Boerenland, over waslijnen en nog meer

noten kraken onder de nieuwe waslijn 

ohh wat handig......

De Fries van Istvan

Hopelijk kunnen ze blijven.

Genieten in de tuin

En natuurlijk gebeurde er meer tijdens ons verblijf op het platteland, die onttakeling van de moestuin was eigenlijk een makkie.
Jaren geleden ging 1 van de prachtige kersenbomen voor ons huis dood. In 1 week was het gebeurd. Het dorp kende deze kersenbomenziekte en haalde haar schouders op, was niks aan te doen geweest, soms gebeuren die dingen en we moesten blij zijn dat we die andere boom nog hadden.

De stam met een paar gekortwiekte takken bleef staan en ik hing aan de uiteinden prachtige Hongaarse gepottenbakte kannen en het erf kreeg nog meer een H uiterlijk. Dat ging een tijdje goed tot vorig jaar de wespen die kannen ontdekten en er nesten in bouwden. Ons zitje daar was niet meer aantrekkelijk en ik haalde de kannen weg. Afgelopen zomer hetzelfde verhaal, zodra de kannen hingen kwamen de wespen en werd het een no go area.

Toch had de boom nog steeds nut. De waslijn begon hier aan de bovenste tak en liep richting boom. De boom was dood, echt tot op het bot en de waslijn begon te wankelen. De boom was P al lang een doorn in het oog en uiteindelijk op 2e Paasdag velden we hem. Met 1 hand en een beetje gewicht trokken we hem om, zo makkelijk dat het bijna zielig was. P zaagde en daarom zal de boom ons uiteindelijk nog warmte gaan geven. Zinnig tot de laatste splinter.

En toch, wij hebben was.....best veel zelfs op het boerenland en we besloten tot een andere boerenwaslijn. Ik opperde nog even een droogmolen omdat het praktisch leek, maar zoals altijd hier doen we het met spullen die we hebben liggen. Een lange lijn, een andere boom en een goot van de schuur en in het midden een mooie boerentak met aan de bovenkant een vork om de lijn hoog te houden. Ik denk dat alleen de mede boerenlanders snappen hoe gelukkig je kunt worden van een nieuwe boerenwaslijn.

We mailden vrienden M en H omdat we hen al lang niet meer hadden gesproken en gelukkig hadden ze tijd om te komen lunchen. Ik ben niet zo'n keukenprinses als M en alles moest in sneltreinvaart maar gelukkig had ik voldoende eetbaars op tafel kunnen krijgen met speciaal voor H een heavy chocotaartje mét slagroom.
Het was als altijd, veel te kletsen en de tijd vloog om. Het is heerlijk om MH hier te hebben omdat ze snappen hoe het gaat in een dierenhuishouding op het boerenland. Zij kijken nergens gek van op en lachen net als wij......zelfs toen Daksi in de war was en in de woonkamer ging "zitten" en zelfs toen M en ik nog geen 2 minuten later in de keuken een muis zagen lopen. Van het gasfornuis richting blender en weer terug.
De muis was in paniek, viel in een tas met voorraad plastic zakjes en een duik van P op de tas, een sprint naar de tuin redde de muis het leven.
We hebben hem niet meer gezien noch 1 van zijn familieleden, tenminste hier binnen niet....alleen in de wijnkelder in de tuin.

Onze buurman Istvan van 60 is plotseling overleden. Op zijn tractor aan het werk. Ons bereikten diverse verhalen, wie hem had gevonden en waar. Het was duidelijk, lang aan het werk zoals altijd, de tractor slingerde van het pad het land in en gezeten op zijn tractor verliet Istvan het leven. We hebben hier al heel veel mensen verloren en Istvan hoort bij diegenen die we betreuren. Allereerst veel te jong, maar we vonden hem ook sympathiek. Hij hoorde nergens bij, niet bij de dronken torren kliek bij het winkeltje van Irene, niet bij de templom kliek van mannen die alleen naar de kerk gaan om te kletsen. Eigenlijk was hij niet de meest sociale maar je had gewoon wat aan hem, niet lullen maar poetsen en afspaak is afspraak, zo'n man was het.

