Nieuwe vriendjes

Tegenover ons in BP is een mooi park. Het bestaat al lang en daarom zijn de bomen hoog en dik en mooi.
Het park is van de buurt, er wordt gewandeld, gespeeld, gezeten en gekletst en elke nacht biedt het ook onderdak aan slapers.
Het park is van iedereen, van mens en dier en nergens staat dat er geen honden zouden mogen en waarom ook? Honden zijn meestal niemand tot last en overal in de buurt hangen prullebakken waar je gratis plastic poepzakjes mag pakken om het park zo leuk te houden als het is.

Coco houdt het in gedachten voor misschien een andere keer. Hij vindt het wat ver en de mensen bij de honden eng. Flicka en Daksi vinden het leuk en ontmoeten elke dag nieuwe vriendjes en wij nieuwe baasjes, vooral P omdat ik overdag elders ben. En iedereen is lief voor de hondjes, zo anders dan op het platteland, hondjes glanzen, hebben mooie riempjes of tuigjes, ballen in alle kleuren van de regenboog. Ze zijn nieuwsgierig naar onze 2 boerenbeestjes, ze ruiken, oordelen allemaal positief en willen spelen en het park laten zien.
Daksi vindt alles goed en is voor niemand bang en als een ander hondje de bal afpakt vindt iedereen dat zielig voor D omdat hij blind is en wordt de eigen hond toegesproken en de bal teruggegeven. Flicka is afwachtend, ze is populair, er zijn wat honden die verkering met haar willen en als een nuffig dametje houdt ze het af en verschuilt zich achter de baas.

Het park is een kleine gemeenschap op zich, iedereen kent elkaar en wij worden als nieuweling aardig en zonder aarzelen opgenomen. Namen van mensen kennen we nog niet, wel van een paar honden en zo gaat het natuurlijk meestal, honden eerst.

Ik had het appartement onder andere uitgezocht op het park voor CFD en gelukkig pakt dat ook zo uit als gehoopt. Natuurlijk, het is niet zo groots als het platteland en het is begrenst door drukke straten, maar dat er niemand rondloopt die roept dat ze onze honden gaan doodschieten als ze los lopen, is wel heel erg geruststellend.....

Stadse zondag

Zondag in de stad, hoe anders dan in de Pastorie.

Het begon zoals meestal, op ons gemakje een kop thee, een boterham, nog meer thee en met CFD naar buiten. Na een kop koffie trokken we de stad in, met de bus, en bekeken we de Kerstmarkt nog een keer en proefden we de sfeer van buitenlanders, toeristen, expats en veel Hongaren zelf die de zondag gebruiken om lekker te flaneren langs de kunstnijverheid, de grote gulyas pannen, de Glühwein, de rum thee en nog veel meer.

P ging voor een warme wijn en ik paste wat mutsjes en petten, gewoon voor de leuk, want ik loop altijd blootshoofds....

Zondag is ook kerkdag. De deuren blijven open en dus kan iedereen lekker in en uit lopen, natuurlijk zachtjes, maar meegenieten kan iedereen, voor minuten of uren, net wat de wensen zijn. Wij deden eerst de Katholieke Kerk bij de Erszebeth brug, druk was het. Daarna genoten we van de Servisch Orthodoxe Kerk een aantal blokken verder. Omdat we niet bekend zijn met de tradities was het interessant om te zien en te luisteren en prachtig bovendien.

Daarna weer snel naar CFD, wandelen in het park, even rustig zitten en de lunch.
Aan het eind van de middag pakten we weer de tram richting bioscoop, want wij hadden nog steeds Skyfall niet gezien......hier in de stad is er keuze genoeg, veel films nagesynchroniseerd, maar ook heel veel in de originele versie gelukkig.

Het was leuk, met een minder leuk verrassend einde, maar daar ga ik uiteraard verder niets over zeggen. Er staan nog meer films op ons lijstje, zalig en zo prettig dichtbij.
Na de film nog een pittige afsluiting bij de Thai met hete curry, veel groenten en kip voor P.

