Herfstvakantie

Het is Herfstvakantie, zowel in NL als hier en daarom hadden wij ook plannen. De plannen werden maar niet concreet omdat het druk was, te druk om plannen te maken voor als het vrij zou zijn. En uiteindelijk besloten we om vrij te zijn in eigen stad om zo dicht mogelijk bij de drukte te zitten en indien nodig in de drukte zelf.
Dat was maar goed ook.

Daarnaast was er echter ook tijd voor van alles. Van die dingen die je doet als je even de toerist uithangt in je eigen omgeving. Op maandag was het een zonnige dag en besloten we gebruik te maken van het boot openbaar vervoer, een soort mini cruise op de Donau. Heerlijk. Het verveelt nooit om de pracht aan je voorbij te zien trekken, het is zalig om de zon op je gezicht te voelen, de wind in je haren, als je oren verwend worden met talen uit de hele wereld.
En daarna ook weer op een terras lunchen en daarna uren op een ander terras met een Aperol Spritz.

Wij hebben lijstjes. Lijstjes met wat we allemaal nog willen doen. Op die lijst stond restaurant Zona, al bijna 2 jaar. Ik was er ooit geweest met vriendin L en dat was zo'n bijzondere ervaring dat ik dat samen met P ook wilde doen. P is wat gereserveerder in dit soort dingen, maar als het vakantie is, en als je niet eens een reis of hotel hoeft te betalen, staan dingen in een ander perspectief.
Zona is weer goed gekeurd, speciaal, erg lekker, een bijzondere avond uit, een aanrader voor wie wat te vieren heeft of gewoon vakantie.

Een ander item op de lijst, restaurant Rickshaw, een Aziaat, gevestigd in het 5 sterren Hotel Corinthia, inclusief Nasi Goreng op de kaart. Rickshaw is afgevoerd. Goed dat we er geweest zijn, nu heeft de ziel rust, maar nooit meer doen. Te duur, niet goed en slechts met heel veel fantasie een beetje in de buurt van een gewone Buurt Toko in Nederland. Maar wel een lekker Ginger Orange sapje....en een aardig loempiaatje, net een slagje beter dan de Lidl diepvries.

En we waren weer bij Palack voor de wijnproef met vrienden B en G voor een avondje Villany. En weer een keer bij de Rus waar ik bijzonder heb genoten van de lieve muurschilderingen die ik zo thuis zou willen hebben in mijn slaapkamer.

Met de tram naar de Uj Kina Piac, ik kom er normaal 2x per dag langs met de auto, maar nu echt ondergedompeld in Azie. Chinezen met prachtige gemotoriseerde pickup brommers, volgestapeld met dozen. De heerlijke geur van Viernamese Pho. Twee shawls gekocht voor de prijs van een halve. En zoveel troep om je heen dat het leuk wordt en zo echt dat je even denkt dat je een vliegreis van 12 uur achter de rug hebt.

Tijd in overvloed. Een paar dagen zeer nat herfstig weer en erg verkouden en hoesterig en dus uitermate geschikt voor op de bank met F en D en 3 seizoen Borgen uitgekeken en zeer van genoten. Een prachtige serie, zowel qua inhoud als qua uitvoering en herkenbaar als het leven van alledag. Eten uit de telefoon van de Thai die nog eens bewijst dat Rickshaw een mislukking is, misschien aardig voor de rijke Amerikaanse toerist op leeftijd die het fijn vindt om in het eigen hotel te blijven eten.

En nu is het alweer zaterdag en de lijstjes zijn nog lang en de tijd nog kort. Vanavond naar één van onze favorieten, een ouwe getrouwe en voor morgen ook nog plannen genoeg. En nog een uur meer slaap ook, had nooit gedacht dat ik daar nog eens naar zou uitkijken.

zalig soepje met verse koriander en een coquille

heerlijke rauwe sardine

kastanje creme met heerlijke eendenlever

varkensmerg met een gepocheerd eitje

de amuse, komkommersoepje met klein toefje kaviaar

mijn hoofdgerecht

nog een amuse, voor het toetje, een mango soepje

het echte toetje, met een glas bourbon erbij, aanbevolen door de sommelier

op de foto lijkt het nog wel wat.....voorgerecht bij Rickshaw

Een Rendang, tja, ik denk dat ik het nog beter zou kunnen na een bezoek aan een goede Azie winkel

