Over de plas

Ik ben al weer hoog en breed terug in het land. Mijn trip was leuk, in alle opzichten eigenlijk. Het was zo leuk dat ik nota bene nog wel wat langer had willen blijven, zelfs met het vooruitzicht dat ik dan nog even zonder PFD zou moeten blijven.
Op de een of andere manier ben ik snel thuis in het Noorden en zeker in deze stad en bij deze collegae. Ook geen rozengeur en manenschijn natuurlijk want overal is wat, maar het bruist. Het bruist van initiatieven, positiviteit en toekomstgerichtheid. Veel plannen, waarvan maar enkelen het zullen halen, maar in ieder geval heel veel plannen en geen navelstaarderij.
In ieder geval weer opgeladen om met Noordse nuchterheid de issues van hier aan te pakken.

Mijn hotel staat blijkbaar in de alle Aziatische reisboekjes want meestal bevind ik mij in gezelschap van Chinezen of Japanners. Zij komen nooit alleen zoals ik, zij komen in groepen, mega groepen.
Vroege vogels, net als ik, om de dag goed te benutten. Hele kleine en dunne mensjes, en daarom keek ik des te meer mijn ogen uit naar hun gestapelde bordjes. Van elke hoek van het ontbijt buffet werd ruim gekozen. Stukken kaas die op een kaasplank niet zouden misstaan op 1 ontbijtbordje. De beroemde Deense worstjes, spek en ei. De beroemde Danish Blue, de superverse zoete broodjes en het gewone spul, het brood en beleg. Niet te vergeten de yoghurt en de muesli, het fruit.
Ik was er maar kort getuige van maar ik ben er zeker van dat het is opgegaan.....maar waar het blijft??

Iedereen kent ze, de Japanner met mondkapje. Je ziet ze wel op tv, fietsend door de stad in de uitlaatgassen. In elke groep is er wel eentje. Deze keer een jonge vrouw, ik volgde haar met mijn ogen. Ik wilde weten hoe ze zou eten met het kapje. En ik vroeg mij af waarom ze het droeg. Bang voor besmetting door anderen? Zelf behept met iets? Toen ze langs mij liep richting de saladebakken hoorde ik een hoestje, een heel raar en verontrustend hoestje en opeens was ik wel enthousiast over het kapje en gaf ik haar gelijk dat ze het droeg. Overigens......toen ze eindelijk aan tafel zat, ging het kapje af en viel ze gewoon aan, net als alle andere kleine en dunne mensjes.

Inmiddels heb ik een stamrestaurantje. Klein, in een souterrain en niet ver van mijn hotel. Het is een Vietnamese bistro. Er zitten heel veel Vietnamezen hier, grote sjieke restaruants, de gyórsétterem maar dit is een speciale. Klein en gezellig en netjes. En ze hebben een menu van het huis dat heerlijk is. Uiteraard de kleine loempia's, dan een superverse salade met pittige, gemarineerde beef, met citroengras, koriander en voor mij met extra pepertjes. Het toetje is naar keuze en deze keer ging ik voor een zonnetje op mijn bord.

Op de terugweg was er een computerstoring in het koffer sorteer systeem op de luchthaven. De rijen groeiden per seconde en de omroeper maakte overuren om ons bij te praten en om excuses te vragen. Het inchecken had ik zelf al gedaan bij een pilaar maar mijn koffer moest nog. Als duveltjes uit doosjes kwam er extra personeel. Uit alle hoeken en gaten. Met walkie talkies en witte overhemden met naambordjes. Reizigers voor London werden uit de rijen geplukt om voor te gaan, het vliegtuig ronkte al voor vertrek. Uiteindelijk kwam mijn koffer bij een heleboel andere koffers te staan, goed bewaakt door security. Alle bestemmingen bij elkaar en ik vroeg mij af of het goed zou komen. Op de terugweg is het nooit erg, dus gerust op een goede afloop, stond ik lang te kijken en te overwegen bij de horloge vitrine en kocht ik een halve liter verse jus d'orange.

