Plannen te over.....

Naast onze Pastorie ligt een stukje grond. Boerengrond. Er heeft mais op gestaan, aardappels, luzerne en toen wij jaren geleden ons huis kochten hoopten we dat het stukje erbij hoorde....
Toen dat niet zo bleek te zijn hebben we geprobeerd het te kopen, toen nog met onze NL salarissen en onze plaatselijke domheid, maar gelukkig achteraf gezien, wilde de boer het niet kwijt.

Nu wel, maar aangezien we nu wel geintegreerd zijn en weten van prijzen en een locaal H salaris genieten was de onderhandeling al gestart op een veel lagere basis. Na wat heen en weer schrijven op papiertjes, na wat weken stil afwachten kwamen we met boer buurman Imre tot overeenstemming.

In de bureaucratie duurde het toen nog wel even, er moest een grondmeter komen om de paaltjes te zetten en de preciese grenzen voor het kadaster te bepalen en dit gaat niet in 1 sessie......de eerste sessie is alleen kijken en een beetje mompelen en praten en dan is de 2e sessie echt, met meetapparatuur en met paaltjes.

Daarna begonnen de kosten. Eigenlijk vonden we de kosten aan de hoge kant voor de prijs van de grond zelf maar wie A heeft gezegd....de koop moest in het grondboek van de instanties worden opgetekend. Daar moesten wij dan naartoe om te betalen en om de nieuwe tekening van ons landgoedje te bekijken.

De laatste stap was de daadwerkelijke overdracht waarbij Imre en echtgenote, wij en uiteraard de advocaat aanwezig waren. Gelukkig spreekt Gabor de advocaat Duits en was het contract dus voor beide partijen zo helder als glas.

En nu voelen we ons grootgrondbezitter.
Mensen vroegen ons, heb je het nodig, wat gaan jullie er dan mee doen?
Nodig hebben we het niet, we hebben genoeg aan ons oude stukje, maar het stuk grond van de buurman.....dat is toch wel erg aantrekkelijk om in bezit te hebben, als was het maar om te voorkomen dat je nieuwe buren krijgt die niet zo aardig zijn als Imre en zo stil als mais.

Plannen hebben we te over, maar tot nu toe zijn die blijven steken in ons hoofd en is er niets gekomen van uitvoer.
Tabaksplanten, hop, olijfbomenplantage, vlas.
Alpaca's, mangalica's, ezeltjes.
Walnotenbomen, schapen, wijndruiven.
Geiten voor kaas, ganzen voor de lever.

Dieren vinden wij het leukst, maar dieren vinden wij leuk om te hebben en te aaien als aangenaam gezelschap en niet om te slachten, te verkopen, zorgen te hebben als ze ziek zijn. Bovendien leven we nou eenmaal een tamelijk onregelmatig leven, half in de stad en half hier en dat is niet zo handig met dieren.

Hop zag ik helemaal zitten en het eindprodukt Kruidig Pastorie Bier ook, maar ik zag op tegen het opzetten van de infrastructuur.
Zo als met alles gaan de kosten voor de baten uit en daarom waren die olijfbomen ook vrij snel gestrand.

Vooralsnog zal Imre het land nog 1x grondig omploegen en alle sporen van de mais planten wegwissen, een wintertje braak liggen kan geen kwaad en wie weet hebben we dan een gouden idee dat we voor de kosten van oud ijzer kunnen uitvoeren.
In de tussentijd genieten we van het idee en van de wilde plannen!

Gevlogen en Klemgezet

Ik was dit weekend even in Nederland.
Een echt incognito weekend was het. Niet dat ik zo belangrijk ben, maar een weekend is kort, vliegt voorbij en als ik op bezoek ben en mijn voet over de drempel zet en mijn andere voet al bijna bezig is om naar het volgende afspraakje af te reizen......dan ben ik ongelukkig en waarschijnlijk de mensen aan de andere kant van de drempel ook. En daarom nemen wij boze en teleurgestelde mensen op de koop toe want hoe meer er aan ons wordt getrokken hoe minder wij zin hebben om af te reizen.