Hij laste ons hek, jaren geleden en hij repareerde onze uit het lood geraakte voor muur, met lange ijzeren gelaste staven. Zonder veel woorden maar de klus werd geklaard in de tijd die er van te voren voor stond.
Hij was ondernemer en probeerde wat leven in het dorp te brengen, ontwikkelde de visvijver met een loketje met drank erbij. En hij was een paardenman. Het stuk wei naast ons huis gaven we hem te leen en daarom staat zijn trots naast ons. Het lijkt alsof de paarden het weten, ze kijken ons aan met grote trieste ogen en we maken veel praatjes met hen.
Istvan, zo jammer, treurig en doodzonde.

Binnenkort weer een lang weekend, heerlijk vooruitzicht en plannen voor tien.

einde van de kersenboom

Einde van een tijdperk

Mei is de maand van de vrije dagen.
Ondanks het nieuwe bestaan in de stad genieten we toch van de vrije dagen in de Pastorie.
Vorig weekend met Pasen hebben we de moestuin ontmanteld.
Het stukje grond was al moestuin toen we het huis kochten als een vakantie plek, het werd tijdelijk wat kleiner maar weer wat later toen we hier voor lang kwamen, werd het stukje weer uitgebreid en zelfs omhekt omdat we echt groenten wilden zonder verontreiniging van gif of pootjes die werden opgetild......

We hebben er veel plezier van gehad, kilo's tomaten, voor zo, voor soep, voor tomatenjam, voor sla. Sla zelf natuurlijk, honderden courgettes en tientallen aubergines. En nog veel meer, zalige kruiden voor overal doorheen.
En nu is het anders.....een moestuin vraagt meer tijd dan wij kunnen bieden.
Het koken en boodschappen doen gaat inmiddels weer in een hurry en de eerlijkheid gebiedt.....de Thai die komt brengen is zo goed en zo snel en biedt zoveel voor weinig dat onze kookplaat een rustig bestaan leidt. En als het de Thai niet is, dan is het de Turk met de heerlijke verse salades van net zulke aubergines.

We begonnen met het hek en dat was al leuk want een hek weghalen geeft meteen een mega ander uitzicht. De palen hadden zich vastgezogen maar met beleid en brute kracht trokken we ze 1 voor 1 uit de aarde.
F en D vonden het een spannend geheel en legden meteen wat neer in de open tuin...wat ze al jaren eerder hadden willen doen.

Met een motormaaier door het oerwoud, netjes langs de aarbeien en de salie en de frambozenstruiken die we nog even met rust laten en nu hebben we weer gewoon extra tuin om in te gaan zitten.
Het weer is matig, niet echt tuin zit weer.
PFD waren vrij de afgelopen week en hadden wel wat anders gepland dan nat gras en gladde leem en zelfs P, ja zelfs P, vertelde mij gisteravond toen ik ook weer op het platteland aankwam, dat hij BP wel had gemist......
Binnenkort weer meer nieuws uit het dorpse.

gelukkig een krachtige P met krachtige maaier

wat een ruimte!

en dit wordt weer een mooi pad

het was een natte Pasen met een zonnige verrassing op 2e Paasdag

extra gazon

nog 1 paal voor de waslijn....

Beer

Ik heb een nieuwe vriend.
Sinds half maart hebben wij "verkering". Ik zie hem 's morgens en aan het eind van de dag.
En natuurlijk is het een hond, dat zal niemand verbazen.

Het gebouw waar ik in werk staat niet op het mooiste plekje van de stad. Een wijk waar vooral wordt gewerkt en minder gewoond en waar ook veel afbraakpanden staan en voorbeelden van moed om iets te beginnen die in de kiem werd gesmoord en dus is verworden tot een pand in wording dat al lijkt op afbraak.

