De Hongaarse Pastorie: Pilotenpraatje

Alweer een week voorbij en alweer een hitte alarm in ons land. De activiteiten worden echt beperkt tot het minimum. Gisteren liet ik zelfs het koffie drinken bij Atable voor wat het was en liep naar het ambachtelijke bakkertje voor de walnoot en kaneel spiralen. Een groot deel van de dag waren we gewoon binnen, we probeerden het wel, maar na een paar minuten vluchtten we terug.
Aan het eind van de middag raapte P zijn moed bijeen en liep naar de Lidl. Een Hair Cutter for Animals. Ooit kochten we er ééntje maar die deed niet wat hij moest doen en dit is de 2e poging.
D op de tuintafel en proberen maar. Wij zijn nog onwennig en veel te bang dat we D pijn doen, maar het resultaat is niet slecht, een korte D met een mooi glad velletje. Er zitten attributen bij voor de oortjes, maar die hebben we nog niet uitgeprobeerd.

Gisteravond probeerden we een Vietnamees, ver weg in het 10e district, ik kom er elke dag langs op weg naar mijn werk en voor deze keer pakten we de auto. Op 3 tafeltjes na was iedereen Aziaat en het sfeertje was ook zo. Druk rennende bediening, niet erg efficient maar wel vriendelijk, dampende kommen en schalen en veel flessen bier en cola. Families, opa en oma met kinderen en kleinkinderen, geen gezeur met kinder eten want iedereen eet hetzelfde, zelfs een ukje in een kinderstoel. Naast ons een tafel met mannen, druk met hun smartphones, druk in zaken en ijsklonten in hun bier.
Het was niet de fijnste of best verzorgde Vietnamees ooit, maar wel de leukste, gekste, authentiekste, dus we gaar er zeker nog eens naartoe. Volgende keer gaan we Hot Potten met BG, 1 dag van te voren bellen en dan zijn ze voorbereid.

Deze week was ik nog 2 dagen in het Noorden. Heerlijk weer, een zonnetje, droog en 20 graden, beter kun je het niet hebben. Schreeuwende meeuwen voor mijn raam, goede gesprekken en een zalig diner in een prachtig hip restaurant met borden als schilderijtjes en heerlijke gerechten.

De heenvlucht was snel en rechtstreeks. Ik vloog deze keer met een andere maatschappij en dus een iets andere route, maar gelukkig zag ik mijn lievelingseiland Bornholm duidelijk voorbij komen. De foto is wazig, maar het ligt er echt, het eiland dat alles heeft, van stranden en bossen tot gezellige haventjes met veel antiquairs en galerieen.
De terugvlucht was er één van uren. Via Frankfurt en het laatste stuk uitbesteed aan Lufthansa.
Ik ben benieuwd wat er is gebeurd bij deze maatschappij na het drama met German Wings. De piloot startte een praatje voordat we gingen, een praatje zoals je vriendelijke buurman zou doen, met een stem die leek op de rauwe maar aantrekkelijke stem van Herbert Grönemeyer. En dat was nog niet alles, ergens op 10 km kwam hij weer terug met een verhaal over de 10 minuten die we hadden moeten wachten voor het opstijgen en hoeveel daarvan we alweer hadden ingehaald en over het mooie weer in BP. En kort voor de landing meldde hij zich weer, met een lieve boodschap uit de cockpit over dat we goed op onszelf moesten passen zodat we elkaar tijdens een volgende vlucht weer zouden ontmoeten.
Ik sprak erover met een Noordelijke collega die ik een dag later weer aan de telefoon had. Hij had precies dezelfde ervaring met de recente Lufthansa vluchten, een boodschap die meer probeert te zeggen dan hoogte en snelheid.

Vandaag weer een hitte dag voor de boeg met heel misschien een verfrissende bui aan het eind. Geen afspraken en vrij om te doen en te laten. Zoals een weekend zijn moet.