Ik vloog een low cost, maar wel een ruime en een goede. Echt een goede die zelfs WIFI biedt als het riemen vast teken is uitgedaan. Gratis WIFI. En wat is er nou leuker om te gaan mailen dat je er aan komt en dat je de zee ziet en die beroemde brug tussen Dk en Sw.
De zee. Wat zou het toch fijn zijn als die zee hier ook was. Zo dichtbij als daar en zo voelbaar aan de wind en zo te merken aan alle zorgen die blijkbaar daar sneller wegwaaien of niet eens de kustlijn oversteken.

En de koffer rolde gewoon van de band in Budapest, zonder problemen.

De brug die ook nog tunnel wordt

Zo heerlijk om de zee te zien

Een aanrader

Bij de Vietnamees

Nog een keer

Koffer gepakt

Mijn koffer staat klaar bij de voordeur. Over een half uurtje word ik opgehaald door het minibusje voor de airport transfer. Ik ben een paar dagen op pad naar mijn collegae in het Noorden.
Koffers pakken, ik heb er een hekel aan. Ik sta voor de kast en denk na wat ik mee zal nemen en altijd is het meer dan ik eigenlijk wil.
Als het voor vakantie is lijkt het een eitje. Iets vergeten is niet erg, tijd genoeg om elders wat te kopen en wat maakt het uit wat je aan hebt als je vrij bent en je niks van iets hoeft aan te trekken.

Nu is het anders, kleding die fatsoenlijk is, met de juiste schoenen erbij en nog een blouse extra voor als er koffie overheen gaat.....zowel daar als hier is het warm, dus nog wat extra's voor de frisheid. Mappen met papieren, de laptop en de telefoon die het overal doet, zelfs in het vliegtuig waar ik van wifi kan genieten bij de vliegmaatschappij waar ik mee reis.

En woensdagavond ben ik alweer terug en kan de volgende dag gewoon naar het werk want aan vrij op Hemelvaart doet men hier helaas niet......

Het weekend was warm en gezellig, op vrijdag genoten van één van onze lievelingsterrassen en van buiten zitten tot we naar binnen wilden. Op zaterdag een uitnodiging van vrienden op hun prachtige balkon met uitzicht op waar wij wonen. Heerlijke verrassing van verse kroepoek, gadogado en saté met natuurlijk heerlijke wijn erbij en zelfs de waterpijp voor later op de avond.
Een primeur voor mij.

FD zijn klaar voor de zomer, de lijfarts is weer bij ons thuis geweest voor de vaccinaties, voor het jaarlijkse onderzoek en voor een nieuwe tablet die 3 maanden bescherming biedt tegen teken en vlooien. Handiger dan de druppeltjes in de nek en hopelijk een betere werking.

Een prettige week gewenst.

Van alles in de mond

Zoals al aangekondigd waren we in Bálna op het bierfestival. Eigenlijk ben ik niet eens zo van het bier, maar hier waren de hele speciale en die waren toch leuk om te proeven. Alleen al de ruimte is mooi om in te vertoeven en al die ambachtelijke biertjes leuk om te bekijken.
We kochten een glas met 3 muntjes en dronken dus 3 biertjes. Gewoon licht bier vind ik niet lekker, maar de goudbruine en bruine varianten wel en daar gingen we dus voor. We hadden niet echt gegeten en het bier zakte razendsnel naar de knieen. Na 3 zijn we dus gestopt en deelden we nog een Belgisch frietje.
Budapest is soms net een groot dorp, na glas 1 kwamen wij vrienden N en D tegen met vrienden uit Nederland. En dit weekend is het Palinka festival maar dat laten we waarschijnlijk voor wat het is, het is weer om naar het park te gaan met FD, om op een terrasje te zitten met iets koels of lekker in onze eigen tuin onder de bomen voor de heerlijke schaduw.
Ook gisteravond konden we tot over 11 uur in de tuin zitten en zoals wel vaker prezen we ons gelukkig met dit plekje in de stad.

