Kraamvisite

Een paar dagen geleden belde ik mijn moeder en vertelde haar dat we op kraamvisite waren geweest. “Oh wat leuk” zei ze, “bij wie?”Ik zei haar bij wie en toen zei ze “wat leuk! Hebben ze er een hondje bij?”

Dat is leuk aan mijn familie. Tenminste ik vind dat leuk. Mijn moeder, zus en ik denken bij kraamvisite niet aan baby’s. Niet aan verhalen over bevallingen, nachten opblijven, huilen, luiers. En geen bezichtigingen van kraamkamers, soms leuk en soms afgrijselijk kinderlijk met kleuren waar baby’s volgens ons alleen maar nachtmerries van krijgen.

Wij denken aan hondjes. Alle drie. Anderen vinden dit een afwijking of op z’n minst apart, maar wij vinden het normaal en in plaats van beschuit met muisjes is er gewoon koffie, thee of wijn en van te voren bezoeken we een dierenwinkel en zoeken wat leuks of lekkers uit.

De volgende vraag van mijn moeder was, “waar hebben ze hem vandaan?” Ook een goede vraag die ik had verwacht want onze hondjes zijn niet van fokkers en worden niet maanden van te voren besteld na een studie van gedragskenmerken en uiterlijkheden. Ze komen uit slechte omstandigheden, uit asiels, via de Dierenbescherming, uit families waar ze ongelukkig zijn en weg moeten.

Zo zijn we opgevoed en dat beklijft. Dat beklijft zo goed dat de stukjes op ons huwelijk en op ons 10 jarig huwelijk daar over gingen. En het publiek lachte zich rot om de herkenbaarheid en sommigen lachten toegeeflijk om onze hondengekte. Gelukkig is het “onze” geworden, P is inmiddels ook wel overtuigd dat in de asiels de beste en mooiste hondjes zitten die sowieso het allerliefst en dankbaarst zijn en die jarenlang garantie voor plezier geven.

Hier in Hongarije is het alleen nog maar duidelijker geworden. Een hondje is wat ons betreft altijd een tweede of meerdehandsje. Een diertje dat het rot gehad heeft en vertroeteld moet worden en nog een jarenlang mooi leven verdient.

Veel van het hondenleed komt uit dit land en de landen om ons heen. Slechte broodfokkers die nestje na nestje leveren en de pupjes veel te jong transporteren naar Nederland waar families het pupje opnemen na betaling van een achterlijk bedrag en geconfronteerd worden met ziektes en afwijkingen en weer afstand doen van het beestje of in het beste geval het diertje alle liefde en zorg geven tot het hopelijk beter wordt of overlijdt.

Onze vrienden H&M zijn gelukkig van hetzelfde soort als wij en daarom hebben ze inmiddels 3 schatten van honden die elders weg moesten. Voor de derde gingen wij dus op kraam en het was geweldig. De hond die zogenaamd niet zou luisteren, luisterde als een speer, kwam naar de baas en vrouw, ging braaf op z’n plaatsje liggen. De hond die altijd weg zou lopen, bleef lief bij ons, hield ons in de smiezen en wilde best graag op schoot. We maakten uitgebreid kennis, bewonderden en verwonderden. Een hele grote schat is het en nu hij 1 jaar is en inmiddels bij z’n derde gezin weten we dat het nu eindelijk goed zit. Weer een hond gered!

Ik kan niemand opleggen waar hij z’n hondje moet halen. Maar…..de asiels/opvanghuizen verwachten jullie, voor advies en voor dieren uiteraard, niet alleen honden en katten maar ook de cavia’s en de hamsters. En van nestjes met  puppies tot wijze grijsjes…..

Bij het typen van de laatste zinnen is Daksi bij me op schoot gekropen. Daksi, het beste bewijs hoeveel plezier je kunt hebben van een afdankertje dat nog blind is ook.