toegestane maten, sterk als een olifant, mooi om te zien en toch betaalbaar. Op de 1e verdieping van de Mammut ben ik geslaagd, geholpen door een aardige mevrouw die snapte wat de bedoeling was.

Een metallic blauw koffertje is het geworden, met maar liefst 4 wielen die kiepen verhinderen en het koffertje als een hondje mee laten lopen. De maatschappij van komende week is een strenge, slechts 8 kg mag het koffertje wegen, inclusief alles, zelfs geen klein extra handtasje toegestaan.

Op mijn bestemming regent het en is het 19 graden en daar kijk ik naar uit!

Klaar voor de vuurdoop

In de vliegende bocht

Dit weekend vinden in BP de Red Bull air races plaats. Ze zijn al eerder in BP geweest en ik zag toentertijd foto's van de spectaculaire kleine vliegtuigjes die onder de Kettingbrug doorvlogen en over de Donau.
Zo jammer dat ik er niet bij was.
En nu heb ik de kans en ging ik niet.
Het is zo ongelooflijk warm in de stad, te warm om naar beneden te lopen, te warm om in de mensenmassa's te staan met de snijdende zon op mijn hoofd, hoe spectaculair het ook moge zijn.

We hadden vrijdag al wat vliegtuigjes gehoord en zaterdagmorgen vroeg toen ik even naar het nieuwe ambachtelijke bakkertje liep, kwam er ééntje laag over.

Dat bakkertje is leuk. We hoorden erover van onze dierenarts, het zou een geweldig adresje zijn voor vers en goed brood. We liepen er langs op een zondag. De gevel is kaal, geen borden, niks op de ruit, als je het niet weet loop je er langs zonder herkenning. De bakker zit naast een klein winkeltje in taartversieringen en bakvormen, dat is een goed orientatiepunt.
Vriendin G had er ook al over gehoord, op dagen dat de bakker open is kan het niet missen, geen noodzaak voor borden of reclame, de neus wijst de weg in de goede richting. Het zaakje is klein, formaat inloopkast, met rechts een deel voor de bakker die kneedt en de oven bedient, links een plank aan de muur met een kruk ervoor waar je koffie kunt drinken en een broodje eten en in het midden de kassa met mandjes ervoor. Ik zocht een paar dingen uit en tot nu toe is alles erg smakelijk. Een quarkslofje met rozijnen, een notenspiraaltje en een half bruin brood met zalige korst. En omdat het nu zondag is, voor zometeen een croissant.

Thuisgekomen met glimmend voorhoofd en natte haren streken we neer in de tuin, in de schaduw en bleven daar de rest van de dag. Maar we waren niet alleen. De Red Bull jongens waren bij ons.
Ons huis blijkt op de route te liggen, boven ons wordt de bocht gemaakt, terugkomend van het parcours weer in de richting van een nieuwe ronde. Ze komen dichtbij en praten is onmogelijk. In de korte pauzes zeggen we tegen elkaar dat onze ouders dit niet leuk zouden vinden, het doet ergens aan denken, zeker op het moment dat de motor een geluid maakt dat lijkt op neerstorten en dat wij alleen kennen uit spannende films.
Vandaag is dag 2 van de race. Op de laptop hebben we de beelden gezien van hoe het op de Donau was. Ik heb gemengde gevoelens, het ziet er gaaf uit, echt, maar aan de andere kant.....één stuurfoutje, een klein motorisch ongemak, en het drama is daar. nog afgezien van de herrie boven ons.

De afgelopen week begon de hitte al, 's morgens dubbend voor de kast wat nog kan naar het werk maar wat ook nog past bij deze hitte. En terugdenkend aan 21 jaar geleden toen we trouwden in ongeveer dezelfde hitte. We vierden de trouwdag tijdens een diner bij Déryné, op het terras, uitzicht op de Krisztina kerk. Tamás stelde zich voor als partner van de avond en deed zijn best. Vanwege de trouwdag en ik vermoed dankzij zijn jarenlange ervaring op riviercruises, vouwde hij een roos van servet voor mij. Hoe romantisch, samen met de roze peszgő van Sauska en de oesters.

Afgelopen zondag middag was ik samen met BG in Pata Negra, een tapas restaurant hier vlakbij. P was nog in NL maar al op weg naar zijn luchtbus. De tapas waren heerlijk maar alleen van de allermooiste, één van de allerlekkerste en nog de goedkoopste ook, plaats ik de foto.
Paprika van de grill.

Nog een mooie zondag voor de boeg, met plannen voor als het wat koeler wordt.

Red Bull air races

Wat een goede combi

De servet roos

Prachtig met zeezout