Voorjaarseiland

Het was een vrolijke zaterdag markt. Ter ere van het voorjaar was het Tulpendag. De aardige bloemen man had een vrolijke uitstalling van allerlei soorten en kleuren. Ik probeerde niet te denken aan de laatste keer dat ik tulpen kocht in NL, bij de Jumbo in Friesland. Een hele arm vol voor een tientje. Ik stond in de rij, het was druk bij de tulpen, iedereen had wel zin in kleur en een bloemige invulling van de gure sombere dag. Tijd genoeg dus om voor mijzelf te verantwoorden dat ik nu weer een hele arm zou kopen, tulpen komen in bossen, het liefst grote, deze hebben er uiteraard heel wat kilometers op zitten en de bloemenman staat er tenslotte ook niet om vliegen te vangen.

Met de arm, de verse zalmravioli, de nieuwe majas en angol szallona en met 2 mooie broden liep ik weer naar huis.

Zondag deed ook het weer mee met het voorjaar, een klein zonnetje verlichtte de lucht en het was druk op straat. Wandelaars met kartonnen bekers koffie, wandelwagens, veel leuke hondjes.

Wij besloten de fiets te pakken. Dat hing al heel lang in de lucht. P fietst regelmatig en ik eigenlijk al een tijd niet meer. Ik vind fietsen leuk maar toen ik op weg naar het werk uitweek voor een auto die niet stopte voor de zebra en ik op straat lag, toen was het minder leuk. Sinds die tijd was ik schijterig. Op mijn hoede voor auto's die misschien niet zouden stoppen, die het fietspad zouden kruisen en mij niet zouden zien, voor geparkeerde auto's die opeens het portier zouden opendoen. Kortom fiets stress en het rad bleef op honk. Bij de Pastorie nog wel een stukje gefietst want die tractors en wij kunnen best samen op de weg, maar in de stad was het lopen geblazen.

Het hing dus in de lucht, die bangigheid is hartstikke irrationeel en zo ben ik eigenlijk niet en bovendien, met fietsen kom je ook wat verder. Het horloge ging af want naast kapotte knieen en ellebogen was die schade toen eigenlijk nog het ergste van mijn val. De berg af, remmend om niet zo snel te gaan als een auto en op weg naar het fietspad langs de Donau. Het was leuk, heerlijk zonder toeristen die midden op fietspaden plegen te slenteren, een fris windje en bedrijvigheid van vrachtschepen op de rivier. 

Een rondje op het eiland, afstappen bij de kleine dierentuin en natuurlijk om een paar hondjes te aaien. Terug via het Parlament, de straatjes achter de Basiliek en de Elisabeth brug om dan het laatste stuk weer omhoog te trappen naar onze straat. Lekker was het, rozig en nog helemaal heel.

Snel weer doen en dan weer wat verder.