Drie weken geleden was ik nog wel optimistisch. Het leek er op dat er minder nieuwe gevallen waren, minder doden ook en dan ook nog die vaccins in aantocht......de lente leek te zijn ingetreden, niet alleen qua weer. Een soort Budapester lente met beloftes over terrasjes, misschien zelfs weer een keer uit eten en daarna een ritje over de grens.
En nu zijn we terug. Terug bij een nieuwe piek, terug bij steeds somber wordende verhalen over de Hongaarse ziekenhuizen waar meer dan gemiddeld mensen dood gaan. Inmiddels heb ik mij verzoend met zowel de Rus als de Chinees en ik wacht met ongeduld op een uitnodiging voor de eerste prik. Na aanvankelijke weerstand, toen aarzeling en daarna berusting heb ik mij geregistreerd op de overheids website en sta ik te boek als kandidaat voor een vaccin.
Ik vraag mij af hoe het zal gaan. Ik blijf ver van dokters, ik was éénmaal bij de huisarts tot ons beider ongenoegen en ik weet niet of en hoe mijn gegevens zijn opgeslagen. Ander contact met dokters is vanwege de verplichte keuring elk jaar en die vindt plaats in één van de privé/commerciele centra, omdat daar een afspraak een afspraak is en niet een halve dag wachten betekent.
Misschien biedt de TAJ kaart de zekerheid waar ik op hoop. Een soort ziekenfondskaart die je overal en altijd moet laten zien, bij de afspraak balies en bij de apotheek waar het recept wordt ingewisseld. Een soort dossier moet er dus wel van mij bestaan, ergens in een wolk.
De nieuwe piek kwam niet onopgemerkt, in één week werden 30 van mijn collega's door het virus gevonden en kostte het wat denkkracht en flexibiliteit om een belangrijk deel van het bedrijf goedlopend te houden. Het allerbelangrijkste, het gaat voorspoedig met de pechvogels, zelfs met de 3 die in een ziekenhuis moesten verblijven.
Kortom, we zijn weer mijlenver. De beloftes zijn terug naar het niveau van een diepe droom en de voorzichtigheid is groter dan ooit. Gisteren besloot ik zelfs dat de markt op de hoek misschien geen goed idee zou zijn en ik bleef binnen. P bracht een kort bezoekje, even snel voor het brood, de verse pasta en als verrassing de specialiteit van deze zaterdag, een palacsinta met kwark en dadel.
Wel even een frisse neus gehaald in het park, genoten van alle lieve hondjes en met de ogen dicht op een bankje een klein stukje van de droom beleefd want de fantasie doet het nog steeds.
Vorig weekend nog samen met BG voor een brunch, inclusief een nieuw soepje uit Cordoba(Salmorejo, heerlijk) en nu vooral in gezelschap van een boek en genietend van de vogels op ons balkon, Daksi in zijn mandje, de vrolijke tulpen om ons heen en de wetenschap dat het morgen een extra vrije dag zal zijn.
Pasen is in aantocht. Ergens in mijn hoofd is een andere belofte opgeslagen, gedaan door een hooggeplaatst persoon in het land die heeft verklaard dat iedereen die zich op de website heeft geregistreerd voor Pasen gevaccineerd zal zijn. Mijn ongeloof is groter dan het vertrouwen, zeker met de wetenschap dat het ook in 2022 Pasen zal zijn, maar ik kijk ernaar uit om positief verrast te worden.
We leven in een spannende tijd waar niemand van weet waar die eindigt.
BeantwoordenVerwijderenOok hier stijgt het aantal positief geteste mensen. Gelijktijdig wordt er ook meer getest en blijft de aantallen ic-opnames gelijk.
Laten we dus positief blijven. Een Rus, een Chinees of toch misschien die Leidse variant waar je er maar 1 van hoeft te krijgen. Niemand weet wat het beste is maar voor mij staat 1 ding vast:
Ik was positief, ik ben positief en ik blijf positief. En als ik jouw culinaire uitspatting zie dan denk ik wat kan het leven ook in Corona tijd toch mooi en lekker zijn. Volgend weekend gaat de klok weer vooruit, misschien is dat wel het signaal dat ook ons (vrije)leven weer vooruit gaat. Wie het weet mag het zeggen...