Sint en de lock-down

Zoals overal gaat het niet zo goed met de Corona, of misschien moet ik zeggen dat het te goed gaat met het virus, niet kapot te krijgen. Wkenden krijgen opeens een andere invulling en de weekdagen eigenlijk ook. Het gaat er vooral om dat alles doorgang moet kunnen vinden maar dan zonder contact te hebben met mensen. We werken dus gewoon, maar vooral vanuit huis en we merken dat de dagen steeds langer worden en we vragen ons af hoe we dat toch vroeger deden, met de reistijd, met even lunchen met collegae, met even naar een lezing tussendoor of een vergadering ergens op locatie.

We moeten onze zegeningen tellen, we hebben nog gewoon werk en het gaat goed. Waarom dan te lang stilstaan bij de uitdagingen of bij datgene wat we missen.

Wkenden zijn ook vooral thuis, met leuke wandelingen in de buurt, even in de tuinen loeren, kijken of er nieuwe hondjes komen spelen in het park, en een nieuw mondkapje kopen op de markt op de hoek.

En toch zijn er dingen die niet veranderen.

Vrienden J en L nodigden ons uit voor een wijnproeverij gecombineerd met Sinterklaas. Met net het goede aantal mensen, met zoveel ruimte dat we afstandelijk konden zijn en met een overnachting erbij omdat na achten de straat verboden terrein is. Compleet, met lootjes trekken, met gedichten en plagerijen en met Nederlandse hapjes. Wij maakten de Hollandse appeltaart met Hongaarse appels en noten en de saucijzenbroodjes van P met veel kruiden en meer gehakt dan deeg.

De vrienden waren ook geinspireerd, poffertjes, een heuse garnalencocktail, sateetjes met saus en nog meer lekkers. Wijnen deze keer uit Burgenland en het Hongaarse deel net binnen onze grenzen. Conclusie van deze avond was voor de zoveelste keer dat Hongaarse wijnen zo lekker zijn en ook nog betaalbaar.

Aan het begin waren we ook nog in Zoom verbonden met Nederland en Belgie waar K, T, M zitten die we al zo lang moeten missen. 

Een Super Sint met lekkere wijn en leuk gezelschap en als klap op de vuurpijl nog een extra dagje vrij genomen op maandag.

Deze zaterdag was ik even heel gericht in de stad. Heel gericht want slenteren, rommelen, even een  tentje uitproberen, verrast zijn door een nieuwkomer, dat zit er nu gewoon niet in. De bussen zijn leeg, de straten ook. Vensters dichtgeplakt, hopend op betere tijden. Pleinen leeg, op een Kerstboom na, geen stalletjes, slechts hier en daar een waaghals die Glühwein of koffie To Go aanbiedt. 

Ik was op weg naar een boekhandel. Pas geleden op Facebook gezien dat Bestsellers ook Nederlandse boeken in het assortiment heeft. Dat nieuws leverde wel wat opwinding op en denkend aan vroeger in A, waar ik zo vaak kwam, altijd wel iets van mijn gading vond en waar de mensen ook zo aardig waren, vooral de jongen met het lange haar, die atijd wel één of meer van mijn keuze boeken had gelezen en er een opmerking of weetje over had. In A, waar geen moeite te veel was en waar ze ook mooi inpak papier hadden, want boeken koop ik ook graag voor een ander.

Mijn verwachtingen waren hooggespannen, ik was al weleens in deze boekhandel geweest en had een aardige man getroffen, zo'n man die perfect past in een boekhandel, verstand van zaken en gelukkig om zijn dag door te brengen tussen de planken en de uitstallingen met nieuws. Bovendien, vrienden die verstand hebben van boeken vinden dit ook een goede zaak.

Ik was er vijf voor elf en samen met drie anderen stonden we in de miezerigheid tot de poort zou openen. Binnen was het al licht, 2 dames stonden en liepen en negeerden de deur. Een Amerikaans meisje naast mij vroeg haar vader waarom de deur niet open ging. De keurige vader legde uit dat ze binnen eerst helemaal klaar wilden zijn voor de klanten. Regels zijn regels nietwaar? Opeens kwam er een DPD jongen aangesneld op een transport fiets met een doos nieuwe voorraad. Hij trof de deur dicht, net als wij, maar omdat hij meer te doen had bonsde hij op het raam. Ik zag ons drieen oplichten, dat zou toch zomaar 3 minuten winst opleveren. 

We hadden wijzer moeten zijn. De sleutelbos opende de deur voor de DPD jongen en hij mocht binnen. Na een minuut kwam hij buiten en ging de deur weer op slot. Het was stil op de stoep en dat was misschien maar goed ook. De resterende minuut werd braaf geslikt totdat om elf uur stipt het heiligdom werd geopend.

De zaak is leuk, veel keus en de kasten dragen namen van de categorie. Ik ging ervan uit dat Nederlands geen grote kast zou zijn en dus vroeg ik ernaar. Mijn masker praatte met het masker van één van de dames en ik werd naar sectie Nederlands gebracht. Twee planken, een goed begin en wetend dat Bol.com dit jaar is gestopt met het bezorgen in Hongarije heeft het potentie. Ik vond 2 boeken en liep naar de kassa. Ik wil niet onaardig zijn over mijn boekwinkelervaring, ik denk dat Corona er zeker mee te maken heeft, maar gezellig kon ik het nou niet echt noemen. De dames op hun stek achter een glas wand. Klanten die betalen en het boek zo meekrijgen, zonder tasje, zakje of papiertje. Gelukkig vond ik een plastic tas in mijn rugzak waar ik de 2 schatten in kon wikkelen zodat de boeken nog steeds nieuw en onbeschadigd thuis kwamen. 

En daar won de nieuwsgierigheid het van de redelijkheid en ik keek op de website van Bol.com hoe het zat met de prijzen.

Tja, ik verwacht niet dat het mijn stamtent zal worden, waarschijnlijk komen de volgende boeken toch weer via de boekhandel op Schiphol, als we weer kunnen. Ik zal binnenkort wat inpak Kerstpapier kopen, de boeken inpakken en onder de boom leggen als cadeau voor mijzelf. 

Het heeft wel iets die lock-down, vroeg thuis, kaarsen aan, deur op slot en met de neus in het boek ......of een Netflixje natuurlijk.