De blenderbalie

Al aangekondigd vorige keer, deze keer iets over een blender.

Lang geleden in Nederland, toen we nooit in De Winkel kwamen en onze kookspullen nog kochten in de prachtige speciaalzaken waar je een fortuin kwijtraakte maar wel met geweldige spullen thuis kwam, zo lang geleden dus, kochten we een blender. Eéntje met sterke motor, met veel hulpstukken voor later en in de kleur van onze smaak van toentertijd.

Die hulpstukken zijn er nooit gekomen, de prachtige andere apparaten van hetzelfde merk ook niet, maar eerlijk is eerlijk, de blender staat nog als een huis. Pure degelijkheid natuurlijk maar ook niet overloaded door onze kookambities. Voor gazpacho is de blender superhandig, voor spinaziesoep en ook voor bijvoorbeeld grote hoeveelheid pesto staat de blender klaar voor actie.

Eén zwak onderdeel is de koppeling, een zwart veelhoekig onderdeel op de motor, dat de verbinding vormt met de grote mengbeker en het geheel laat snijden of mengen. De eerste keer dat de koppeling het opgaf met een gebroken armpje speurden we op internet. In Hongarije was het merk nog niet te vinden en zeker niet in de omgeving van de pastorie en we vonden de Duitse service organisatie. Een mailtje met foto en serie nummer en het kwam voor de bakker, de koppeling werd opgestuurd, gratis nota bene. Ik weet nog dat we enerzijds verbaasd waren over de goede service en anderzijds dachten dat dit misschien een bekende zwakte van de blender was en daarom de eventuele teleurstelling van de klant zou worden weggenomen.

Een paar maanden geleden maakte P Thaise viskoekjes. Het leek ons een goed idee om dit in de blender te doen. Voor ons tweetjes voldoet de staafmixer van 8 euro maar nu was het een grotere hoeveelheid, voor een vriendentref. Het ging best goed, het mengsel was dik en de blender ronkte geduldig. Tot het moment dat het stil werd. Een snel onderzoek leverde een kapotte koppeling op waardoor de rest van de viskoekjes in partijtjes door de staafmixer ging en ze alsnog heel lekker werden.

Ik was optimistisch, immers, we waren jaren verder en ik wist zelfs een speciaalzaak met kookspullen waar ze dit merk voeren omdat ik er al een paar keer met glimmende ogen had staan kijken en met lege handen wegliep. Ik maakte een foto van de koppeling, ging naar de winkel en vroeg er om. Dat was te simpel. Natuurlijk verkocht deze winkel wel de spullen maar met de service hadden ze niks te maken. Ik deed alsof ik het net zo logisch vond als de man van de winkel en vroeg naar de service. Ik kreeg een adres, helemaal niet ver van ons vandaan en daar zouden ze het hebben.

De service werkte niet op zaterdag en daarom duurde het een tijdje totdat ik op een vrije dag uiteindelijk op pad ging. Mooi koud weer met een zonnetje en om 2 vliegen in 1 klap te hebben liep ik. 

Van te voren even opgezocht hoe zo'n koppeling zou kunnen heten, maar ik besloot de foto bij de hand te houden. De straat ken ik best goed maar ik kon mij niet herinneren dat ik er ooit een keukenapparatenservicewinkel had gezien. Toen ik bij het juiste nummer stond begreep ik het. Een deur waar service opstond dus dat klopte maar verder deed niets vermoeden wat er schuil ging achter de deur. Ik trok het mondkapje recht en stapte binnen. Een balie, achter de balie een mevrouw met bril aan koord en de schrik sloeg mij om het hart. Dat was niet nodig, ze was geweldig aardig en vroeg waarmee ze mij kon helpen. Ik noemde het merk van de blender en liet de foto zien. Oh, zei ze een kuplung, en zo makkelijk was het dus. Ik vroeg er maar meteen 2, want stel je voor dat wij toch nog eens keukenprinsesjes worden en de blender vaak gaan gebruiken. De aardige mevrouw vulde een formulier in en liep een deur in achter haar en kwam terug met 2 koppelingen. Best duur......maar omdat ik geen rekening nodig had en omdat er alleen met cash betaald kon worden, ging er nog een paar Forint af. Elke keer als de mevrouw met mij sprak, deed ze de bril af die bungelend aan het koortje hing en keek mij vriendelijk aan. Opeens schoot mij te binnen dat P had gezegd dat ik ook om een sleutel moest vragen, om de oude koppeling netjes te verwijderen. De mevrouw verwees mij naar een meneer die met 2 schroevendraaiers voordeed dat zo'n sleutel niet nodig is en het zo gefikst is.

Helemaal blij met de aanwinsten liep ik door naar een tram en vervolgde mijn vrije dag. De koppelingen liggen rustig te wachten op de truc met de schroevendraaiers en in de tussentijd maakte ik notenpesto met de staaf, die een naar scherp knerpend geluid maakt maar een oersterke koppeling bezit.