De wolkbreuk en een late viering

we moeten er uit...

schuilen

nog langer schuilen

wachten op het vuurwerk

druk midden op de brug, uitzicht naar alle kanten

en alsnog verjaardagseten

Over het algemeen gaan we niet uit eten op een maandag. Deze maandag zouden we wel gaan voor P's verjaardag. De keus van die avond is altijd goed, Borbiroság, achter de grote markt.
We liepen er op ons gemakje naartoe, tenminste dat was het plan maar P zag de donkere lucht snel dichterbij komen en stelde een tram voor. Net over de Donau barstte het los, een bui die ik lang niet heb gezien, zo hevig en zo lang. Van de tramhalte renden we naar het portiek van de grote markt en gingen wachten. Eerst even wachten op G die met een andere tram kwam en van dat kleine stukje ook al kleddernat was. Het werd niet minder, het werd eerder erger.
De stemming was prima, heerlijk die regen en het zou toch zo wel ophouden?
Het hield niet op en na een uur wachten werd het een beetje ongemakkelijk. Het restaurant was al gebeld en de tafel werd vastgehouden. Vriend B wappte, op zijn kantoor regende het ook binnen dus hij werd daar terugverwacht. Later nog meer slecht nieuws, dak van kantoor vertoonde instortingsgevaar en het dineetje werd al minder zeker. Voor de laatste paar honderd meter konden we nog een taxi aanhouden met een dikke fooi.
In het restaurant sombere gezichten, de keuken was ook net getroffen door een overstroming, geen eten meer die avond. Buiten hielden lampen het voor gezien, lantaarns, verkeerslichten. Het restaurant was vriendelijk, we kregen wijn en een glaasje Palinka aangeboden en een plaid om warm te worden. We overlegden. G ging naar B om te helpen in het kantoor en wij pakten een tram terug naar Palack voor een glas wijn en een snack. En vroeg weer thuis. Gekke verjaardag maar wel ééntje die je bijblijft.
De dag erna, schade overal, restaurants die hun deuren moeten sluiten, hopelijk niet voor altijd. Gaten in de weg, wegafsluitingen, maar wel wat opgefrist, heerlijk.
De 20e waren we natuurlijk in de stad, eerst naar de food markt langs de Donau en 's avonds voor het vuurwerk. We stonden midden op de Elisabeth brug met goed uitzicht naar alle plekken waar het vuurwerk vandaan kwam. Prachtig was het, druk maar nooit vervelend.
En vrijdag gingen we terug naar Borbiroság, met z'n tweetjes deze keer, met BG gaan we ook snel terug om de verjaardag alsnog te vieren. Het was goed als altijd, lekkere wijn, lekker eten en uiterst vriendelijk en alweer kregen we een glaasje peszgő en een Palinka aangeboden om te vieren dat alles weer in orde was.
Eind van de week gaat de temperatuur weer omhoog, boven de 30, ik moet er nog niet aan denken.

