Bij ons om de hoek zit een Bistro. Als sinds 1914 is Déryné hier gevestigd. We hebben een haat liefde verhouding met de bistro. Ik neem de Liefde voor mijn rekening en P meer het andere deel. Ik vind het er gezellig, heel sfeervol, ik voel me welkom, het ontbijt zalig, heerlijke koffie en lekkere dingen op de kaart. De sfeer staat mij aan, ik vind haar echt hoofdstedelijk en voor mij is het een groot geniet moment.
P kijkt er helemaal anders naar. Hij vindt het 'boefjes', voelt zich standaard opgelicht, vindt alles te duur voor wat het biedt en maakt verder alles ondergeschikt aan dat gevoel.
Onze vrienden die er zijn geweest zijn diplomatiek. Ze snappen P en kunnen zich ook in mijn oordeel vinden. Met de vrienden in Budapest komen we er eigenlijk nooit.
Het gevolg van dat gevoel? P is op zijn hoede, elke vriendelijke geste van het personeel wordt door mij in dankbaarheid aanvaard, bij P begint de rekening te lopen en zijn ergernis wordt zichtbaar. Uiteindelijk eindigt het verblijf in een dispuut tussen ons 2 en dat kan niet de bedoeling zijn.
Hoe is dat zo gekomen? Déryné is zeer commercieel. Niks is voor niks. Als je een glas wijn drinkt en de ober komt langs met de fles en vraagt of hij nog een beetje zal bijschenken, denk dan niet dat je bij je beste vriend thuis bent, de deciliter zal op je rekening verschijnen. De verse jus is geprijsd per dl, als je de jus bestelt, bij je eitje 's morgens, kan het zijn dat je een heerlijk groot glas van 4 dl krijgt en dan is het een prijzig slokje. Wel lekker overigens.
Ik kan er om lachen. Niks is voor niks, zo is het nou eenmaal. Ik weet het en kan dus accepteren of er nooit meer komen. P kiest helaas voor het laatste en dus ga ik gewoon alleen en naar mijn zin te weinig.
Op mijn vrije dag, afgelopen donderdag liep ik er naartoe. Koffietijd. Ik had gezien op FB dat de Corona tijd was gebruikt voor een opknapbeurt en die wilde ik ook weleens zien. Ik werd aardig ontvangen, mijn jas werd afgenomen en keurig weggehangen, met gezwinde spoed kwam er een krukje voor mijn tas en ik kreeg een tafeltje gewezen. Er kwam een vrouwelijke ober met een flesje mineraalwater in haar hand, dicht nog, en vroeg me of ik wat water wilde. Ik bedankte vriendelijk en vroeg om een cappuchino. Wat was ik blij dat ik alleen was, ik genoot van het moment, de nieuwe verf op de muren, het sfeertje dat ik zo heerlijk vind. En natuurlijk wist ik dat het water op de rekening zou zijn verschenen, in tegenstelling tot het glas water uit de soda karaf, dat mij werd ingeschonken bij de cappuchino. Het is zoals het is, voor mij is het een vermakelijk spel en ik ben blij dat Déryné het al zo lang redt. Ik hoop er snel weer te komen, voor een koffie, of misschien voor de oesters of de mosselen 's avonds, als ik een gelijkgestemd vriendje vind die kan leven met Dérynées gevoel voor commercie.
Later op mijn vrije dag ging ik lunchen bij Khan, een aardige Vietnamees in het 13e district. Ik bestelde kip uit de wok met verse groenten zoals Paksoi en ik zei dat het wel extra pittig mocht. "Zal ik er wat chili in doen" vroeg de aardige jongen en ik zei dat dat prima was. Even later zag ik de rekening, 250 Forint extra voor de chili. Ik was er niet op verdacht en was stom verbaasd, maar prima, want niks is voor niks. Ik moet eerlijk zeggen dat ik 250 Forint goed aan de prijs vond voor die 5 rode flintertjes chili die ik tegengekomen was op mijn bord en die nota bene niet eens pittig waren, maar al met al had ik gewoon flinke binnenpret.
De dag ervoor was ik jarig en gingen P en ik naar El Asador de Pata Negra, onze stamtent. Één van de weinige plekken waar wij het roerend eens zijn over alles, prijs en kwaliteit. Het vel gaat nooit over de neus, zelfs niet als je een advies opvolgt van de obers, zelfs niet als het gaat om iets buiten de kaart en alles is heerlijk. Ik had niet gezegd dat ik jarig was maar P liet dat vallen. Bij het weggaan kwam er een tasje met een fles Cava voor thuis, om nog een keer te genieten.
Soms is het toch voor niks, heel soms.
Dank Katinka, mooi verhaal en diplomatiek als ik denk te zijn, kan ik de gedachten van zowel jou als van P volgen. En heeft nu eenmaal alles zijn prijs. Maar, als feitelijk het opmaken van de rekening vooropgezet is, ook al is de zorg en kwaliteit en service goed, dan voel minder de gastvrijheid en meer dat ik als verdienmodel gezien wordt. Ook dan kan ik blijven komen en genieten, maar ligt er van binnen bij mij iets op de li ee r. Terwijl ik zo graag Frank en vrij ben. Ik heb wel.zin gekregen in een cappuccino met jou in jouw bistro en zeker ook in de andere zaken.
BeantwoordenVerwijderenEén ding is zeker Katinka: zodra wij weer naar BP komen gaan we ontbijten of lunchen of borrelen bij Déryné. Na de schilderbeurt ziet het er weer fris uit, hoe fijn! En wat het gesteggel betreft van de bijbetalingen: speel het spelletje mee en je hebt er lol om, precies zoals jij het doet Katinka, toppie! Leven en laten leven maar hen doen laten beseffen dat jij je niet in de luren laat leggen, haha!! Ba
BeantwoordenVerwijderenJazeker ken ik deze zaak nog. Wij gingen er ontbijten met Pieter. De ober kwam maar niet. Toen was het tien uur en golden de regels voor het ontbijt niet meer, terwijl we toch op tijd waren. Pieter greep in en toen kwam het toch nog goed. Maar de toon was wel gezet. Pieter had het toen al héél goed door. Jij kwam later voor koffie en haalde lachend je schouders op. Ha, ha ha! De strijd duurt dus al even. Míp
BeantwoordenVerwijderen