Honden en hamsters

Tante I is weer in het land en dat betekent dat het Hondenfeestjes regent.
Allereerst was er de tas met tennisballen die altijd dankbaar in ontvangst genomen wordt.
Vorig jaar toen ik even in Nederland was, werd het tweede cadeau al aangeschaft. Tante I is heel goed ingevoerd in kringloopwinkels en weet veel voor weinig te scoren. Voor Daksi kwam er een heuse Kutya kanapé en die is nu met de auto meegekomen.
Daksi moest even wennen, ook Flicka kronkelde zich erin en nu is het kanapéetje ingeburgerd en slaapt Daksi er heerlijk in.

En uiteraard was er weer hondentaart. F van tante I vierde zijn verjaardag en trakteerde. Twaalf kaarsjes op de taart en 5 hondjes aan een feestmaal.
Voor de mens was er ook heerlijke gulyás, voor de gelegenheid van een leuk Hongaars bord en van een Herend tafellaken.

Gisteren waren de 3 hondjes van tante I hier op ons landgoedje. De mensen naar de markt in Pécs en de honden samen met mij op het platteland. Om te stikken was het en hondje P stapte met zijn pootjes in de drinkbak en spetterde wat. Vervolgens liep hij naar een emmer en herhaalde het ritueel. De boodschap was helder, een klein badje moest er komen en dankbaar stond P af te koelen in de schaduw.

Verder was ik deze week voor de eerste fase van het implantatentraject. Ik keek er niet naar uit maar ik zag er ook weer niet erg tegenop en wat moet dat moet dus zeuren heeft ook niet veel zin.
De tandarts heeft wel iets weg van een aardige slager, helemaal in het blauw inclusief de handschoenen.
Ik vroeg hem alles in het Engels uit te leggen, niet van te voren, ik wist wat er ging komen, maar meer tijdens de behandeling, zodat ik wist hoever ik was.
Op de monitor boven mij was mijn foto verwisseld voor een lieve koalabeer maar dat beeld wisselde al snel met een grote spuit, een soort kitspuit maar dan voor in de mond. Vier keer kwam hij binnen en al snel voelde ik resultaat. Een dikke lip en wang en geen gevoel meer in de kaak.
De kroon werd gesloopt en daarna kwam het zware werk, de onttakeling van de gehele kies. Hij zat vast, vast als een huis en er moest wat kracht aan te pas komen. Eerst vanaf links, wrikken, trekken en hangen. Mijn bovenlip zat klem en daar was de kitspuit niet geweest. Toen vanaf rechts en daarna weer van links en uiteindelijk lag de kies voor mij op het blaadje. In de laatste fase had de tandarts de assistente gevraagd om het hoofd van mevrouw vast te houden en eerlijk is eerlijk, mijn hoofd bleef goed zitten. Zo zonde eigenlijk, hij leek nog zo mooi die kies maar de tandarts ging door om het ontstoken weefsel weg te halen, geen pijn, maar wel vergezeld door een schrapend geluid.

Ik had alle tijd om te denken. Ik dacht dat het maar goed was dat ik 3 liter yoghurt had gekocht, goed voor straks als lunch en voor daarna. Ik bedacht dat het eerste dat ik thuis zou doen een lekker kopje koffie drinken zou zijn.
En verder was ik ook wel opgelucht dat ik 's middags thuis kon werken.
Inmiddels was de botopbouw al vergevordered en na deze handeling kon met het hechten worden begonnen. Ik bewonderde de vaste hand van de tandarts en na wat draden en knippen was het klaar.

Ik kreeg een gaasje en moest bijtend blijven liggen. Soms zijn tandartsen volgens mij bang dat patienten van hun stokje gaan, terwijl de eerste reflex natuurlijk is om uit die stoel te springen en haastig afscheid te nemen. De tandarts haalde een recept voor me, antibiotica voor 5 dagen, notabene van mijn ex werkgever en ging er even rustig voor zitten. Of ik OK was vroeg hij en ik knikte. Hij haalde wat papieren in het Engels voor me en legde uit wat er op stond. Ik mocht de eerste dagen absoluut geen alcohol. Ik zei dat ik dat helemaal niet erg vond. En toen meldde hij dat ik geen melkproducten en geen cafeine houdende dranken mocht gebruiken.....ik was zo perplex dat ik ben vergeten te vragen waarom niet. Dag yoghurt en vooral dag koffie, dat was even afzien.
Hij checkte nog een keer of ik OK was en toen mocht ik voor de controle foto en daarna werd ik netjes begeleid naar de balie voor de eerste pinbetaling.
Overmorgen mag ik weer, voor de hechtingen en tot nu toe is het te doen allemaal, alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat ik er meer last van had/heb dan gedacht.
Pijn, wel draaglijk maar toch liever niet. Een steeds meer op een hamster lijkend gezicht. Een soort plekje op de kin die doet denken aan het stoten aan een keukenkastje en een harde pijnlijke plek in de wang. En uiteraard dat rare grote gat in de mond. Ik merk verbetering, elke dag, dus uiteindelijk zal het goedkomen.
Van de tandarts en het schouwspel heb ik geen foto's. Het ging mij te ver om daar een selfie te maken en de hamsterface bewaar ik liever voor zeer kleine kring.
Meer foto's van de hondjes volgen.