Eindelijk weer wat nieuws....

Toen ik naar Budapest vertrok dacht ik heel snel heel veel nieuws te ontdekken, nieuwe struintochten, nieuwe tramlijnen, onverwachte straatjes, binnenplaatsen, eettentjes, films en ga zo maar door.
Natuurlijk had ik buiten het werk gerekend.....
De hele dag op kantoor, een alleszins mooi kantoor, daar niet van, met een uitstekend uitzicht naar alle kanten, maar nieuws over de stad brengt het niet.

En na het werk is het snel laat.
En na het werk was het zo verschrikkelijk warm dat de energie om nog wat nieuws te gaan ontdekken smolt, in straaltjes van mijn gezicht.

Tot halverwege deze week!
De stemming was uitstekend. Net een verlenging van mijn klus op zak en een mega val van de temperatuur, van 41 naar 31 graden en dus prima uit te houden binnen mijn nieuw referentiekader dan.
Ik was extra vroeg begonnen en kon dus ook eerder weg en mijn plan stond vast.

De eerste tocht ging weer naar een kliniek, maar nu een Clinique, helemaal prive dus om mijzelf wat nieuws te geven. Dit had ik al 3 maanden in mijn hoofd, maar deed het steeds niet om allerlei Calvinistische redenen. Vroeger, in de oude tijd in NL, stond het standaard in de badkamer, maar in het nieuwe leven in Hongarije, was het ongeveer het eerste dat ik had afgeschaft.
In die maanden had ik ook al besloten waar ik uiteindelijk de deal zou sluiten, in de speciaalzaak uiteraard, een klein plekje in het Buda Gyöngye centrum, waar sowieso je geld uitstekend kan worden ingeruild voor het mooiste vlees, heerlijk ruikende vis, kazen uit alle windstreken, schoenen, tassen, kleding en hondenspulletjes.

Het was een soort Make my Day actie, voor het meisje van de winkel en voor mij en met 2 chique tasjes liep ik weg op wolken.

En nog was het niet laat en de temperatuur was al onder de 30 graden gezakt.
Ik struinde rond en besloot deze avond voor de Hajos utca te gaan. Deze straat begint naast de Opera en eindigt ruim genomen schuin achter de Basiliek. En het is een leuke straat, heel erg leuk! Grotendeels voetgangersgebied geworden, juweliertje na juweliertje, terras na terras en aan de linkerkant spotte ik zelfs een klein Vietnamees caféetje met een bapao foto in de etalage waar ik binnenkort eens ga informeren naar de Vietnamese loempia met hete saus.....

Bijna aan het eind, aan de rechterkant, stuitte ik op een restaurant waar ik al veel over had gelezen, al vaker naartoe had willen gaan maar eigenlijk niet goed wist dat het hier zat. Echt zo'n restaurant voor mij, met een kaart met nieuws, exotisch en kruidig.
Het restaurant heet Marquis de Salade en heeft een kleine Hongaarse, maar een veel uitgebreidere Russische en Azerbeidjaanse kaart. Het menu is een genoegen om te lezen, eerst wat uitleg over de keukens, dan de opsomming van gerechten, het een nog uitnodigender dan het ander en voorzien van een landenvlaggetje van herkomst.
Uiteraard besloot ik te gaan voor het onbekende en ik koos Azerbeidjaans.
Azerbeidjaanse kippenlevertjes met een Azerbeidjaanse aubergine creme met knoflook.

Het was heerlijk! Echt heel erg smakelijk. De kruiderij was subtiel en uitgebreid tegelijk. Ik proefde een klein pittigheidje en een zoetje en van alles door elkaar en verse takjes koriander maken mij altijd al erg gelukkig.
De ambiance is gezellig, een keldertje met verschillende kamers, mooie Kaukasische tapijten aan wand en plafond, kaarsen en sfeervolle verlichting.
De foto's van de telefoon geven bij lange na niet aan hoe smakelijk het was, maar dat ik er nog eens naartoe ga staat wel vast. Voor meer nieuwe dingen van onbekende herkomst.

Helemaal opgepept van al het nieuws van vandaag liep ik met een grote bocht richting mijn tram en ging thuis nog een kwartiertje naar mijn Clinique zitten kijken......