Beer

Ik heb een nieuwe vriend.
Sinds half maart hebben wij "verkering". Ik zie hem 's morgens en aan het eind van de dag.
En natuurlijk is het een hond, dat zal niemand verbazen.

Het gebouw waar ik in werk staat niet op het mooiste plekje van de stad. Een wijk waar vooral wordt gewerkt en minder gewoond en waar ook veel afbraakpanden staan en voorbeelden van moed om iets te beginnen die in de kiem werd gesmoord en dus is verworden tot een pand in wording dat al lijkt op afbraak.

Naast de plek waar ik mijn auto zet is zo'n pand.
Een soort lage schuur waar een schil omheen gebouwd is van rode grote stenen. Na de schil was de inspiratie weg of het geld op want daar stopt het. Het erf is kaal, stenen, grint, betonplaat, afgewisseld met hier en daar een plukje onkruid.
De eerste dag zag ik hem, een grote gele hond, een herderachtige, breed van bouw, grijzend aan zijn bekje. Hij blafte want dat is zijn taak. Om het erf staat een hoog hek, nog verstevigd met gaas met kleinere gaten.
Ik liep naar hem toe en begon een praatje. Het was liefde op het eerste gezicht en gelukkig was het wederzijds.
Ik noemde hem Beer en later op mijn werk hoorde ik dat hij ook zo heet, op z'n Hongaars dan. Hij is er om te waken en niemand weet wat hij bewaakt. Uit de schuur komen wel geluiden, van zaagmachines, maar mensen heb ik er nog nooit gezien.

Het spijt mij om Beer zo te zien. Hij is niet slecht verzorgd, er staat een huisje van pallets, er staan emmers waar zijn hoofd af en toe in verdwijnt, maar hij is zo eenzaam, het is hartbrekend.
Vanaf die eerste dag neem ik wat voor hem mee, snoepjes, brokjes, een tennisbal en hij is blij met alles, maar vooral met de aandacht.
Als ik uit de auto stap kwispelt hij al, als ik bij het hek sta drukt hij zijn zijtje tegen het gaas zodat ik hem een beetje kan aaien. En als hij echt een goede bui heeft gaat hij liggen en steken zijn pootjes uit zodat ik ze kan pakken.

We hebben al dromen besproken, om hekken door te knippen en samen te ontsnappen, maar zoals gewoonlijk bij honden, is Beer ook wijs genoeg om te begrijpen dat het niet allemaal zo loopt als je soms wilt. Ik houd hem in de gaten, zijn huis en emmers zijn gecheckt, gelukkig is er geen ketting te zien en als het straks echt warm gaat worden zal ik nog vaker even langs gaan.

Mijn vriend Beer.

Een poot van Beer

Zo jammer al dat gaas

Lekker die snoepjes