En daarom kiezen wij soms voor incognito weekenden, P was in juni en ik nu dus.
De reis ging naar het Noorden en daarom vloog ik deze keer met Transavia op Schiphol, wel iets duurder, maar voor het Noorden beter dan Eindhoven of Weeze.
We houden de berichten over Eelde goed in de smiezen, dat zou een aanwinst zijn....
De reis ging prima, helaas bewolkt maar toch helder genoeg om te weten dat ik schuin over de NL vestiging van mijn werk vloog en snel daarna landde om nog kilometers naar de slurf te taxi-en.....

Leuk om er weer te zijn, leek nog vorige week dat ik zoveel Nederlanders bij elkaar zag, in een file op de A1. De polder, altijd even mooi met de dreigende luchten en wolkenpartijen, de rietstengels aan de waterkant en de bootjes die op het fokje scheef hangend voortglijden.

Doel van het bezoek was mijn nieuwe hondenneefje en uiteraard de andere tak van de hondenfamilie, mijn moeder en mijn zus.
De hond, Panurs, was lief, net zo lief als ik al wist van de foto en de verhalen en daarom was het bezoekje al meteen geslaagd.

Maar natuurlijk was er meer. Bijkletsen, koffie drinken. Haring eten. Een kraampje op de markt met Vietnamese loempia's. Die markt sowieso al. Een super gezellig grand cafe in een oud gerechtsgebouw, hoge plafonds, prachtige open haard met hoog opgestapelde houtblokken. Alles leesbaar en verstaanbaar.
En Nederlands weer, buien, maar ook heel veel opklaringen en dus niet gehinderd door wat dan ook deden we wat we van plan waren. Wandelen met de honden in het bos en thee drinken met de gordijnen dicht.

Een weekend is kort en het werd snel zondag. Alweer drukte op de A1 maar ook Nederlandse efficientie op Schiphol waar ik bij de pilaar mezelf binnen 2 minuten kon inchecken op een plekje aan het raam met de hoop op uitzicht.
Ik dronk nog een Spa-tje en de ober vroeg of ik op vakantie ging waarop ik zei, nee, ik ga naar huis. En ik hoorde het mezelf zeggen, een beetje onwennig, maar ik meen het voor 100%.

Ik ben niet zo van het vliegen, ik zal het niet laten, het is nou eenmaal de snelste manier om ergens te komen en ik weet in mijn hoofd ook dat het veilig is, maar toch, ik ben er niet zo van.
Ik werd al wat onrustig, het tijdstip van vertrek was al geweest, iedereen zat, met riemen vast en de deur bleef open. Een zeer opgewekte stem van de co piloot meldde dat maintenance had gezegd dat er even naar de linker motor gekeken moest worden, een beetje vertraging dus.
Laat ik nou net boven die linker motor zitten en ik keek en zag niks.....een paar minuten later weer de opgewekte stem dat het toch om de rechter motor ging.....en meteen kreeg ik visioenen van verkeerde benen die werden afgezet en gezonde nieren weggenomen in plaats van de verschrompelde.

Gelukkig ben ik tamelijk rationeel en weet ik ook wel dat we niet weg mogen als het niet in orde is maar toen we echt vaart begonnen te maken zat ik met de oren gespitst en de ogen overal.
Het uitzicht was er helaas niet maar binnen 2 uur was ik weer in mijn stad en dat was heerlijk!

Net als op de heenweg was ik in een oogwenk in het openbaar vervoer, een super luchthaven bus naar het metro station, 9 haltes en dan nog 2 haltes met de bus en nog 80 meter naar mijn huis. Al met al een snelle actie en om half 11 bij de voordeur.

