Nieuwe bewoners

Vanmorgen vroeg wilde F even naar buiten. En wat schetst onze verbazing.... sneeuw!!!
Even dachten we aan een korte vergissing van de natuur, maar nu, om half 9 in de morgen sneeuwt het nog steeds. Grote dikke vlokken die blijven liggen.
Hoe kan dat nou? We waren toch al bezig met de lente? Het gras was groen met af en toe een plukje wit. De auto kon al weer netjes boven staan en de plannen gingen over moestuin, over in de zon zitten en over zonneschermen als de stralen te warm zouden worden.

De tuin is inmiddels weer wit, met heel af en toe een plukje groen. En niemand in het dorp die het had voorspeld, een echte overval dus.

Gisteren hadden we net de leidingen boven gecheckt, en de kraan die "de vorige winter" niet had doorstaan er af geschroefd. De leidingen zijn gelukkig niet kapot, alles functioneert naar behoren en vanmorgen zouden we op pad voor een nieuwe kraan. Nu maar even kijken of dat gaat lukken, de lucht lijkt voorlopig nog meer in petto te hebben.

Ons landgoedje is in onze tijdelijke afwezigheid van een paar weekjes goed bewaakt geweest. Van de week liep ik naar buiten om even met Daksi te spelen maar toen ik de drempel overstapte zag ik dat hij dat al deed. Hij had visite, de kleine gelige buurhond danste om hem heen en schrok zich rot toen hij mij ontwaarde. In paniek wist hij de gaten van binnenkomst niet meer te vinden en schoot van hoek naar hoek. Wijselijk ging ik weer naar binnen om het spel verder van achter het raam te bekijken.

Een paar dagen later, vanaf de wc, grenzend aan een raam in de achtertuin zag ik 2 gelige hondjes, weer de twee buurhondjes. De aanvoeder Berry voorop, het kleine geeltje er achteraan en daarachter onze Daksi. Ik vind het leuk die dierenvisite maar Berry is een ondeugend ding. Boven zijn kopje zie je ballonnetjes met tekst. Ga je mee Daks? Ik weet een gat in het hek Daks waardoor we de straat op kunnen. Zullen we keten in het dorp Daks? En blinde Daks wil best mee maar ziet geen gevaar en dus springen we even in en checken daarna nogmaals de hekken.

In de présház was geen schade, maar heeft wel een dier gelopen dat via een gaatje bij het dak naar binnen is gekropen en een plastic wasmandje van de zolder naar beneden heeft gegooid en stuk gemaakt. Een marter? Een kat? Geen idee, maar er was dus tijdelijke bewoning.

En gisteren ontdekten we 2 nieuwe poezen, ze scharrelden bij de grote houten garagedeur, waaronder ze net vandaan kropen. Ook zij schrokken van onze aanwezigheid.

In de boventuin liepen de sporen van de reetjes, goed zichtbaar in de sneeuw.
En het gekke is dat de muizenvallen die we standaard binnen hebben staan nog vol stonden met kaas, geen muisje te bekennen.
Onze Pastorie is een mensen- en honden paradijs en als wij er even niet zijn, nemen al onze dierlijke buurtjes het over. Dat is een leuke gedachte en als we ons best doen blijven ze komen, ook als we er gewoon zijn!

Opstarten

We zijn weer als een vis in het water in onze Pastorie, heerlijk om weer thuis te zijn. In ons eigen gedoe, onze eigen spullen, een continue Internet en alle rust en ruimte om ons heen.
Het huis is nog niet helemaal doorgewarmd. We hebben zowel de houtkachels als de gasconvectoren in de strijd gegooid en de woonkamer en keuken/eetkamer zijn al behaaglijk. De muren moeten nog op temperatuur komen en aangezien die wel een meter dik zijn....duurt dat even.

Het eerste dat we deden bij thuiskomst was checken op schade, vriesschade dan wel te verstaan. De wc's beneden functioneerden, de kranen geen centje pijn en de was- en afwasmachine eveneens. Gelukkig maar! Na een dag checkte P alles boven en daar trof hij de thermostaatkraan van de douche aan op de grond, gedeeltelijk losgesprongen waarschijnlijk toch door de vorst. We hadden het water  afgesloten dus was er geen bassin ontstaan, maar toch moeten we hier iets mee. In de toiletpot een klomp ijs, ook daar nog even voorzichtigheid geboden.

