Het gaat niet goed met de dierentuinen. Geen bezoekers betekent geen inkomsten en dus geen onderhoud, laat staan nieuwbouw. Gisteren zag ik dat zelfs Artis afstand moet doen van de leeuwenpopulatie en dat Blijdorp het nieuwe olifanten verblijf moet uitstellen. Ik weet het, wilde dieren horen niet in dierentuinen maar in het wild en toch, het plezier dat ik er als kind én als volwassene heb gehad weegt zwaar en de dierentuinen die er zijn moeten wel in staat zijn om hun inwoners te geven wat ze toekomt.
Dieren geven plezier, altijd, ookal verschillen we soms van mening en ookal geeft het afscheid nemen zoveel verdriet, maar dat is alleen op het einde na jaren pret en liefde.
Wij hebben natuurlijk Daksi, de laatst overgeblevene, helaas op zijn laatste beentjes, maar nog steeds onze stoere, eigenwijze en lieve plattelandsteckel. Bij ons in huis zijn overal dieren, blijkbaar spreekt alles ons aan als er maar een dier op staat of als het een diertje is. Mensen kennen ons als tamelijk standvastig en rationeel, maar toch, als wij onder elkaar zijn, en dat is nogal vaak de laatste tijd, dan doen we alsof de dieren leven in onze eigen dierentuin.
We kletsen tegen de handdoeken en wensen welterusten aan de olifantjes op ons dekbedovertrek, nieuwe aanwinsten van de Jysk. Niet dat wij handdoeken en dekbedovertrekken nodig hadden......maar als er diertjes op staan en ze nota bene ook nog in de akció zijn, dan is de deal snel gemaakt.
En dat is nog maar een klein deel van de ark van Noach. Ze zijn overal, op schilderijen, op serviesgoed, op kasten en planken en als we er één hebben komt er al snel een tweede, want een dier heeft ook graag gezelschap. Dus naast de kandelaar van de Bremer stadsmuzikanten verscheen een vogeltje en nu zijn het er al 5. In de gang leeft ook een kleine woongemeenschap die toeziet op wie er zoal binnen komt.
Ze krijgen een aai, een woord, ze worden versierd met Kerst en vormen zo een deel van onze huishouding. Vast en zeker is er een groep mensen die dit idioot vindt en niet had gedacht dat wij gek zijn, op het oog zo normaal.......
Wij doen er niemand kwaad mee en zelfs in deze Corona tijd kunnen we er gewoon mee doorgaan. Prettig gestoord dus.
Zó leuk, beestjes: bij onze Bremer Stadtmusikanten hebben wij een musje én een varkentje gezet! En Schildpad Dinky schommelt soms rustig en dan weer iets harder boven de trog waar onze goudvissen in zwemmen, afhankelijk van de windkracht vanuit de Noordzee! Ik zou met plezier een of twee foto's willen delen maar ik weet niet of ik in een reactie een foto kan plaatsen... Beestjes zijn lief maar kunnen ook lekker zijn: als ode aan de makreel hebben we zelfs een schilderij van deze heerlijke vis! Geef Daksi maar een stevige troetelknuffel van ons. Ba
BeantwoordenVerwijderen