In de vliegende bocht

Dit weekend vinden in BP de Red Bull air races plaats. Ze zijn al eerder in BP geweest en ik zag toentertijd foto's van de spectaculaire kleine vliegtuigjes die onder de Kettingbrug doorvlogen en over de Donau.
Zo jammer dat ik er niet bij was.
En nu heb ik de kans en ging ik niet.
Het is zo ongelooflijk warm in de stad, te warm om naar beneden te lopen, te warm om in de mensenmassa's te staan met de snijdende zon op mijn hoofd, hoe spectaculair het ook moge zijn.

We hadden vrijdag al wat vliegtuigjes gehoord en zaterdagmorgen vroeg toen ik even naar het nieuwe ambachtelijke bakkertje liep, kwam er ééntje laag over.

Dat bakkertje is leuk. We hoorden erover van onze dierenarts, het zou een geweldig adresje zijn voor vers en goed brood. We liepen er langs op een zondag. De gevel is kaal, geen borden, niks op de ruit, als je het niet weet loop je er langs zonder herkenning. De bakker zit naast een klein winkeltje in taartversieringen en bakvormen, dat is een goed orientatiepunt.
Vriendin G had er ook al over gehoord, op dagen dat de bakker open is kan het niet missen, geen noodzaak voor borden of reclame, de neus wijst de weg in de goede richting. Het zaakje is klein, formaat inloopkast, met rechts een deel voor de bakker die kneedt en de oven bedient, links een plank aan de muur met een kruk ervoor waar je koffie kunt drinken en een broodje eten en in het midden de kassa met mandjes ervoor. Ik zocht een paar dingen uit en tot nu toe is alles erg smakelijk. Een quarkslofje met rozijnen, een notenspiraaltje en een half bruin brood met zalige korst. En omdat het nu zondag is, voor zometeen een croissant.

Thuisgekomen met glimmend voorhoofd en natte haren streken we neer in de tuin, in de schaduw en bleven daar de rest van de dag. Maar we waren niet alleen. De Red Bull jongens waren bij ons.
Ons huis blijkt op de route te liggen, boven ons wordt de bocht gemaakt, terugkomend van het parcours weer in de richting van een nieuwe ronde. Ze komen dichtbij en praten is onmogelijk. In de korte pauzes zeggen we tegen elkaar dat onze ouders dit niet leuk zouden vinden, het doet ergens aan denken, zeker op het moment dat de motor een geluid maakt dat lijkt op neerstorten en dat wij alleen kennen uit spannende films.
Vandaag is dag 2 van de race. Op de laptop hebben we de beelden gezien van hoe het op de Donau was. Ik heb gemengde gevoelens, het ziet er gaaf uit, echt, maar aan de andere kant.....één stuurfoutje, een klein motorisch ongemak, en het drama is daar. nog afgezien van de herrie boven ons.

De afgelopen week begon de hitte al, 's morgens dubbend voor de kast wat nog kan naar het werk maar wat ook nog past bij deze hitte. En terugdenkend aan 21 jaar geleden toen we trouwden in ongeveer dezelfde hitte. We vierden de trouwdag tijdens een diner bij Déryné, op het terras, uitzicht op de Krisztina kerk. Tamás stelde zich voor als partner van de avond en deed zijn best. Vanwege de trouwdag en ik vermoed dankzij zijn jarenlange ervaring op riviercruises, vouwde hij een roos van servet voor mij. Hoe romantisch, samen met de roze peszgő van Sauska en de oesters.

Afgelopen zondag middag was ik samen met BG in Pata Negra, een tapas restaurant hier vlakbij. P was nog in NL maar al op weg naar zijn luchtbus. De tapas waren heerlijk maar alleen van de allermooiste, één van de allerlekkerste en nog de goedkoopste ook, plaats ik de foto.
Paprika van de grill.

Nog een mooie zondag voor de boeg, met plannen voor als het wat koeler wordt.

Red Bull air races

Wat een goede combi

De servet roos

Prachtig met zeezout