Naast de plek waar ik mijn auto zet is zo'n pand.
Een soort lage schuur waar een schil omheen gebouwd is van rode grote stenen. Na de schil was de inspiratie weg of het geld op want daar stopt het. Het erf is kaal, stenen, grint, betonplaat, afgewisseld met hier en daar een plukje onkruid.
De eerste dag zag ik hem, een grote gele hond, een herderachtige, breed van bouw, grijzend aan zijn bekje. Hij blafte want dat is zijn taak. Om het erf staat een hoog hek, nog verstevigd met gaas met kleinere gaten.
Ik liep naar hem toe en begon een praatje. Het was liefde op het eerste gezicht en gelukkig was het wederzijds.
Ik noemde hem Beer en later op mijn werk hoorde ik dat hij ook zo heet, op z'n Hongaars dan. Hij is er om te waken en niemand weet wat hij bewaakt. Uit de schuur komen wel geluiden, van zaagmachines, maar mensen heb ik er nog nooit gezien.

Het spijt mij om Beer zo te zien. Hij is niet slecht verzorgd, er staat een huisje van pallets, er staan emmers waar zijn hoofd af en toe in verdwijnt, maar hij is zo eenzaam, het is hartbrekend.
Vanaf die eerste dag neem ik wat voor hem mee, snoepjes, brokjes, een tennisbal en hij is blij met alles, maar vooral met de aandacht.
Als ik uit de auto stap kwispelt hij al, als ik bij het hek sta drukt hij zijn zijtje tegen het gaas zodat ik hem een beetje kan aaien. En als hij echt een goede bui heeft gaat hij liggen en steken zijn pootjes uit zodat ik ze kan pakken.

We hebben al dromen besproken, om hekken door te knippen en samen te ontsnappen, maar zoals gewoonlijk bij honden, is Beer ook wijs genoeg om te begrijpen dat het niet allemaal zo loopt als je soms wilt. Ik houd hem in de gaten, zijn huis en emmers zijn gecheckt, gelukkig is er geen ketting te zien en als het straks echt warm gaat worden zal ik nog vaker even langs gaan.

Mijn vriend Beer.

Een poot van Beer

Zo jammer al dat gaas

Lekker die snoepjes

Donkere natte tuin

Door alle drukte omtrend het zoeken, krijgen en hebben van werk waren we al een tijd niet in de Pastorie. Ik schreef het al eerder....in de stad missen we het platteland en op het platteland de stad, dus dit weekend kwam het er dan eindelijk van.

Een auto vol, met winterkleren, met Kerstservies en met Thai voor het weekend want de pastorale kasten en diepvriezers zijn leeg en om nou je wkend te verspillen met boodschappen doen in die vervelende supermarkten, zonde!

We wisten dat er klusjes lagen te wachten, in het huis uiteraard, legers lieveheersbeestjes en vliegen, stofwolken van de afgelopen weken. Buiten het kuithoge gras en de normale klusjes.

En toch, we verheugden ons er op, alle klusjes in de oude dorpse kleren, overgoten door zonnestralen, pauzes onder de kersenboom, met een boek uit de wind op het net gemaaide gras.

En nu is de tuin nat en donker, we krijgen mail uit de stad waar het warm is en hier is het bewolkt. Bewolkt, het regent, de gordijnen zwiepen door de wind en we hebben een dikke trui aan en de kachel en sokken en winterschoenen.
Normaal doet het mij niet veel, dat weer dan, maar nu we morgen in de hondsachtige vroegte weer vertrekken is het wel dikke pech.

Tijdens zijn laatste wkend in Nederland kocht P een Dirt Devel bij het Kruidvat en vanwege die stofwolken en het weer buiten had ik het twijfelachtige genoegen om dat ding te gaan gebruiken. Als je vergeet dat je hem na elke kamer moet legen en tijdens het proces met je vingers een verstopping moet verhelpen, is het best een goed apparaat en nu staat hij te wachten in de spajs op de volgende gelegenheid.

Uiteraard gaan we vaker wkenden komen want ik ben zo blij dat ik weer in mijn echte huis ben, met al die ruimte, met al mijn spullen en met F en D die blij lopen te rennen en te blaffen tegen alles wat beweegt en niet door ons worden gemaand om te stoppen vanwege de buren.......
Als ik kon toveren dan wist ik het wel.....dan toverde ik BP naar hier of de Pastorie naar daar, maar tot die tijd doen we het maar op deze manier en mooi weer zal het vast wel weer gaan worden.

donker.....

nat....

even stoppen omdat het regent

deze heeft dringend regen nodig na verblijf in de winterstalling