Blauwe luchten

Het was niet veel winter dit jaar. Het heeft gevroren, bij de pastorie wat meer dan hier, maar al met al was het niet indrukwekkend. De sneeuw liet zich even zien maar smolt weg zo snel als ze gevallen was. Al eerder in Hongarije heb ik gedacht dat de lente echt was ingetreden en toen werden we wakker op Paasmorgen in een dikke witte wereld.

Er is niks dat er op wijst dat dit weer gaat gebeuren. De dikste truien liggen op een stapel, de winterlaarzen glimmen nog van het ongebruik en de fietstocht van laatst heeft een vervolg gekregen langs de Donau, langs de Marina met dure jachten, een restaurant dat wilde kat heet en nu alleen afhaal doet. Ook dit wkend stralend weer, blauwe lucht, een heerlijke zon, niet zo'n overdreven vuurbal die de zomer terroriseert, nee, een gewone gele bal in het blauw die de kou erafhaalt en het eerste kleurtje toevoegt aan de bleekscheterigheid van winter en veel Home Office.

Het wkend begon goed. P kocht een nieuw lekker zacht mandje voor Daksi omdat de oude bonkjes dat hebben verdiend. We bezochten de buurmarkt waar deze zaterdag Burrito's op het menu stonden. Het was druk in onze wijk, anders dan anders want het was lomtalánitás. Zolders en kelders en garages waren leeggetrokken, en de overbodigheid stond op de stoep.

Busjes met opkopers reden langs, zetten een mannetje neer voor de bewaking en reden door, spiedend naar Goud temidden van de rotzooi. Ik hou van dit sfeertje, een tweede of derde leven, iets van niets maken. Ik keek bij een oud houten omhulsel, aan de planken die eromheen lagen zag ik dat het een boekenkast moet zijn geweest. Iemand die heeft besloten te stoppen met lezen, iemand die geen genoeg kon krijgen van een beeldschermpje en nu alles via de e-reader leest? Geen idee, maar het hout was een te groot project voor mij om er serieus over na te denken. Eindje verderop lagen mappen, met een papierwinkel die deed denken aan een administratie van een bedrijf of een georganiseerde particulier. Even overwoog ik om te kijken en de mappen eventueel confidentieel te laten afvoeren, maar al snel liet ik die verantwoordelijkheid maar weer varen.

Druk met hondjes was het ook, hondjes met balletjes, rennend de heuvel af, hun jasjes thuis gelaten.

Via de Ketting brug liepen we naar Pest en omdat de stad een dorp is kletsten we even met een collega van P. Thuis maakte P een lekkere GT en zaten we buiten op ons eigen terras met boek.

De verkiezingen komen er aan, ruim op tijd registreerden we ons en keurig ontvngen we stembiljet en keuzelijst. Meer dan ooit willen we graag gebruik maken van ons stemrecht.

Een prima wkend was het weer, de blauwe luchten en de zon beloven deze week nog even te blijven en hopelijk hebben we daar deze week wel even tijd voor........tussendoor dan.

Voorjaarseiland

Het was een vrolijke zaterdag markt. Ter ere van het voorjaar was het Tulpendag. De aardige bloemen man had een vrolijke uitstalling van allerlei soorten en kleuren. Ik probeerde niet te denken aan de laatste keer dat ik tulpen kocht in NL, bij de Jumbo in Friesland. Een hele arm vol voor een tientje. Ik stond in de rij, het was druk bij de tulpen, iedereen had wel zin in kleur en een bloemige invulling van de gure sombere dag. Tijd genoeg dus om voor mijzelf te verantwoorden dat ik nu weer een hele arm zou kopen, tulpen komen in bossen, het liefst grote, deze hebben er uiteraard heel wat kilometers op zitten en de bloemenman staat er tenslotte ook niet om vliegen te vangen.

Met de arm, de verse zalmravioli, de nieuwe majas en angol szallona en met 2 mooie broden liep ik weer naar huis.

Zondag deed ook het weer mee met het voorjaar, een klein zonnetje verlichtte de lucht en het was druk op straat. Wandelaars met kartonnen bekers koffie, wandelwagens, veel leuke hondjes.

