Begin jaren 70 van de vorige eeuw was ik voor de eerste keer in Hongarije. Nu ik het zo opschrijf klinkt het veel langer geleden dan dat het voelt. We waren met z'n vieren, en we gingen op familie bezoek. Ik was verschrikkelijk wagenziek in de trein tot en met duizeligheid en andere narigheid, maar na aankomst was dat leed snel geleden.
De familie deed haar best om ons mee te nemen in de Hongaarse keuken. Een geliefd onderdeel daarvan was de palacsinta, de Gundel, de Turós en de Hortobagyi. In elk restaurant stonden ze op de kaart en je kreeg er altijd 2.....
Tijdens de latere reizen naar Hongarije en zeker in de begin jaren van ons echte verblijf hier viel ons iets op. De zoete pannenkoekjes waren er nog, overal en altijd maar de Hortobagyi was verdwenen. Nergens meer op de kaart, behalve af en toe in een restaurant voor toeristen zoals in Szentendre. We vroegen ons af waarom, ........teveel werk, uit de gratie?
Sinds dit jaar is hij terug! Terug in het culinaire leven, ook in Budapest. Meer en meer staat hij weer te pronken op de étlappotten bij de voorgerechten. Er is wel het één en ander veranderd, een soort renovatie of re-design heeft plaatsgevonden. Opeens is het een chique gerechtje geworden, het gaat nu om 1 flensje in plaats van 2, meestal opgevouwen in de lengte in plaats van het vroegere vierkantje, de saus is romig en er zit zelfs een groentje bij wat het bord nog mooier maakt. De smaak is goed, af en toe mis ik wel de smaak van de pittige paprika van de jaren 70, en toch ben ik blij met de terugkeer.
Bij ons om de hoek is hij ook als standaard item op de kaart gezet en dat verdient een regelmatige steun.
Na al die verhalen over Wolten van de vorige keer zou je misschien denken dat onze keuken altijd leeg en ongebruikt is. Dat is niet zo. De appels van het platteland vragen om wat actie. Een paar weken geleden was het de Hollandse Appeltaart en recent was het een Appel Tulband. De Appel Tulband is een gewone cake, maar dan in een tulband vorm met appels door het deeg. Simpel recept, gewoon het recept van cake maar dan uit de losse pols een beetje meer van alles.
We maken ons klaar voor de winter, de zomerschoenen liggen in de platte Ikea bak in de kast, en ik heb een paar nieuwe truien gekocht, van die lekkere leeftruien, zacht en warm. Niet alleen voor mijzelf, uiteraard had ik het meeste plezier van de trui voor Daksi!
Heerlijk toch, bakken in je keuken als het nog donker buiten is, of alweer bijna donker. Gordijnen dicht kachel aan, kaarsjes branden sfeervol en na het boerse eten (als je op het platteland bent) zo'n plak cake; dat maakt het af. Het is óók af na een stadse Thai maaltijd hoor, hihi.
BeantwoordenVerwijderenKan ik bij een reactie ook een foto posten Katinka? Dan houd ik daar eens rekening mee bij een volgend verhaal! Ba