Zelfs een keer buiten de deur ontbeten bij Alibi

Op de boot

met de lieve buurhond in de tuin

Dieren en vrienden

Het was me het weekje wel en daarom was het weekend nog meer welkom dan anders, zeker omdat het alweer een feestweekend is.
Daksi is 5 jaar bij ons en dat lustrum vieren we natuurlijk. Hoe oud hij is, geen idee....volgens schatting toentertijd moet hij al op leeftijd zijn, maar Daks is voor ons een Jonge God, spelend met de bal en wakend in de tuin op alles dat beweegt.
We begonnen zijn weekend in de douche, dat lijkt geen verjaardags tractatie, maar samen met de baas in de douche, met heerlijk warm water en dan uitschudden búiten de douche cabine is zalig en het opdrogen daarna in het zonnetje ook.
Natuurlijk in het park, spelen met de vriendjes en alle bazen die hem zo aranyos vinden. En zo lief en zo knap dat hij als blindi de bal altijd terugvindt.

's Middags zaten we in de tuin, het was prachtig weer en opeens hoorde ik gepiep en bladergeruis. Het gepiep deed mij denken aan de hamsters die we vroeger thuis hadden. Ik keek om en zag 2 eekhoorns tikkertje doen in de grote beuk. Het leek geen vriendelijk tikkertje maar meer een strijd om de hegemonie in de boom, maar leuk om te zien was het wel. P haalde de buren en de kinderen van de buren en zo stonden we met z'n allen in onze eigen dierentuin.

En 's avonds ontmoetten we vrienden in de stad. Eerst even een drankje in één van de kertcafé's en daarna naar de Rus, Matrojska. Het was erg lekker en sfeervol en gezellig en de Rus zou de Rus niet zijn als er geen Vodka proeverij op de kaart stond, die we natuurlijk namen omdat de weg naar huis hier altijd zo eenvoudig met de tram kan. Een aanrader om snel terug te keren.

En vandaag is het ook weer stralend en uiteraard is het nog steeds hondenfeest en zullen we vast en zeker neerstrijken op een terras waar ook F en D welkom zijn.

Kertcafe bij de Krudy utca

wat word ik mooi!

lekker en leuk die vodkaproeverij



steak tartare

Peljmeni

quark met vanille en mango

De Bubies en nog veel meer.

Vanaf het prille voorjaar konden we er al niet meer omheen. Er werd gebouwd, op alle strategische plekken waar we veel komen. En er werd over gecommuniceerd. Een groots plan, groots en groen. Een fietsenplan in Budapest, beschikbaar voor iedereen.
Hartstikke grote investering maar gelukkig betaalde de EU 85% en nam de locale overheid de rest voor haar rekening.
Rond de verkiezingen was de communicatie op het hoogtepunt en daarna werd het even stiller. Er waren wat hick-ups in het plan. Wat issues in de software. Na maanden zagen we wat fietsen op de weg in plaats van in de docking stations en nog steeds kwamen we er niet uit hoe het werkte.
Vriendin G praatte ons bij. Er was een proef, 1000 mensen gebruikten de fietsen om het systeem uit te proberen en te testen en om de laatste dingetjes te verbeteren.
Sinds een paar weken, eigenlijk toen de zomer klaar was, is het plan geen plan meer maar de werkelijkheid en vriendin G is al gebruiker.
Het plan heet BUBI.
Uiteraard is het wel een logische naam, Budapest Bicikli, of Budapest Bike, maar ja, wij hebben zo onze eigen associaties en daarom is het altijd wel vrolijkheid als we het over de BUBI hebben.

Van Europa is Hongarije het land dat het minste aantal mensen telt dat in staat is om Engels te spreken. Slechts 20% en we hebben er dagelijks mee te maken. CV's die ik binnen krijg en waarop staat dat de eigenaar vloeiend Engels spreekt maar dan uiteindelijk tijdens het interview een andere werkelijkheid laat zien. In zo'n omgeving is het niet zo gek dat de naam BUBI gewoon wordt gekozen en niemand blikt of bloost.