Wij besloten de fiets te pakken. Dat hing al heel lang in de lucht. P fietst regelmatig en ik eigenlijk al een tijd niet meer. Ik vind fietsen leuk maar toen ik op weg naar het werk uitweek voor een auto die niet stopte voor de zebra en ik op straat lag, toen was het minder leuk. Sinds die tijd was ik schijterig. Op mijn hoede voor auto's die misschien niet zouden stoppen, die het fietspad zouden kruisen en mij niet zouden zien, voor geparkeerde auto's die opeens het portier zouden opendoen. Kortom fiets stress en het rad bleef op honk. Bij de Pastorie nog wel een stukje gefietst want die tractors en wij kunnen best samen op de weg, maar in de stad was het lopen geblazen.

Het hing dus in de lucht, die bangigheid is hartstikke irrationeel en zo ben ik eigenlijk niet en bovendien, met fietsen kom je ook wat verder. Het horloge ging af want naast kapotte knieen en ellebogen was die schade toen eigenlijk nog het ergste van mijn val. De berg af, remmend om niet zo snel te gaan als een auto en op weg naar het fietspad langs de Donau. Het was leuk, heerlijk zonder toeristen die midden op fietspaden plegen te slenteren, een fris windje en bedrijvigheid van vrachtschepen op de rivier. 

Een rondje op het eiland, afstappen bij de kleine dierentuin en natuurlijk om een paar hondjes te aaien. Terug via het Parlament, de straatjes achter de Basiliek en de Elisabeth brug om dan het laatste stuk weer omhoog te trappen naar onze straat. Lekker was het, rozig en nog helemaal heel.

Snel weer doen en dan weer wat verder.

Valentina

Een tijdje geleden schreef ik over het verval dat was ingetreden samen met mijn leesbril. De reacties waren hartverwarmend en vol van herkenning. Een paar naasten kwamen zelfs 'uit de kast' en biechtten op dat zij ook bij een drogist waren om schielijk de extra ogen uit de standaard mee te nemen. Ik ben nog zó aan het begin van mijn reis dat ik de bril niet in mijn tas hoef te stoppen, ik red me nog prima en alleen met een boek zonder al te veel goed licht zet ik hem op. 

Pas geleden was ik bij een drogist vlakbij en daar werd ik verrast. Niet door het assortiment, zo veel spannends is er niet bij de DM, maar mijn mond viel bijna open onder mijn mondkapje. Misschien is het wel normaal in Nederland......en misschien hier ook wel maar ik had het nog niet eerder gezien. Aan de karretjes was een standaard bevestigd met een heuse loep! Alle potjes en tubetjes kunnen op deze manier gelezen worden tot en met de kleinste lettertjes. Erg klantgericht en super praktisch.

Zoals elke zaterdag was ik op de markt bij ons om de hoek. Het weer was prachtig, koud maar zonnig en de mensen hadden er allemaal zin in. Ik deed mijn vaste ronde. Een soepje en runderwang(sous-vide) bij Terra, de verse pasta voor de komende week, een stukje schimmelkaas bij de aardige jongen en de lekkere Angol szallona en majas bij het slagers echtpaar. Gezellig druk was het en ik hoorde veel Engels om mij heen. Ter ere van de komende Valentijn was er iets meer aandacht voor de bloemen en de taartjes. 

Gelukkig had de bloemenkraam meer dan de zoete stukjes en de tuttige takjes met flauwekul hartjes, er waren echte bossen. Ik kocht er 2, één voor P van mij en één voor mij van P. Van de week hoorde ik op tv, nota bene op de NL-se tv, dat Valentijn toch meer iets is van mannnen voor vrouwen en dat klopt natuurlijk niet. 

Ik eindigde bij de taartjes. Speciaal voor dit wkend hadden ze mooie bolletjes gebakken met een prachtig spiegel laagje. Er waren 2 soorten en ze heetten Valentin en Valentina. Valentin was van mooie donkerbruine chocola en Valentina was bloedrood, het spatte uit de vitrine en deed vermoeden dat er aardbeien vulling onder zou zitten, mierenzoet waarschijnlijk. 

Ik vroeg om 2 Valentins. De bakker keek mij aarzelend aan en wees op de Valentina. Woordeloos, slechts met vragende ogen. Ik bevestigde dat ik 2 bruintjes wilde en netjes werden ze overgeheveld naar de gebaksdoos. Gezellig voor zometeen bij de koffie.

En ook vandaag is het weer goed, goed om straks even naar buiten te gaan, voor de stappen, de frisse neus en gewoon omdat het zo mooi is, zelfs zonder de zo geliefde pleisterplaatsen.