En daar wachtte een onaangename verrassing....een wielklem!
Er is altijd plaats bij mij in de straat, meestal niet voor de deur, maar wel vlakbij, behalve toen ik Budapest achter me liet voor het weekend. Ik was er niet gerust op, maar aan de andere kant, nog nooit een wielklem gezien in mijn wijk, altijd auto's op deze schuine strepen en zelf had ik er ook al weleens een nachtje gestaan.
En nu had ik het lot getart en was ik klemgezet. De dienst parkeerbeheer had me wel willen behoeden voor een valse start want aan alle kanten waren brieven geplakt met de mededeling dat ik was klemgezet.
Er stond wat uitleg bij en een telefoonnummer dat ik moest bellen om te worden bevrijd. Ik belde en kreeg een verhaal met een menu, een lang verhaal met opties van klik 0 tot en met klik 9 en aandachtig luisterde ik en gelukkig was het Hongaars op Nederlands tempo uitgesproken en dacht ik zeker te weten dat als ik op 9 klikte ik iemand aan de lijn zou krijgen die me zou verlossen.

En dat was ook zo, een rustige Hongaar die alleen Hongaars kon maar wel aardig was legde me uit wat er kon en stelde mij vragen over plaats, kenteken nummer en of ik wel contanten in Forinten bij me had. Toen dat allemaal was vastgesteld liep ik weer naar buiten om te wachten op bevrijding.

Ik ben 2x eerder klemgezet, op de Elandsgracht en op de Prinsengracht in Amsterdam en de frustratie van het moment kwam boven, niks bellen naar een nummer met opties van 0 tot 9, nee 20 minuten lopen naar een betaalbalie, 125 gulden lichter weer terug naar de auto en daar nog 45 minuten wachten op sjacherijnige kerels die zeiden zo dame, verkeerd geparkeerd.....gedverdemme, waardeloos was dat.
Dit bedacht ik me allemaal toen ik stond te wachten op de mannen die er netjes binnen het half uur waren en aan de slag gingen. De een met alle papieren waar ze in H zo gek op zijn en waar de naam van mijn moeder veelvuldig wordt opgeschreven en de ander met de klem.

Ik had me alweer verzoend met mijn lot, mooi weer, even een frisse neus, weer een nieuwe ervaring en toch maar 11.500 forint, alleszins redelijk dacht ik.
Tot de klem verwijderd was en mij een verhaal werd verteld over een cheque, ik vroeg door, en nog eens en langzaam begon het mij te dagen. Die 11.5 is alleen voor het ontklemmen.....daarna volgt een boete van nog eens 10.000 binnen 30 dagen te voldoen op het postkantoor.

Ik sprak een nette vloek uit en de man gaf me gelijk, zei dat dit een nieuwe regel was en wees naar de burcht en erachter en vertelde dat de man die daar werkt het had bedacht. We waren het dus eens over de schandaligheid en bijna was ik vergeten dat het gewoon mijn eigen stomme schuld was en dat ik verkeerd stond. We schudden handen, een lichtere portemonnee, in mijn hand de cheque voor de post en ik zette mijn auto op een ander plekje want inmiddels was het half 12 en niet zo druk.

Thuis kwam ik nog even bij, met een Nederlands stuk speculaas brok om mezelf te troosten en was toch verbaasd dat ik niet zo boos was als toen in Amsterdam en al kauwend bedacht ik waarom niet.

Ik ben er trots op dat ik dit toch even heb gefixt, in het Hongaars, binnen het uur en in een prima sfeertje. Toch maar niet meer vaker doen, ik weet nu hoe het werkt......

Net terug van een verre reis

Dit weekend gebeurde het me nog, op een prachtig en gezellig verjaardagsfeestje werd ik aangesproken op het feit dat ik nu veel in de stad zit, en hoe ik dat in Godsnaam leuk kan vinden en dat het toch zo geleken had dat ik het romantische platteland voorrang zou geven, te allen tijde, boven die stad die alleen maar druk en vies is.