Toen ik in het Noorden was, overigens zoals altijd erg leuk en inspirerend, waren P en FD in de Pastorie. Ook weer heerlijk natuurlijk, vrijheid, ruimte om je heen en bijkletsen met de buren, de vrienden en lekker lunchen met MM in Bataapati met de grote schalen met vlees en koolsalade. FD vinden het leuk hier, maar thuis op hun landgoedje is het toch beter en 's avonds bij uitzondering uitrusten op de bank samen met de baas.
P was in Bonyhád. We hadden er al over gehoord en vroeger al veel over gelezen. Na Budapest woonde in Bonyhád de grootste Joodse gemeenschap. Ik heb er lang geleden een blog over geschreven, over de 2 grote synagoges, die nu als meubelopslag en ruïne hun treurig lot uitzitten, over de 2 Joodse begraafplaatsen en over die ene oude mevrouw die nog over is.
Er is een tentoonstelling nu, in de ruïne, die eindelijk laat zien wat er is gebeurd in deze vredige provincie stad en hoe anders het is geweest vóór 1944.

Ik ben alweer een week terug en PFD ook en afgelopen maandag waren we in de residentie en dat is altijd een feest, alleen al om het hek door te lopen en naar binnen te mogen gaan. Deze keer maakten we (hernieuwd) kennis met de nieuwe Hongaarse ambassadeur in Den Haag en met de nieuwe deputy ambassadeur voor Nederland in Budapest en natuurlijk praatten we bij met de bekenden en maakten we kennis met anderen. En genoten van een satéetje met pindasaus......

En gisteren was het alweer feest. Dierendag en natuurlijk vieren we dat. We namen FD mee naar de Fressnapf en kochten van alles. We namen ze mee naar de schepbakken met hondensnoep en lieten ze eerst keuren alvorens we de zakjes vol schepten. Je komt niet in deze winkel als je niks met dieren hebt en dat is te merken. FD waren volop in de aandacht, werden geaaid en er werd met ze gesproken. De baasjes keken elkaar aan en wisselden die blik van begrip dat dieren belangrijk zijn in ons leven en dat elke dag Dierendag moet zijn en deze Dierendag gewoon een speciale.

Elke winter dubten wij of er een jasje moest komen voor D. Laag bij de grond en soms zo koud na het wandelen of spelen in de sneeuw. Uiteindelijk hebben we er ééntje gekocht......of hij vaak gebruikt gaat worden weten we nog niet. D lijkt het belachelijk te vinden maar hij laat lief met zich trutten.

Op het laatste streetfood festival aten wij dim sums van Wang Mester. Wang Mester is een Chinees, een echte waar we al veel over hadden gehoord. Nog nooit geweest, redelijk ver weg in Pest en we hadden twijfels of hij wel echt goed was. Na die Dim Sums waren we al half overtuigd en toen bleek dat we er met 1 busrit van 25 minuten konden komen was het duidelijk dat we dat gingen proberen.
En het wordt een blijvertje, dat is zeker sinds gisteravond.
Heerlijk, een mooie kaart waar je bijna alles van wilt uitproberen, gerechten van de echte Chinees, varkensoor, buikspek, hart en maag.
Wij gingen voor een lente proeverij en voor het lievelingsgerecht van opa dat kippenvoetjes bleek te zijn. Daarna een eend en een hete kip en eindelijk een restaurant gevonden waar heet ook echt heet is en niet een slap hapje met een beetje peper.

En dan was er deze week ook nog een BBQ, met de buren. Initiatief van P en meteen omarmd door de bewoners van het grote huis. Eén buurman met een grote buitenkeuken regelde vlees en brood, de buurvrouw van boven maakte salades en P regelde de wijn. De oudste deelneemster dik in de 80 en de jongste 2 en meteen de dag erna was het al een beetje anders. Iedereen groet elkaar altijd al vriendelijk, maar nu was er wat extra's en vooral de oude dames, de lányok, hadden het erg op prijs gesteld. En natuurlijk de oude Miklos báci die het het niet zag zitten om buiten in de tuin te zitten maar gewoon een bordje met vlees naar boven gebracht kreeg. De volgende keer wordt december met glühwein en kastanjes.

En komende week wordt het ook zeker weer druk en spannend en hopelijk gezellig tegelijk, daarover later meer en ik zal proberen de frequentie van de blogs weer wat op te schroeven....

BUBI

In de synagoge van Bonyhád

70 jaar geleden, de tragedie

uitrusten op de bank

In de prachtige residentie

De buurman met de buitenkeuken en F waakt over het vlees

In de Fressnapf

kippenvoetjes met bijlage en zalige gember

eend, hete kip en home made noodles