Inmiddels waren we bij onze verzekeraar, op wiens kantoor helaas alleen H gesproken wordt. We kwamen er uit, met behulp van wat toneel en vandaag gaan we de leidingen checken want de verzekeraar doet wel wat met leidingen maar niet met kranen. En toch hopen we dat er niks met de leidingen aan de hand is!
En plotsklaps gisteravond liep de wc beneden door en was niet te stoppen. Dit lijkt een kleinigheid maar past in de opstart loodgieterklusdag.

Om er helemaal weer in te komen aten we gisteren in Bonyhád ter gelegenheid van torkos csütörtök, gulzige donderdag. Een aantal restaurants verdeeld over heel H geeft op deze dag 50% korting op de rekening. Heel eerlijk gezegd moesten we na alle verwennerij en sfeervolle ambinances weer even wennen aan de kale, kille inrichting, de eenzijdige kaart en het minder "uitzijngevoel", maar voor die prijs mag je niet te veel zeuren en het smaakte oké.

En er staat weer lekkere kefir in de koelkast, broodvoorraad is aangevuld, een voorbeeld van iets dat we veel lekkerder vinden in H dan in NL. Verder was de supermarkt snel klaar. De groente- en fruitafdeling was zoals gebruikelijk hier in de winter geslonken als spinazie in de pan en om mee te doen hebben we winterwortels en selderijknollen in de kar gelegd, met gelukkig nog wat heerlijke paprika's en mandarijnen! En uiteraard ligt er zuurkool klaar maar dan wel met een NL worst, ik kan er goed zonder maar voor P is dit de kers op de taart.

En al drie dagen eten we buiten een broodje met de zon op ons gezicht. De sneeuw is hard als beton en heeft nog wat tijd nodig om te verdwijnen maar de drassige leemgrond wordt in steeds grotere vlekken zichtbaar. Binnenkort verwachten we onze tulipán!

Sambal bij? Een tour door Azie.

We waren even terug in NL.
Deze keer zaten we helemaal in het zuiden van het land, vlakbij de Belgische grens, op een prachtige Plek. Midden in het bos, buren ver weg, reetjes en konijnen en een groot stuk grond, helemaal omheind.
Een paradijs voor ons en voor CFD.
Samengevat was het eigenlijk een verplaatsing van ons eigenlijke leven naar een stukje NL.

Uiteraard waren er ook grote verschillen. We kregen familiebezoek en zagen een aantal van onze vrienden.

Iets rustiger dan vorige keer want zo centraal ligt Limburg nu eenmaal niet, tenminste niet in NL.
Dat we vlakbij Belgie waren kon je merken, Limburg is al wat bourgondischer dan de omgeving van ons H dorpje, maar in Belgie is het helemaal feest. We zijn 2x zondag "op lunch" gegaan, mooi gedekte tafels, prachtig glaswerk en servies en de gerechten allemaal even mooi en smakelijk.

De rest van de avonden waren eentonig maar oh zo gewenst. Afhaalchinees voor telkens 2 dagen. Een geweldige Indonesische TOKO ook voor 2 dagen. Een leuke Japanner voor tussen door en uiteraard vis, regelmatig vis. Mosselen en garnalen, garnalen en mosselen afgewisseld met coquilles. En haring voor bij de lunch.

Heerlijk een bioscoop op korte afstand en nog films die we wilden zien ook. Vier keer een feest om naartoe te kunnen.

En bloemen, altijd verse bloemen op tafel in heerlijke bossen voor weinig in plaats van de bloemen per tak omwikkeld met kitsch.
Verwend werden we ook weer gigantisch. De auto was vol, al met ons eigen spul, maar ook met mooie attenties en dingen waar we in NL voor zijn gevallen.

En nu zijn we weer thuis. En hoe leuk het ook was, we zijn heel blij om weer thuis te zijn. We hebben een goed shot NL te pakken en nu gaan we door in H waar we gebleven waren.
De sneeuw ligt er nog en de zon schijnt. We hebben vanmiddag buiten een broodje gegeten, midden in de zon, met zonnebril en zonder jas!