Sziget, een ander feest

Al de jaren dat we in de grote stad wonen is er een Sziget festival geweest en elk jaar zouden we gaan. En om wat voor reden dan ook gingen we nooit.
Druk, duur, het weer of een andere smoes.
Dit jaar zou het er echt van komen. Met vrienden BG. Kaartjes waren on line besteld via een nieuwe app die nog 2000 HUF korting gaf ook. Het weer, tja, nog steeds om te stikken, maar vol goede moed liepen we het bootje op voor de heenreis.
We stapten in een totaal andere wereld. Alles dat we gehoord hadden klopte en het was nog meer dan dat, veel meer.
In de hoofdstraat dat ik even dat ik in Azie was, de etensluchtjes, de temperatuur, aantallen mensen, de geluiden en het stof.
Sziget is niet alleen voor muziek het is een totaalbeleving.
Winkeltjes, de politie en andere hulpdiensten, apotheken, een wasserette, oplaadpunten voor de mobiele, plekken om een henna tattoe te laten zetten, kappers. Mensen van alle leeftijden, maar toegegeven, wij hoorden bij de oldies. Op mijn werk werd er met een mengeling van ongeloof, verwondering en bewondering gekeken toen ik mijn plannen vertelde.
Onze NL neef zou er ook zijn maar binnen gekomen leek het ons al schier onmogelijk dat we elkaar zouden tegenkomen, temeer daar zijn mobiele niet geschikt bleek. We liepen rond, we keken en genoten. Sommige muziek leuk voor een minuutje, sommige voor wat langer.
Tentjes waar je maar kon kijken, veel mobiele wc's die al roken van verre. We waren het er over eens, heel erg leuk voor een dag, maar ook weer blij dat we 's avonds een eigen douche zouden hebben.
Het aantal NLers was groot, sowieso heb ik meer buitenlanders gehoord dan Hongaren en vanwege al de NLers was Snackworld er ook en voor de gelegenheid namen wij natuurlijk kroketten en B een friet mayo en ui.
's Avonds met het bootje weer langzaam terug naar de gewone wereld waar we nog 1 glas wijn dronken en met de taxi naar huis. Stof overal op en in, dankbaar voor schoon sanitair maar het was wel gewoon hartstikke leuk!

het koele bootje terug

overal mooie verlichting

het grote podium

De NLse snack

spreekt voor zich, 90.000 bezoekers op één dag....

deze hadden geluk in de schaduw

de wasserette

Dromen van storm

Op dit moment zitten we alweer in de 4e officiele hittegolf. Waarschuwingen over genoeg drinken, rustig aan doen, niet te veel in de zon zitten komen tot ons via de media. Op het werk worden aanpassingen gedaan om het leven zo draaglijk mogelijk te maken.
Eigenlijk wist ik het al wel, maar nu weet ik het echt zeker, ik ben een herfst en winter type. Ik ben aan het dagdromen over een herfststorm die de takken laat zwiepen en over grote regendruppels die tegen het raam spatten.
En de zomer dan met terrasjes? Die is prachtig en ik ben gek op terrasjes maar als het voor de zoveelste keer veel te warm is om een terrasje op te zoeken, als het binnen in het donker eigenlijk beter toeven is dan buiten, dan verlang ik naar een winter terras in broek en trui, samenhokkend onder één van de warmtelampen en zeggen dat het nog best kan zo buiten.

Een paar weekenden geleden waren we in het platteland. Ook om te stikken, maar ons huis met muren van een meter is een goed toevluchtsoord en 's avonds koelt het voldoende af om het smeltingsproces te stoppen.
Eigenlijk wist ik het al wel, maar nu weet ik het echt zeker, ik ben een stadsmens. Als ik de pastorie kon oppakken en in de Grote Stad zou kunnen neerzetten, dan zou ik het vandaag nog doen. De heerlijke kamers met hoge plafonds, de lange gang met zoveel muur om leuke dingen op te hangen, en vooral de ruimte, de ruimte voor onszelf en al onze boeken en andere spullen.

Het is nu eenmaal zo als het is. Platteland is voor als we tijd hebben en stad omdat we werken en het is goed zo, maar dromen over hoe het nog beter zou kunnen mag natuurlijk.
We waren even op bezoek bij M. Ze is nog verdrietig na het overlijden van M, maar zoals we haar kennen gaat ze voortvarend door met haar leven en wordt alles dat het leven wat makkelijker kan maken gewoon gedaan.
Hek op slot zodat niet iedereen meer naar binnen kan lopen voor een Palinka, voor wat Forinten of voor een praatje. Het bad eruit en een mooie douchecabine erin. De moestuin grotendeels om zeep geholpen en de kippen opgedoekt. Brood bij de broodbus. Er blijft nog genoeg werk over, koken en bakken voor de familie, het gras maaien met een zware maaier en het huis zo netjes houden als het altijd was.
M is in het zwart, zoals het hoort en zal dat voorlopig nog blijven. Gelukkig zijn er ook weer dingen om over te lachen en het lieve kleine hondje, ook een M, is een grote aanwinst. Officieel woont hij achter het hek, waar de kippen woonden en op de berg achter het huis, maar als wij komen is alles anders en zit M gewoon op schoot en loopt M gewoon de keuken in om alle geuren op te snuiven.