Ik ben graag op het platteland, alhoewel ik het alles behalve romantisch vind, keihard is het bij tijd en wijle, maar als ik niet af en toe naar de stad zou kunnen.....dan zou ik het platteland misschien wel gaan haten. En vice versa wellicht ook.
Juist die afwisseling is zo ideaal en aangezien ik een reiziger ben, vooral in mijn hoofd, ben ik graag in de stad. Bij elke bocht kies ik voor een reis, voor een land of een werelddeel en soms land ik ergens per ongeluk en eigenlijk is het altijd een succes.

Reizen in je hoofd en reizen in een stad, geen koffers pakken, niet vliegen, niet lang onderweg, maar de wereld in een avondje en weer slapen in je eigen bed. Zo mooi kan toch alleen een wereldstad zijn!

Ik ben net weer terug van een reis. Een reis in het Midden Oosten deze keer. Ik kwam net terug uit Bangkok, Thailand en omdat het nu zulk heerlijk koel weer is, liep ik een eind door Hongarije, langs mooie koffiehuizen, uitstellingen met Hongaars gebak. Ik pikte een klein stukje Turkije mee, alleen de geuren, en was op zoek naar een warm plekje voor een espresso.
In mijn hoofd had ik een klein Hongaars tentje waar ik ooit, meer dan 35 jaar geleden met mijn vader een ijsje heb gegeten en waar de 2 dames die hielpen net zo heetten als mijn zus en ik. Ik kwam aan en het zag er niet zo gezellig meer uit, het tentje ernaast wel en bijna was ik al naar binnen, totdat......
Aan de overkant, kroonluchters, tapijten, goud, rood, gelaqueerde stoelen en een bord met Kelet Csillaga, ster van het Oosten, koffie en thee huis.
Als een megasterkte magneet trok het pand mij naar zich toe en in no time was ik binnen. Heerlijk warm en een super aardig meisje.
We maakten een praatje. Net een maand open. Hartstikke nieuw dus. De eigenaar komt uit Jordanie, de meubels zijn daar ook vandaan en wat uit Turkije. Ze kunnen veel, natuurlijk heerlijke koffie en thee zetten, maar ook voor groepen, cateren bijvoorbeeld voor verjaardagen, voor vrienden en vriendinnenclubs, voor high teas, in een andere stijl. Ik kreeg een rondleiding inclusief de eerste verdieping die ook nog eens veel mensen kan herbergen.

Daarna de kaart. Theeen in alle kleuren en smaken en uit alle werelddelen, binnen Jordanie even een reisje op reis, en ik koos voor een Orosz, Russische, blend. Mijn tafeltje kreeg een place mat, een lepelje in een servetje, een schoteltje met een mooi sesamkoekje en een prachtige dadel. Reizen is soms gevaarlijk en dat bleek ook hier want ik kon de verleiding en het verhaal van het meisje niet weerstaan en nam er een pistachekoekje bij.

Zalig was het in een woord, zowel de thee, krachtig en zeer smaakvol, de dadel, nog nooit zo'n lekkere geproefd en het sesam en pistache koekje.
Ik vind het een aanrader. Als je zin hebt in een reisje Midden Oosten, met mooie muziek omlijst, of gewoon zin in lekkere thee, in amandelen, pistachegebakjes, in een aangeklede koffie of thee andere stijl, ga dan naar Kelet Csillaga. Uitstekend, ook als je met veel bent! En uiteraard makkelijk te bereizen met bus of metro op de Semmelweis utca 1-3, elke dag open van 12-24.
Op Facebook staan ze ook en daar heb ik even de foto's van gepikt.
Een goede reis, veel plezier, deze locatie verdient een boel klanten!