 

 

 

En verder heb ik deze week kennisgemaakt met de nieuwe tandarts. Een super centrum voor gezondheid met een grote tandartsenunit. En ik vermoedde al wat er aan de hand was. Ik ben nooit ziek gelukkig, maar mijn tanden zijn niet het allersterkst. En ook al had ik geen klachten....voorbereid op ongewenst nieuws nam ik plaats op de stoel. Een prachtige monitor boven mij waarop de foto's werden geprojecteerd. De tandarts die goed Engels sprak en mij uitlegde wat hij zag. En ik zag het ook.
Een joekel van een chronische ontsteking in mijn kaak, tussen 2 wortelkanalen onder een kroon. De tandarts was verbaasd dat ik nooit klachten had, algemene gezondheidsklachten dan en legde mij de verschillende opties voor. Die ontsteking zit er al even en heeft schade aangericht en uit de opties die geen van allen leuk, goedkoop en snel zijn hebben we er uiteindelijk ééntje gekozen.
Over 7 maanden moet het klaar zijn. Kroon weg, ontsteking weg, nieuwe botopbouw, een schroef, nog een schroef erbovenop met de nieuwe kies. Kortom, ik ga binnentreden in de wereld van de implantaten.
Hopelijk blijft het bij deze ene kies want ondanks de veel lagere prijzen dan in NL blijft het toch een bedrag om even van te slikken. Oh ja, en nog 2 vullingen die worden vernieuwd en de standaard grote schoonmaakbeurt. Volgende maand nieuws over de voortgang.

Volle rails

Op het platteland schreef ik nog wel eens over het weer.
Het weer is daar ook veel dichterbij dan hier in de stad. Stroom die het niet meer doet, altijd kaarsen en zaklantaarns binnen handbereik. Goten die gecheckt moeten worden, autobanden die wegglijden op het leem. De eerste zonnestralen op blote armen, rozen in de knop en aardbeienbloesem.

Hier ben ik er minder mee bezig. De stroom is zeker, geen leem te zien en voor de goten is iemand anders verantwoordelijk. En soms heb ik niet eens tijd om naar buiten te kijken of er zonnestralen, wolken of een dikke bui aankomen.
Deze week was er slecht weer voorspeld en dat werd het ook. In de ritjes van en naar het werk maakten de ruitenwissers overuren en zag ik onderweg alleen paraplu's in plaats van gezichten. Zelfs mijn lieve grote vriend Beer bleef in zijn huisje van pallets en liet mijn hondenvitaminesnoepjes voor wat ze waren.
Afgelopen dinsdag had ik 2 afspraken buiten de deur en als dat zo is blijft de auto gewoon staan en ga ik als vanouds met de tram de stad in. Het waren werkafspraken en daarom liep ik voorzichtig langs de plassen, schoof ik naar de gevel als ik een auto zag aankomen. Het risico op een zee van water die de hele outfit doorweekt is groot op de Budapester stoepen. Leuke afspraken waren het, in een mooie omgeving met inspirerende mensen.
Ik zat in een zaal met prachtig uitzicht op Buda, de burcht, de Matyaskerk, Kettingbrug. Voor het raam zag ik de regenstromen horizontaal voorbij trekken, de bomen schudden en zwiepten maar ik zat veilig binnen en luisterde naar een interessant maar niet al te optimistisch verhaal over de Hongaarse economie.

Op de terugweg klapte ik mijn pluutje dat net droog geworden was weer uit en trotseerde wind en buien. De tramrails was volgelopen, 2 lange evenwijdige bassins met regenwater die de tram gelukkig niet konden tegenhouden. Om nog een beetje droog te blijven koos ik voor de nieuwe metro 4 en kwam met redelijk droge voeten aan bij onze voordeur, gewoon via een betonnen pad met fatsoenlijke afwatering.
Voor dit weekend is er nog meer slecht weer voorspeld, Ivette een megastorm schijnt langs te komen maar vooralsnog lijkt het mee te vallen. We zijn net terug uit het park met FD en ook gisteren kon niets ons weerhouden om te wandelen en daarna heerlijk de stad in te gaan.

