Het verval is ingetreden

Ik hoorde erover van iedereen om mij heen. "Het begint met licht en dan ben je aan de beurt." In de familie is het gewoon, in de vriendenkring ook, niet bij de jonkies, maar bij gelijken en iets jongere al wel. Het leek aan mij voorbij te gaan.

De leesbril.

Hier in huis liggen er talloze want P kan niet meer zonder en daarom moet er in elke kamer ééntje liggen, het liefst ook één in mijn tassen voor als we weg gaan want zelfs de menukaart kan niet meer zonder worden gelezen.

Een leesbril, voor mij heeft het iets van verval, van echt oud worden, van intrede doen in iets onomkeerbaars. Een noodzakelijk onderhoud dat ongewenst is.

Tot nu toe kan ik zonder en daar was ik blij mee. Mijn gebit is niet kroonloos en zeker niet zonder vullingen. Nooit over nagedacht, wat moet dat moet en zonder problemen accepteerde ik een vreemde kies in mijn mond. Mijn haar wordt grijs, vooral bovenop en aan de slapen en alleen achterop is de donkere kleur nog zichtbaar. Het is zoals het is, ik was liever nog helemaal donkerbruin, maar eigenlijk kan ik er niet mee zitten.

Die bril hoopte ik nog een tijdje uit te stellen want een bril is het begin van het einde. Een associatie van een oude heks in een bibliotheek bij de balie die checkt of het boek wel geschikt is voor jou. Haar oordeel viel negatief uit omdat ze mij te jong vond voor het boek en zij mij haar protocol van geschikte boeken voor kinderen oplegde. Zo'n associatie, met een bril waar ook nog een koordje aan hing om de slappe hals, alsof het een aanstellerige parelketting was. 

Een tangemens op een stoel in een museum die sist als ik te dicht bij het schilderij kom. Met bril aan koord. Een pinnekop in het postkantoor die niet opschiet met de rij voor haar en haar bril met koord op en af zet. Nu ik zo nadenk heb ik die associaties alleen bij vrouwen met leesbril en koord. Mannen met bril zijn wel OK, soms knappen ze er zelfs van op en in ieder geval geeft het ze iets van wijsheid, van begrip, van weten hoe de wereld in elkaar steekt. Die mannen hebben meestal ook niet zo'n achterlijk koord, laat staan een ketting.

Ik keek op een plattegrondje van een huis op Funda en gedverderrie ik zag de maten niet goed. Na een beetje turen kwam ik er wel uit en opgelucht haalde ik adem. In de keuken keek ik op een potje en zonder dat ik er erg in had liep ik naar de afzuigkap en hield het potje bij de lamp. "Het begint met licht en dan ben je aan de beurt." Het bleef een beetje zeuren in mijn kop, alsof er een plaaggeest op de achtergrond zat te lachen om mijn misfortuin.

Gisteren was het grijs, de zon kwam niet door en buiten was het niet uitnodigend. Het goede voornemen om elke dag naar buiten te gaan voor een wandeling werd terzijde geschoven want het is nu vakantie en dan doe je dingen waar je zin in hebt en dus pakte ik mijn boek. Wij hebben geen super licht en nu was alleen de kerstboom aan, sfeer licht en geen leeslicht. En toch, die gedachte kwam vroeger niet in me op, ik begon altijd gewoon te lezen. Voor mij lag één van de brillen van P en ik zette hem op, tja, veel te sterk, maar toch begon ik mij voor te stellen dat ik misschien, binnenkort, over niet al te lange tijd, toch met zo'n prothese wordt gespot........

Ik liep in de stad en ging binnen bij Flying Tiger een leuke Deense winkel. Een kleurig bord aan de wand met brillen. Allemaal in de aanbieding. Blijkbaar is het vlinder model in, of weer terug moet ik zeggen. Met leuke frisse kleurtjes was geprobeerd om er nog een beetje vrolijkheid in te brengen maar voor mij was het één bord met narigheid. Verval moet je discreet brengen en die felle rood en blauwtinten benadrukken alleen datgene wat je zo graag stil had willen houden. Onder in het schap lagen doosjes en ik keek wat daar in zat. Koorden, losse koorden in zwart, bruin en beige om aan die vlinders te bevestigen. Ik maakte dat ik weg kwam.

Bij Butlers hadden ze het beter begrepen. Geen schreeuwerige kleuren, niet uit China maar uit Duitsland. Brillen voor him and for her, dezelfde dus, geen verschil en het merk 'Good Looking' waarbij de twee ootjes van Good gevormd werden door een brilletje. Dat vond ik wel weer crea. Ik zocht de minst sterke uit en liep ermee naar de kassa, net alsof ik een cadeautje voor iemand anders ging afrekenen.

Even later zocht ik bij Yves Rocher naar mijn creme. De verpakking was veranderd en ik pakte de tube en begon te lezen. Zonder problemen las ik alles en wist ik dat ik de goede te pakken had. Maar......de eerlijkheid gebiedt dat die winkel wel erg felle lichten had en omdat het begint met licht weet ik toch dat ik aan de beurt ben.

Het verval is ingetreden.

Wat we verder deden de laatste dagen? Wandelen door een lege stad. Een gingertea drinken op de stoep. En heerlijke vis eten van de markt, bereid door P.