Die andere mooie stad

Gistermorgen ging de wekker vroeg. Zo vroeg dat ik er van zuchtte, terwijl ik toch een vroege vogel ben. Dat moment was snel voorbij, eenmaal op, lokken de dingen van de dag en die zijn meestal leuker dan gewoon in bed blijven liggen.
Gisteren had ik een meeting in Wenen en de trein vertrok om 6 uur vanaf het Keleti. Uiteraard stopt er voor mijn flat een bus die rechtstreeks naar het Keleti rijdt, dus dat is makkelijk. Eigenlijk rijden er zelfs 2.....om het nog wat luxer te maken.
Als ik 's nachts wakker ben dan hoor ik het leven op de straten en nu zag ik het ook, ik was niet alleen in de bus en de bus was niet alleen op straat. Er waren al winkels open, zelfs koffie cafeetjes, voetgangers doelbewust op pad, reizigers in en uit de bus bij elke halte. Ik had me al verzoend met het vroege tijdstip, maar dit maakte het extra leuk.
Het Keleti is altijd mooi en nu in het donker nog dus ook. En het enge dat je soms in verlaten stations zou kunnen hebben, heb je hier niet. De mensen zijn verbonden door het doel ergens naartoe te gaan en de daklozen die niet reizen slapen nog onder dekens en kartonnen dozen en zijn nooit lastig is mijn ervaring hier.
Buiten stond een klein tentje dat net bevoorraad werd met broodjes in alle soorten en maten, ideaal voor in de trein en dus ook hier al bedrijvigheid.
Mijn trein stond er al, een soort HSL die via Wenen en Salzburg naar Zurich zou gaan. Een mooi exemplaar, mooier dan ik gewend ben van H en van NL. Beeldschermen als in een vliegtuig maar dan met de been ruimte van een luxe trein, lekkere stoelen en een besproken plaats bij het raam.

Het moment van vertrek zag ik meer dan dat ik het hoorde of voelde, als op grote dikke luchtbanden zweefde de trein het station uit de stad in en de stad weer uit. Een uur en 3 kwartier later de grens en om 9 uur midden in Wenen! Van te voren had ik even overwogen om met de auto te gaan, maar dit is toch wel wat comfortabeler en ook nog een koffie kar die langs komt......

Wenen is ook mooi, alleen heb ik er weinig van gezien, wat koepels in de verte, wat kerktorens en natuurlijk een ritje met de taxi richting hotel. En wat meteen opviel....heerlijk.....meer gekleurde medemensen, de taxichauffeurs, de mensen op straat, de kebab tentjes.
Het hotel was niet typisch Weens helaas, een groot wit betonnen blok met vierkante ramen en lelijk ingericht, uiteraard wel goed geequipeerd voor vergaderen en veel stopcontacten voor beamers en laptops.
Het leuke van zo'n meeting is meestal niet eens zozeer de inhoud maar meer het contact met de collegae uit Europa, de Scandi's, de Zuiderlingen, de Midden Europeanen, een leuke bekende collega uit Nederland, het Westen en het Oosten, het bedrijf dat ons bindt en ons dezelfde taal laat spreken.
Lekkere watertjes en Nespresso voor tussendoor, vruchtenbroodjes en mini cakejes.

Achteraf gezien had ik beter een overnachting kunnen regelen om het contact nog even te verlengen.....maar een stad zo dichtbij, met zo'n verbinding, daar had ik een retourtje voor genomen. Taxi terug naar het station, nog even snel genoten van een paar dure winkels met, het moet gezegd, een betere kwaliteit en toen de trein weer in.
Ik word hebberig van die treinen. Ik had het 's morgens al, zin om door te rijden naar Salzburg en bij ieder station en bij iedere mogelijkheid om over te stappen, een droom van dat zou ook nog eens leuk zijn om naartoe te gaan....

En toch, die andere stad is mooi, maar ik was blij om weer in BP te zijn, weer in het donker en nog steeds leven op straat en in een volle tram.