Valentin

de loep

szallona en majas

Sous vide

Dit wkend lijkt wel een beetje op het oude normaal.  Vanmiddag gaan wij vrienden zien, weliswaar dik ingepakt en buiten, staande met een kartonnen beker, maar toch, we hebben contact en kletsen bij. En gisteren was ook ook al een dag met gezelligheid.

Het begon op de markt bij ons op de hoek. Ik ging voor brood en voor wat leuks om weg te geven van de diverse ambachtelijk gemaakte spullen. De afgelopen weken was ik voor de salami's gegaan, grijs rund, hert en mangalica en voor de verse pasta's, zoveel lekkerder dan uit een pak.

Ik begon in de hoek. Daar staat een stand van een cateraar. Aangezien er geen events zijn valt er ook niks te cateren, dus de cateraar moet wat anders en gelukkig doet hij dat. Hij heeft een nieuw concept bedacht en dat is on-line bestellen van fine dining en dus op markten staan met de lekkernijen. Net voor Kerst waren P en ik er samen en we raakten aan de praat. De cateraar heet Falco en is Duitser en erg aardig. We kletsen Engels en als echte cateraar heeft hij begrepen dat proeven doet kopen. Net voor die Kerst had hij een paddenstoelen soep en we proefden. Alleen al het proeven is leuk. Op een plaatje staat een Creuset pan met pruttelende inhoud, het proeven gaat in een espresso kopje, geen idiotie van plastic of ander wegwerpspul. We namen wat flesjes met de soep mee voor thuis.

Gisteren maakte ik weer een praatje met Falco, in de Creuset zat deze keer groene erwten soep met curry. Falco vroeg of ik wilde proeven en legde uit dat de soep een beetje pittig was omdat de curry die ze normaal gebruiken in aanvoer was gestrand en ze hun toevlucht elders hadden moeten zoeken. Zalig soepje was het en ik zette alvast 2 flesjes apart, 1 voor ons en 1 voor vriendin G. Maar ik was nog niet klaar bij Falco(voor Budapesters, kijk bij Fresh by Terra of bij Terra catering). Op de stand stonden deze keer ook gesousvideerde vleesjes, eendenpoot, runderwang en rib van het Angus rund. Naast de Creuset lag een grill plaat met een prachtig stuk rib. Ik kreeg een mooi wit bordje met een stukje vlees en een vorkje. Het smolt op mijn tong en de kruiden waren erg lekker. In de tussentijd legde Falco uit hoe het was gemaakt en hoe simpel ik het thuis kon bereiden. De Hongaren om mij heen mochten uiteraard ook proeven maar helaas zag ik slechts wantrouwende blikken, laten we zeggen of hopen dat dit een korte momentopname was. Hoe lekker ik de rib ook vond, ik kocht eendenpoot en runderwang, de Angus was wel aan de prijs en P is niet zo van de rib.

Bij 2 andere kraampjes kocht ik ambachtelijke pindakaas en een jam van uien met lavendel en gember.

De dag kreeg een waardig sous-vide vervolg! We waren uitgenodigd bij vrienden B en G en zoals iedereen al weet is G een geweldige kok. Wij werden super verwend en hebben veel verschillende gesousvideerde gerechten geproefd. Ik deel het menu met jullie en de foto's spreken voor zich. In deze tijden kunnen we niet afspreken in de avond, iedereen moet om 8 uur binnen zijn. De uitnodiging was voor een late lunch maar dit menu was misschien meer een vroeg diner. En we waren het wel eens, het is niet zo gek om af te spreken in de middag, op tijd thuis, wanneer de bus nog gewoon gaat en op tijd in bed. Een soort bejaarden afspraak zouden we vroeger hebben gezegd en nu komen we erachter hoe slim en gerieflijk het eigenlijk is.

En dan nog een hele middag en avond voor de boeg voordat het weer tijd is om te werken en alle hoofden voor mij te zien op een klein schermje.

groet uit de keuken, een koud boerenkoolsoepje met een crispy boerenkoolchipje

geitenkaasmousse met ui, biet en bieslook

steak tartare met een gesousvideerd ei, 30 minuten op 65 graden

eendenfilet uit de sousvide met een gierstrisotto

gesousvideerde peer met walnotenijs

En.......niet te vergeten, heerlijke Hongaarse wijnen. Begin met bubbels, een Viognier van Heimann, een Syrah van Fekete en een Oremus voor bij het dessert. Heerlijk.