Rondom Kerst

In BP wonen we klein en dat betekende ook een klein Kerstboompje. Dat voornemen hadden we wel vaker maar meestal kwamen we toch met een mega boom thuis, reikend tot het hoge Pastorie plafond. Nu dus niet en de eerlijkheid gebiedt dat we dit jaar zelfs niet zomaar een kleine hebben maar een kleine Nepper. Nooit gedacht dat ik een Nepper in huis zou hebben. In een kleine kamer met CV en de wens om de boom al vroeg te hebben staan en mét naald pas na Driekoningen op te ruimen waren de redenen.

Ik stapte in de Metro op weg naar Ikea want daar hebben ze Neppers die je in een draagtas zo kunt meeslepen in de metro terug. Het leek wel een geweerkoffer maar de kleur groen stelde gerust. Thuis zette ik de Nepper in elkaar, wat zeker in herinnering aan eerdere Ikea ervaringen voorspoedig verliep.
En nu staat hij. Hij verliest geen naald, toegegeven, maar ik heb spijt. Als ik door de stad loop en de heerlijke Kerstbomengeuren opsnuif op de pleinen en hoeken waar de verkopers staan. Als ik een oude mevrouw met een klein maar mooi boompje in zo'n handig netje in de tram zie stappen. Als ik een oude Kerstfoto bekijk van een grote naalden verliezende boom in de hoek van de woonkamer in de Pastorie. Niks aan te doen, dit jaar doen we het ermee en om iets te compenseren hebben we rode en roze plantjes, echte, die al bladeren laten hangen in rode en gouden potjes.

Gisteren moest ik naar het Postkantoor, ook wel iets typisch Kersterigs. Het meeste gaat digitaal maar toch niet alles. Of ik nou in NL of in H ben, blij ben ik meestal niet in een Postkantoor, veel loketten of een grote balie, meestal niet allemaal open, lange rijen die niet snel korter worden en een verstikkende hitte. En bozige mensen zonder Kerstgedachte.
Ik sloeg de dikke plastic flappen opzij en schoof binnen. De hele stad leek verzameld in dit Postkantoor. Ik ging in de 1e rij staan, die voor de kast met knoppen waarop je moet aangeven waarvoor je komt en dan een briefje krijgt voor een volgende rij.
Blijkbaar was het moeilijk Hongaars want de stadgenoten voor mij lazen en lazen en drukten niet op een knop. Een slimmerik had bij knop 4 een stickertje geplakt met Posta bolt en ongeduldig als ik ben stak ik mijn arm over de schouders van mijn voorgangers, drukte op 4 en nam mijn briefje voor loket 1.
Aan het plafond hing een groot bord waarop de status van alle 12 loketten kon worden gevolgd. Telkens klonk er een geluidje, tuut, tuut, tuuuuuuut, met een verhoging van de laatste toon om aan te geven dat er weer iemand was afgewerkt en werkelijk met elke tuut werd de stemming opgewekter omdat het doel dichterbij kwam. In tijd mag het geen naam hebben, en ik wendde mij tot de dame achter het luikje.
De Postkantoren hier zijn geschikt gemaakt voor kleine mensen, als ik de dame in de ogen wilde kijken moest ik ofwel op mijn knieen of wel in diepe buiging en dat laatste koos ik. Door het luikje van 30x40 was het niet gezellig keuvelen maar daar komt hier ook niemand voor. Ik kreeg wat ik moest hebben en de dame mijn geld en opgelucht verliet ik de menigte.
Buiten liep een lieve hond zenuwachtig heen en weer en hield de plastic flappen strak in de gaten. Ik maakte een praatje met hem, zei hem dat hij nog wel even geduld moest hebben. Ik keek op zijn bedeltje en zag dat hij in de buurt woonde en gerustgesteld dat hij dit Postkantoor wel zou kennen liep ik naar mijn tram.

Hier in de stad is het goed Koffiedrinken, altijd al, maar met Kerst zeker. Ik was al een tijdje niet in de Alexandra boekhandel geweest met het geweldige koffiehuis erboven en dat was dus mijn eerste kop. Heerlijk, een lui fauteuil, wifi en heerlijke koffie!

Later die dag was ik in de Joodse wijk, net achter de grote Synagoge in de Dohany utca.
Daar zit een betrekkelijk nieuw tentje, al een paar keer langsgelopen en dan nu eindelijk naar binnen.
Solinfo café heet het en nu met de tijd rondom Kerst kan ik het aanraden.
Mijn koffie, om precies te zijn een Espresso Macchiato was heerlijk en met zorg bereid!

Dit kopje toverde een glimlach tevoorschijn!

Via mijn zus kreeg ik de Kerstboekjes van Albert Heijn en Jumbo en ik heb mijn ogen uitgekeken. In NL zou ik het wel weten.....hier nog niet, maar de beigli is in ieder geval al in huis!