De Bubies en nog veel meer.

Vanaf het prille voorjaar konden we er al niet meer omheen. Er werd gebouwd, op alle strategische plekken waar we veel komen. En er werd over gecommuniceerd. Een groots plan, groots en groen. Een fietsenplan in Budapest, beschikbaar voor iedereen.
Hartstikke grote investering maar gelukkig betaalde de EU 85% en nam de locale overheid de rest voor haar rekening.
Rond de verkiezingen was de communicatie op het hoogtepunt en daarna werd het even stiller. Er waren wat hick-ups in het plan. Wat issues in de software. Na maanden zagen we wat fietsen op de weg in plaats van in de docking stations en nog steeds kwamen we er niet uit hoe het werkte.
Vriendin G praatte ons bij. Er was een proef, 1000 mensen gebruikten de fietsen om het systeem uit te proberen en te testen en om de laatste dingetjes te verbeteren.
Sinds een paar weken, eigenlijk toen de zomer klaar was, is het plan geen plan meer maar de werkelijkheid en vriendin G is al gebruiker.
Het plan heet BUBI.
Uiteraard is het wel een logische naam, Budapest Bicikli, of Budapest Bike, maar ja, wij hebben zo onze eigen associaties en daarom is het altijd wel vrolijkheid als we het over de BUBI hebben.

Van Europa is Hongarije het land dat het minste aantal mensen telt dat in staat is om Engels te spreken. Slechts 20% en we hebben er dagelijks mee te maken. CV's die ik binnen krijg en waarop staat dat de eigenaar vloeiend Engels spreekt maar dan uiteindelijk tijdens het interview een andere werkelijkheid laat zien. In zo'n omgeving is het niet zo gek dat de naam BUBI gewoon wordt gekozen en niemand blikt of bloost.

Toen ik in het Noorden was, overigens zoals altijd erg leuk en inspirerend, waren P en FD in de Pastorie. Ook weer heerlijk natuurlijk, vrijheid, ruimte om je heen en bijkletsen met de buren, de vrienden en lekker lunchen met MM in Bataapati met de grote schalen met vlees en koolsalade. FD vinden het leuk hier, maar thuis op hun landgoedje is het toch beter en 's avonds bij uitzondering uitrusten op de bank samen met de baas.
P was in Bonyhád. We hadden er al over gehoord en vroeger al veel over gelezen. Na Budapest woonde in Bonyhád de grootste Joodse gemeenschap. Ik heb er lang geleden een blog over geschreven, over de 2 grote synagoges, die nu als meubelopslag en ruïne hun treurig lot uitzitten, over de 2 Joodse begraafplaatsen en over die ene oude mevrouw die nog over is.
Er is een tentoonstelling nu, in de ruïne, die eindelijk laat zien wat er is gebeurd in deze vredige provincie stad en hoe anders het is geweest vóór 1944.

Ik ben alweer een week terug en PFD ook en afgelopen maandag waren we in de residentie en dat is altijd een feest, alleen al om het hek door te lopen en naar binnen te mogen gaan. Deze keer maakten we (hernieuwd) kennis met de nieuwe Hongaarse ambassadeur in Den Haag en met de nieuwe deputy ambassadeur voor Nederland in Budapest en natuurlijk praatten we bij met de bekenden en maakten we kennis met anderen. En genoten van een satéetje met pindasaus......

En gisteren was het alweer feest. Dierendag en natuurlijk vieren we dat. We namen FD mee naar de Fressnapf en kochten van alles. We namen ze mee naar de schepbakken met hondensnoep en lieten ze eerst keuren alvorens we de zakjes vol schepten. Je komt niet in deze winkel als je niks met dieren hebt en dat is te merken. FD waren volop in de aandacht, werden geaaid en er werd met ze gesproken. De baasjes keken elkaar aan en wisselden die blik van begrip dat dieren belangrijk zijn in ons leven en dat elke dag Dierendag moet zijn en deze Dierendag gewoon een speciale.

Elke winter dubten wij of er een jasje moest komen voor D. Laag bij de grond en soms zo koud na het wandelen of spelen in de sneeuw. Uiteindelijk hebben we er ééntje gekocht......of hij vaak gebruikt gaat worden weten we nog niet. D lijkt het belachelijk te vinden maar hij laat lief met zich trutten.

Op het laatste streetfood festival aten wij dim sums van Wang Mester. Wang Mester is een Chinees, een echte waar we al veel over hadden gehoord. Nog nooit geweest, redelijk ver weg in Pest en we hadden twijfels of hij wel echt goed was. Na die Dim Sums waren we al half overtuigd en toen bleek dat we er met 1 busrit van 25 minuten konden komen was het duidelijk dat we dat gingen proberen.
En het wordt een blijvertje, dat is zeker sinds gisteravond.
Heerlijk, een mooie kaart waar je bijna alles van wilt uitproberen, gerechten van de echte Chinees, varkensoor, buikspek, hart en maag.
Wij gingen voor een lente proeverij en voor het lievelingsgerecht van opa dat kippenvoetjes bleek te zijn. Daarna een eend en een hete kip en eindelijk een restaurant gevonden waar heet ook echt heet is en niet een slap hapje met een beetje peper.

En dan was er deze week ook nog een BBQ, met de buren. Initiatief van P en meteen omarmd door de bewoners van het grote huis. Eén buurman met een grote buitenkeuken regelde vlees en brood, de buurvrouw van boven maakte salades en P regelde de wijn. De oudste deelneemster dik in de 80 en de jongste 2 en meteen de dag erna was het al een beetje anders. Iedereen groet elkaar altijd al vriendelijk, maar nu was er wat extra's en vooral de oude dames, de lányok, hadden het erg op prijs gesteld. En natuurlijk de oude Miklos báci die het het niet zag zitten om buiten in de tuin te zitten maar gewoon een bordje met vlees naar boven gebracht kreeg. De volgende keer wordt december met glühwein en kastanjes.

En komende week wordt het ook zeker weer druk en spannend en hopelijk gezellig tegelijk, daarover later meer en ik zal proberen de frequentie van de blogs weer wat op te schroeven....

BUBI

In de synagoge van Bonyhád

70 jaar geleden, de tragedie

uitrusten op de bank

In de prachtige residentie

De buurman met de buitenkeuken en F waakt over het vlees

In de Fressnapf

kippenvoetjes met bijlage en zalige gember

eend, hete kip en home made noodles