Korte nachten en volle wasmachines

Afgelopen donderdag was daar dan het moment. Na lang aarzelen hadden wij toch besloten om D te laten castreren. Wij zagen er als een berg tegenop en D, die niet wist wat er boven zijn hoofdje hing, speelde druk als altijd met zijn tennisbal.
Een week tevoren waren we ook al bij de dierenarts omdat D een conjunctivitis had en we kwamen voor druppeltjes. Voor de zekerheid vroeg ik aan de DA om D extra te onderzoeken of hij de operatie wel aan zou kunnen.
Onze DA is erg aardig, jong, spreekt een beetje Engels en hij behandelt onze CFD netjes en vriendelijk. Ons behandelt hij met een attente toegeeflijkheid. Ik geloof dat hij ons te zorgelijk vindt, maar het amuseert hem meer dan dat het hem ergert.

Na het onderzoek werd D goed bevonden en de DA verzekerde ons nog een keer dat hij echt maar zo weinig narcose zou krijgen als bij zijn kilo's paste. De donderdag kwam en D kreeg zijn narcose injectie.
De DA vroeg nog of wij niet liever buiten wilden wachten, maar zag al snel dat die kans uit te sluiten was. Tot dusverre hebben wij 3 eerdere operaties van onze hondjes meegemaakt en onze eis is wel dat we er met de neus bovenop mogen staan, dat geldt voor mij, ofwel er zeer dicht in de buurt, geldt voor P. Niet dat we genieten van ons hondje op tafel, maar alleen laten zonder dat je weet wat er gebeurt is nog veel erger. En afgezien daarvan is het interessant om te zien.

De DA werkte rustig en geconcentreerd. Tot mijn opluchting kwam het instrumentarium uit een sterilisatie kastje en kwamen de handschoenen, de hechtdraad en de gaasjes uit een nieuw open te scheuren verpakking. Na een dik half uur was de OP al voorbij en kregen wij de slapende D mee.
Wij vroegen nog om een kraag maar de DA leek het niet nodig en wij lieten ons graag overhalen.

De avond verliep goed. D kwam bij, liep alweer een beetje te scharrelen en CF waren coulant en voorzichtig.
Wij namen D op onze slaapkamer voor de zekerheid. Gelukkig maar. Om half 3 hoorden we gelik en tot onze grote schrik zagen we bloed. Nou weten wij ook dat bloed erger lijkt dan het is en vooral meer lijkt dan het is dus geen paniek. Stapel handdoeken gepakt en een beetje geredderd. En niet meer slapen natuurlijk. Twee uur later wilde D drinken en tot onze schrik liet hij veel te veel bloed naar onze zin achter op de tegelvloer want met een voorzienige geest had P het kleed opgerold.

Toen was toch het moment om meer handdoeken aan te slepen. Met de onrust die groter was dan onze ongemakkelijkheid om de DA te storen belden we. En we bleven bellen, zo om het half uur tot we om 6 uur contact kregen en om 7 uur mochten komen.
De handdoeken tegen de wond gedrukt en onze ogen op D gericht of hij "gek" zou gaan doen.
Om 7 uur, in de DA praktijk was het bloeden net gestopt, dat zul je altijd zien, maar de handdoeken lieten wel zien dat wij echt bloed hadden zien vloeien.

Er kwam een kort onderzoek en er was niets verontrustends maar voor de zekerheid toch 2 injecties voor de bloedstolling en een vitmamine K injectie, warvan ik nog even moet opzoeken wat het eigenlijk doet. De injecties waren intra-musculair en zeer pijnlijk, voor D erger dan die hele OP. We maakten 3x onze excuses dat we hem zo vroeg hadden gebeld maar met dezelfde vriendelijke toegeeflijkheid werd dat weggewimpeld.
Wijzer geworden kochten we nu toch een kraag en opgelucht reden we huiswaarts.

In de loop van de dag was D de injecties vergeten en liep hij weer normaal en vragend kwam hij met de tennisbal in zijn bekje. We speelden wel, maar een beetje voorzichtig nog en de wasmachine draaide op volle toeren. De 2e nacht leek een eitje maar om 4 uur bleek dat D een manier had gevonden om te likken mét zijn kraag om dus vanaf dat moment waakten we weer als haviken om hun prooi.
En nu is het alweer zondag. D is zo tierig als wat. Vannacht hebben we op wat wakkere halve uren na goed geslapen en alles lijkt achter de rug. Over een dag of 10 zullen de hechtingen zijn opgelost en blijft alleen de herinnering.
En dit alles voor een onvoorstelbaar laag bedrag ongeveer vergelijkbaar met 2 baguettes gezond en 2 spa in een Nederlands lunchtentje......

Ons volgend bezoek is alweer gepland voor de jaarlijkse vaccinaties voor CFD en hoe aardig de DA ook is, hopelijk blijven onze bezoeken daar voorlopig toe beperkt.

Hieronder een telefoonfoto van toen de OP net achter de rug was en de handschoenen alweer uit.