Er stond nog iets op mijn verlanglijst. Toen ik in 2012 mijn eerste baan hier in de stad kreeg wilde ik dat vieren bij een lievelingsrestaurant. Het restaurant staat niet eens zozeer bekend om een sterrenkeuken, het is meer de totaalbeleving. De muziek, de aankleding, de mensen die er komen, uit de hele wereld. De manier van tafeldekken en opdienen, de wijze waarop je wordt ontvangen en uitgeleide gedaan wordt. Het bleef maar staan op die verlanglijst want ik had mijn wederhelft nog niet overtuigd van de redelijke prijs prestatie verhouding.

Nu ik inmiddels mijn tweede baan te pakken heb en P net zijn eerste jaar heeft volgemaakt ging het er nu eindelijk van komen. En het was zoals ik hoopte, lekker, gezellig en echt die totaal beleving die ik verwachtte.
Een leuk tafeltje in een hoek, goed uitzicht op alles dat er gebeurde. We begonnen met een heerlijk glaasje peszgö en oesters. Alweer oesters, wat een feest en wat was het heerlijk. En daarna een steak tartare, we zijn er gek op maar durven het niet overal te bestellen want ziek worden van rauw vlees zou jammer zijn. Het hoofdgerecht was aardig, niet zozeer om je vingers bij af te likken, maar wel erg leuk zoals het op tafel werd gezet en met een bakje aioli waar je thuis wel een hele emmer van zou willen hebben.
En natuurlijk een lekker glaasje wijn erbij en met tram en bus weer naar huis.

We hebben nog een halve dag en een hele avond weekend voor de boeg en daar gaan we uiteraard flink van genieten. Zoals elk weekend is er weer een festival, vlakbij ons is er nu een Bierfestival met vooral veel mooie biertjes uit Belgie, dus waarschijnlijk zal een volgend blogje daar over gaan.

wat waren ze weer lekker!

Erg lekkere steak tartare.

Seafood in een mandje en zaaaaaaalige aioli.

Drogen tot hergebruik.....

Werken en feesten

De weken vliegen voorbij. Als je weer werkt zit het ritme dat bij werken hoort er zo weer in. En zoals altijd lijkt het wel alsof er naast werken niet veel is, in ieder geval niet veel tijd.
Eigen schuld dikke bult natuurlijk want zoals altijd is het motto, of je doet het goed of je doet het niet.
Het scheelt wel enorm dat ik in dezelfde stad woon en werk, die files van vroeger en dat uren in de auto hangen en je opvreten van ergernis....dat is in ieder geval voorbij. En dat stuk stad waar ik doorheen moet is het niet het allermooiste maar ook daar zie ik wel wat positiefs in en elke dag weer wat anders. Nieuwe perken met viooltjes. Werk aan de weg en aan de trambaan dat snel vordert. Een mini caravannetje met broodjes. Leuke hondjes met stadse gezichtjes en glimmende halsbandjes.
Rommelige bermen met zwerfvuil maar ook een mooie klaproos.
En altijd mensen op weg ergens naartoe, op elk uur van de dag. Nooit verveling, nooit saai, altijd verrassingen en vermaak.

Het avondleven is rustiger als je weer naar je werk moet....behalve als vriendin M weer in de stad is. Ik ken M uit Budapest en helaas is ze vertrokken naar een ander land, maar nooit voor heel erg lang. Een paar keer per jaar is er reden om terug te komen en dat zien wij via een bericht op Facebook.
Catch up 1 en Catch up 2 heette het deze keer.
Catch up 1 was op donderdag en samen met andere vrienden kletsten we bij en aten we en dronken we heerlijke dingen.
Catch up 2 zouden we aan ons voorbij laten gaan, zaterdag was een werkdag en een druk weekend voor de boeg, maar M had een wereldidee en omdat niks in Budapest echt duur of ver weg is, gingen we vrijdag weer op pad. Een festival in de "kastanjetuin" een prachtig park in Buda, met houten huisjes met heerlijke wijn, heel veel Hongaarse bubbels en zalige hapjes. Het weer was goed, de avond was mooi en ons fingerfood begon met een oester! Dat was wel de verrassing van de avond, een hele echte en heerlijke oester, met een zalig glaasje Hongaarse rose peszgö.