De voorspellingen voor eind van de week lijken al op lente......als maart zijn staart niet al te veel roert tenminste......

Lamme vleugels

Malev is failliet.
De berichten over een dreigend faillissement dreigden al maanden op internet en in kranten. Gek genoeg zag ik er in de H krant die we af en toe lenen van Marton en Maria niks over. Dat zegt niet alles, want ons H is niet goed genoeg om alles te snappen en we kunnen er dus overheen hebben gekeken.
Vrijdag was het dan zover.
Op Facebook las ik over een vriendin die op BP airport klaarstond voor een leuk weekend en alle vliegtuigen aan de grond zag staan. Een andere vriendin stond er te wachten op haar dochter uit NL, die gelukkig met KLM op tijd aankwam. Een mail van weer een andere vriendin, het tripje in mei via Malev geboekt valt in het water.
Ik vind het nogal wat. Zomaar je nationale luchtvaartmaatschappij die aan de grond zit en dus blijft staan.
Heel eerlijk gezegd hebben wij het met H nooit gehad over Malev. Zijn ze er trots op, doet het ze iets of laat het ze koud?
Waar ter wereld ik ook ben geweest, ik vind vliegtuigen machtig om te zien en als ik ergens ver weg het KLM blauw zag, voelde ik toch wel iets, net alsof ik zelf bij de bouw betrokken was geweest.
Ik ga het vragen in ons dorp, ik hoop niet dat ze de schouders ophalen, zeggen dat ze toch nooit vliegen.....maar dat er een zelfde soort trots bestaat als voor de eigengeslachte varkens en de eigengestookte Palinka.

Inmiddels vliegen Wizz en Ryan in het gat dat Malev achterlaat en de ontwikkelingen en afwikkelingen zullen nog wel wat tijd in beslag nemen.

Een hondenjasje

Een week geleden was het. Ik geloofde nog niet zo in een echte winter en zeker niet in een horror geval. En nu is het toch zover. Geen horror, het heeft gesneeuwd, maar niet zo veel dat je er last van hebt, het is koud, maar de zon schijnt en het is prachtig!

Andere delen van Europa hebben het slechter. In Oekraine zijn al tientallen daklozen overleden. In Polen, Roemenie en Bulgarije ook en zelfs in Griekenland, dat ik eerder als een locatie voor overwinteren in mijn hoofd had, vriest het behoorlijk.

In NL is het E-woord al gevallen, het vaarverkeer in Friesland is gestaakt en de eerste marathon op natuurijs is alweer gereden. Wij hebben schaatsen, de laatste keer dat we hebben geschaatst kunnen we ons nauwelijks herinneren, wel dat het zeer stuntelig ging, dat het ijs heel hard was en de voeten koud als het ijs eronder. Ze liggen op de Pastorie zolder, te wachten op H natuurijs in Nagyvejke en op een dosis moed.....

Wij ondervinden slechts kleine ongemakken van de winter. De ruitenwisser weigerde dienst en leek kapot, maar vanmorgen bleek het slechts een schroefje.

CFD hebben het naar hun zin in de sneeuw en de paden zijn lekker hard om op te lopen. Alleen Daksi heeft het koud. Daksi is een bikkeltje, een stoerder hondje kennen we bijna niet. En nu bibbert hij. In zijn ren naar de bal gaat het nog goed, maar als hij even stil staat of snuffelt, trilt hij aan alle kanten. De sneeuw blijft aan hem plakken, hele korsten hangen er aan zijn buikje en na binnenkomst en een handdoek, duurt het minstens een kwartier op schoot in een trui voordat hij weer op temperatuur is.

Ooit zeiden we gekscherend dat Daksi wel een hondje voor een jasje of truitje zou zijn. Tegelijkertijd verwierpen we het idee, zo'n stoer werkertje, onzin!

En nu zijn we al bijna op pad gegaan, om toch even te kijken voor zo'n dingetje. Er wordt nog meer koude voorspeld, voor CFD is niks ons te gek, maar een hondenjasje.....wordt nog vervolgd vermoed ik!