Onze honden hebben het ook geweldig op het platteland. In en uit lopen naar believen, blaffen naar alles dat beweegt, neuzen met buurhonden M en P en 's avonds rusten en dromen van alles dat op het pad kwam.

Wat een fijne bank

Wat een heerlijke stoel

Kleine lieve M van M, met cadeautjes van BAMI

Vorige week zaterdag hebben we genoten van wat de stad ons biedt. Allereerst een tamelijk nieuw restaurantje dat Boekenbar heet. Gezellig is het er natuurlijk meteen, met boekenkasten vol boeken en posters van bibliotheken. De mensen waren super vriendelijk, de wijn was zalig. Elke week wordt er een boek uitgekozen en volgens het thema van dit boek wordt er gekookt. Het menu en het boek vind je terug op de papieren placemat, echt een leuk concept. Het eten was niet bijzonder eerlijk gezegd, maar de gezelligheid en de vriendelijkheid maakten veel goed.

Het tentje zit op de Dob utca, midden in de Joodse wijk en dat betekent veel mogelijkheden om na het eten nog even door te genieten. Voor koffie eerst naar Kisüzem, waar ik voor het eerst was om de verjaardag van B te vieren een paar jaar geleden. Altijd een leuk plekje met brede vensterbanken buiten die een soort hangterrasje vormen. Leuk uitzicht op een zeer levendig stukje stad. Veel mensen met hondjes, Joodse jongen mannen in groepjes op weg naar de synagoge en bijbehorend gekleed, vrijgezellenfeestjes met gek uitgedoste jongens en meisjes, zowel HU als buitenlanders.

Een stukje verder in Kőleveskert, een heerlijke oase in de stad, mooie biertjes, super gezellig en relaxed sfeertje, oud en jong door elkaar, geanimeerd kletsend. Na een klein stukje lopen weer een groot terras bij Akwarium, iets minder ons sfeertje, maar toch ook prachtig gelegen en vriendelijk.
Het laatste glas dronken we bij 0,75, de grote broer van onze stamplaats Palack, nieuw geopend bij de Basiliek. Een prachtige plek met de lekkere wijnen voor een betaalbare prijs die we kennen van Palack aan de Buda zijde.
En met één telefoontje een taxi voor onze neus, hoe mooi kan het zijn.

Kőleves

0,75 voor lekkere wijn op een mooie plek

Afgelopen woensdag was het feest. Niet voor velen maar wel voor mij. Compleet onverwacht begon het te waaien, werd het donker en opeens barstte de bui los. Grote hagelstenen kletsten op onze tuintafel. De stad was in rep en roer. Trams stopten ermee, terrasjes hadden te kampen met modderoverlast maar ik vond het een welkome afwisseling en 's avonds op het terras van Palack was het heerlijk fris! Een kort genoegen voorafgaand aan de nieuwe hitte periode.

Dikke hagelstenen en zalig verfrissend

Wat we vandaag gaan doen? Ik weet het nog niet, ik vrees dat wij in en om het huis blijven en van schaduw naar binnen en weer naar schaduw lopen. Gisteravond waren BG hier om samen de hitte te trotseren en omdat voor eten naar de stad gaan te veel moeite was, kwam het eten gewoon naar ons, heerlijk Taj Mahal en daar eten we vandaag ook nog van. Voorlopig blijft het hitte alarm nog van kracht, in ieder geval de komende week.
Ik kan alleen dromen van storm.