Zaterdag na het werk stapten we in de auto, met F en D en met een overnachtingstasje en weer een boxje met flessen wijn. Op pad naar een feest, een feest met 24 anderen om samen naar het Eurovisie Songfestival te kijken en veel commentaar te leveren.
Plaats van handeling een mini dorpje, nog 3x kleiner dan ons dorp en aan de andere kant van het land. Prachtige omgeving, mooie authentieke huizen en een lieflijk landschap.
Vrienden met een huis waar je met open mond blijft rondlopen, zo mooi, zo sfeervol en zo knap gemaakt. En nog veel belangrijker, zo gastvrij en gezellig.

Reunie met M en met de mensen van Catch up 1 en 2 en natuurlijk nog veel anderen. Over het songfestival hoef ik niks meer te vertellen.....maar spectaculair was het zeker en vanwege het gelach, het boe geroep en het gebulder toen Polen aan de beurt was, was het goed dat we op het Platteland zaten met ruimte om ons heen.
Een hele korte nacht, een mooie wandeling met FD door het dorp, even naar binnen kijken in het mooie orthodoxe kerkje en toen weer aanschuiven voor een superontbijt met nog steeds heel veel te vertellen.

M is weer weg en ook druk aan het werk, net als wij. Een mooi ritme zo.

een gastenhuisje in het dorp, voor ons en FD

met een prachtige diepe tuin en nog een gastenhuisje voor andere vrienden

wat een feest die oesters!

Feesten en partijen

De afgelopen week was er weer eentje van feesten en partijen.
Het begon maandag al goed en in stijl, de allereerste Koningsdag viering op de prachtige Residentie in Budapest.
Ik heb het al veel vaker geschreven, alleen het binnen mogen komen op die residentie is al een feest en daarna het bijkletsen met iedereen en het ontmoeten van leuke nieuwe mensen ook.
Deze keer gingen we voor het eerst echt op de luxe manier met de taxi.....eigen auto is niet handig in verband met de versnaperingen die worden geschonken en sowieso is er geen plaats voor de deur, daar staan de donkerblauwe auto's met vlaggetjes en de chauffeurs die gezellig kletsend wachten op hun baasjes en bazinnetjes. De bus had gekund.....maar hakjes en een dreigende bui deden ons besluiten voor de luxe die hier in Budapest nooit veel kost.

Het Wilhelmus doet hier meer met je dan in Nederland en die bitterbal en dat satéetje met kroepoek natuurlijk ook.

Uiteraard waren we nog aan het werk deze week maar het was een korte week en op 1 mei waren we zoals elk jaar in Nagypall voor de opening van de galerie van Frouke en Eddy.
Zonder lood in de schoenen maar toch zwaarder dan anders omdat dit de eerste opening zou zijn zonder Frouke.
Het was als altijd, gezellig, na een bui gelukkig weer droog, alles uitstekend verzorgd en mooie woorden van vrienden, van de burgemeester en van Eddy zelf.
En uiteraard ging het ook over Frouke, het zou raar geweest zijn als dat niet zo was. Prachtig alles in de sfeer zoals Frouke was, niet te veel terug kijken, kop in de wind, en doorgaan waarmee je bezig was en de plannen uitvoeren die al waren geboren.
Respect voor Eddy, respect voor de hulptroepen uit het dorp en de vrienden die niet opgeven.

In de Pastorie was ook weer van alles te doen, gras kuithoog, stof vlokkendik en was in de mand. En natuurlijk ook tijd voor wat afspraken.
Gisteren kregen wij van vrienden uit het dorp een gewei.
Wij zijn gek op dieren, dat weet iedereen, maar vooral op levende dieren. Wij zijn niet voor de jacht, in ieder geval niet voor de plezierjacht dus het was even slikken voor deze Bambi.
En toch, Bambi hangt nu bij ons in de gang, boven de deur van de eetkamer en ik verheug mij al op de winter wanneer ik hem een shawltje kan omhangen.

Wachten op het optreden

Bambi

Prachtig vilt

De residentie, tulpen nog net in bloei

Nog meer mooi vilt

als altijd mooie muziek in Nagypall