 |
| noten kraken onder de nieuwe waslijn |
 |
| ohh wat handig...... |
 |
| De Fries van Istvan |
 |
| Hopelijk kunnen ze blijven. |
 |
| Genieten in de tuin |
Jaren geleden ging 1 van de prachtige kersenbomen voor ons huis dood. In 1 week was het gebeurd. Het dorp kende deze kersenbomenziekte en haalde haar schouders op, was niks aan te doen geweest, soms gebeuren die dingen en we moesten blij zijn dat we die andere boom nog hadden.
De stam met een paar gekortwiekte takken bleef staan en ik hing aan de uiteinden prachtige Hongaarse gepottenbakte kannen en het erf kreeg nog meer een H uiterlijk. Dat ging een tijdje goed tot vorig jaar de wespen die kannen ontdekten en er nesten in bouwden. Ons zitje daar was niet meer aantrekkelijk en ik haalde de kannen weg. Afgelopen zomer hetzelfde verhaal, zodra de kannen hingen kwamen de wespen en werd het een no go area.
Toch had de boom nog steeds nut. De waslijn begon hier aan de bovenste tak en liep richting boom. De boom was dood, echt tot op het bot en de waslijn begon te wankelen. De boom was P al lang een doorn in het oog en uiteindelijk op 2e Paasdag velden we hem. Met 1 hand en een beetje gewicht trokken we hem om, zo makkelijk dat het bijna zielig was. P zaagde en daarom zal de boom ons uiteindelijk nog warmte gaan geven. Zinnig tot de laatste splinter.
En toch, wij hebben was.....best veel zelfs op het boerenland en we besloten tot een andere boerenwaslijn. Ik opperde nog even een droogmolen omdat het praktisch leek, maar zoals altijd hier doen we het met spullen die we hebben liggen. Een lange lijn, een andere boom en een goot van de schuur en in het midden een mooie boerentak met aan de bovenkant een vork om de lijn hoog te houden. Ik denk dat alleen de mede boerenlanders snappen hoe gelukkig je kunt worden van een nieuwe boerenwaslijn.
We mailden vrienden M en H omdat we hen al lang niet meer hadden gesproken en gelukkig hadden ze tijd om te komen lunchen. Ik ben niet zo'n keukenprinses als M en alles moest in sneltreinvaart maar gelukkig had ik voldoende eetbaars op tafel kunnen krijgen met speciaal voor H een heavy chocotaartje mét slagroom.
Het was als altijd, veel te kletsen en de tijd vloog om. Het is heerlijk om MH hier te hebben omdat ze snappen hoe het gaat in een dierenhuishouding op het boerenland. Zij kijken nergens gek van op en lachen net als wij......zelfs toen Daksi in de war was en in de woonkamer ging "zitten" en zelfs toen M en ik nog geen 2 minuten later in de keuken een muis zagen lopen. Van het gasfornuis richting blender en weer terug.
De muis was in paniek, viel in een tas met voorraad plastic zakjes en een duik van P op de tas, een sprint naar de tuin redde de muis het leven.
We hebben hem niet meer gezien noch 1 van zijn familieleden, tenminste hier binnen niet....alleen in de wijnkelder in de tuin.
Onze buurman Istvan van 60 is plotseling overleden. Op zijn tractor aan het werk. Ons bereikten diverse verhalen, wie hem had gevonden en waar. Het was duidelijk, lang aan het werk zoals altijd, de tractor slingerde van het pad het land in en gezeten op zijn tractor verliet Istvan het leven. We hebben hier al heel veel mensen verloren en Istvan hoort bij diegenen die we betreuren. Allereerst veel te jong, maar we vonden hem ook sympathiek. Hij hoorde nergens bij, niet bij de dronken torren kliek bij het winkeltje van Irene, niet bij de templom kliek van mannen die alleen naar de kerk gaan om te kletsen. Eigenlijk was hij niet de meest sociale maar je had gewoon wat aan hem, niet lullen maar poetsen en afspaak is afspraak, zo'n man was het.
Hij laste ons hek, jaren geleden en hij repareerde onze uit het lood geraakte voor muur, met lange ijzeren gelaste staven. Zonder veel woorden maar de klus werd geklaard in de tijd die er van te voren voor stond.
Hij was ondernemer en probeerde wat leven in het dorp te brengen, ontwikkelde de visvijver met een loketje met drank erbij. En hij was een paardenman. Het stuk wei naast ons huis gaven we hem te leen en daarom staat zijn trots naast ons. Het lijkt alsof de paarden het weten, ze kijken ons aan met grote trieste ogen en we maken veel praatjes met hen.
Istvan, zo jammer, treurig en doodzonde.
Binnenkort weer een lang weekend, heerlijk vooruitzicht en plannen voor tien.
 |
| einde van de kersenboom |
Ja, ja die waslijnen. Altijd wel weer ergens een plek te vinden. Het lijkt wel of het wasgoed het ook een stuk fijner vindt. Lekker wapperen op de wind in plaats van draaien aan zo'n molen.
BeantwoordenVerwijderenDe muis was best grappig, vooral toen P hem in de tas ving. Alsof er een grote draak in de tas gevangen zat, zo hield hij de tas vast. En inderdaad vond ik het een wonder dat jullie zoveel op tafel hadden gekregen. De hele week werken, veel drukte en dan toch de tijd vinden om dit allemaal voor elkaar te krijgen. Petje af. Aan die drollen in de kamer denken wij nog met genoegen terug. Vooral omdat Daksi, ondanks zijn blinde ogen, zo onschuldig kan kijken.
De paarden zijn prachtig en het staat echt schilderachtig zo aan het eind van de gang. Twee prachtige beesten die gewoon bij jullie lijken te horen.
Mip
Jeempie, wat een extra ruimte in een keer zeg! En de was blijft zo heerlijk fris.
BeantwoordenVerwijderenMuisjes zijn altijd leuk: ik kan ze niet doodmaken: bij ons op werk vond ik er een keer eentje in ons magazijn, gevangen in een normbak:
ik heb haar/hem bevrijd: uitstel van executie want ondertussen is er wel een grote schoonmaak gehouden....
Joepie de poepie moet Daksi gedacht hebben, hihi!
Mooi ja, die Friese knollen: is er ook een rijtuig die de paarden bij tijd en wijlen kunnen voorttrekken?
Ik hoop met jullie dat ze kunnen blijven grazen nu Istvan er niet meer is....
Barbara.