Afgestapt

Fietsen was 1 van de plannen die ik had toen ik naar Budapest vertrok. De stad is niet de meest fiets vriendelijke, maar toch, er zijn hier en daar mooie fietspaden, er is veel groen, het is gezond en leuk en van huis naar werk en terug zou goed te doen moeten zijn. Heerlijk langs de Donau een frisse neus halen......

Inmiddels ben ik wat verder. Die frisse neus is relatief. De Donau ruikt best lekker en het park voor mijn huis geurt zalig naar vlier en linde. Het groen rondom kantoor is uitnodigend. Echter de stukken daar tussen in die doen je de das om. De bussen laten dikke blauwe walmen na, de trams stinken een uur in de wind en natuurlijk laten de vele auto's zich ook niet onbetuigd. Sommige fietsers dragen een kapje over mond en neus, dat zou mij te ver gaan, maar soms houd ik de adem wel even in, zelfs als ik zelf in de auto zit en het raampje toevallig open heb.
Toch keek ik naar de route huis werk en terug. Het eerste stuk is prima te doen, mooi langs de Donau en ver genoeg van de rest van het verkeer. De brug, heel goed te doen, een stukje achter langs de grote overdekte markt, nog wel acceptabel....maar dan. Het fietspad houdt op te bestaan en de fietser wordt onderdeel van een stroom van drukte, van getoeter, van links en rechts wisselen van rijbaan. Ik ben coulant met fietsers, ik jaag ze niet op, noch snijd ik ze of rij vlak langs ze zodat mijn luchtstroom hen doet wankelen. Ik zie het anders om me heen, de fietsers zijn stoer, maar ik zie de gevaren die om hen heen loeren, klaar om in actie te komen en hen te vloeren.

En een paar dagen geleden kreeg ik zomaar ongevraagd nog een argument aangereikt om de fiets even de fiets te laten, veilig in de Pastorie.
Ik zat bij het Mangalica tentje. Aan een mineraalwater en de knoflookbestelling net gedaan. Een jongen kwam binnen, Engelstalig, blijkbaar ook een vaste gast want het aardige meisje knoopte meteen een praatje aan. De jongen zat er ook echt om verlegen. Ik hoorde hem zeggen dat hij desperately needed a beer want zijn bike was just stolen, for the second time nog wel.
Het meisje reageerde precies goed, ongeloof en verontwaardiging en de jongen voelde zich uitgenodigd om het verhaal af te maken. Zoveel dollar lost, ik verstond niet hoeveel, maar non verbaal was het een groot bedrag. En wat nog het most incredible was, de bike was not on the street but in the udvar, in de binnenplaats dus, met een dikke locker eromheen die somebody blijkbaar stukgeknipt had.

Hoofdschuddend liep het meisje naar de tap, pakte een grote bier voor de jongen die het glas dankbaar aanpakte en met een sigaretje naar buiten liep.

Ik heb ook een udvar, geen garage, geen fietsenstalling en de fiets past ook niet in het kleine liftje. De enige veilige manier zou zijn de fiets via de trappen naar boven te dragen. Met mijn hakjes en nette jasje.
Ik ben dus afgestapt van het fietsen. In de praktijk maar nog niet in mijn hoofd want de mooie groene fietspaden en het Margit Sziget, eiland, lokken.