En dan als laatste, weer binnen een half uurtje voor de deur afgezet door bus 178.

Een leuke zondag, keuze te over en vandaag wat het ook nog een keer mijn naamdag met aardige mailtjes en Facebook berichtjes.
De stad is goed, op alle dagen en ook op zondag!

Bourgondia

Kroatie lijkt alweer eeuwen geleden en in de tussentijd is er weer zo veel leuks voorbij gekomen, gewoon te leuk en te druk om het allemaal op te schrijven....maar nu, in de nacht van zaterdag op zondag, toch alvast een voorproefje.

Wat het allemaal al weer extra anders maakt dan anders is dat PCFD naar de Grote Stad zijn gekomen en we dus compleet zijn. Dat is leuk thuiskomen, de deur die alvast wordt opengemaakt, harige monstertjes die om me heen kronkelen voor de meeste aandacht. En ook dingen kwijt die ik op een vaste plaats had, even wat aanpassingen in ritme van de avonden.....en keuze van de eettenten.

We bevinden ons in Bourgondia, keuze te over en ook vrienden die er van kunnen en willen genieten.
Het begon vorige week vrijdag in een wijnbar, Double You, hip, zeer vriendelijk en veel lekkere wijnen per glas. Met een vriendin, jaren hier gewoond maar net weer weg en gelukkig nu weer terug voor een weekend.
Overdag, boodschappen op de buurtmarkt, allerlei lekkers, met de tram en natuurlijk even koffie drinken in de heerlijke cukraszda er tegenover.
De avond erop. Een supergezellige wijn proef avond samen met leuke vrienden met een creatief thema, blind proeven, steeds 2 flessen met dezelfde druif, maar steeds 1 fles uit Hongarije en 1 fles van elders.....hoe verder de avond vorderde hoe nederiger we werden en hoe geanimeerder de commentaren.
En gewoon, zoals altijd hier, met de bus die op tijd komt naar huis. Van deur tot deur nog geen kwartier.....wat een luxe!

Weer een dag later, op weg met het openbaar vervoer naar de luchthaven om vrienden BAMI op te halen die voor een weekje BP hadden gepland.
BAMI zijn heerlijk om mee op te trekken. Ze zijn goede vrienden en blijven dat ook omdat we allemaal weten dat je niet op elkaars lip moet zitten. Het appartement leent zich niet zo voor logees, maar privacy duurt ook het langst. Bovendien weten BAMI altijd zelf heel goed wat ze willen en hadden van te voren al een lijst gestuurd met alles wat ze wilden zien en meemaken! Ideaal en erg leuk om voor zoveel enthousiasme wat te regelen.

En over Bourgondia gesproken, BAMI houden van dat land, 's morgens, 's middags en 's avonds, dus genoeg mogelijkheden om wat van de stad te laten zien.
Dingen gedaan die ik al goed ken, nieuwe dingen uitgeprobeerd en ook van hen weer tips gekregen om zelf een keer te gaan doen.

De details van deze week volgen later, uiteraard met wat plaatjes!

Dansen op zee

Wij zaten eerste rang op ons terras met uitzicht op de baai die naar de open zee voerde. En elk uur van de dag was er bedrijvigheid. En als we niet op het terras zaten maar in ons bed lagen hoorden we het getuf van de kleine en het geronk van de grote boten op weg naar de vis of naar de haven.
Kleine eenmans bootjes, grote schepen met een meerkoppige bemanning, soms een bootje met een echtpaar. En tussendoor de jachten, prachtige zeiljachten met vlaggen van overal.

Sowieso droom ik altijd weg bij de zee. De zee is nooit saai en altijd is er wat te beleven en altijd is er wat om over te fantaseren. Over de vangst van de schipper, over smokkelroutes, over stroperij. En uiteraard doet het weer een duit in het zakje.
We hebben alle omstandigheden gezien, een glad oppervlak, wat golfjes hier en daar, opkomende witte kopjes maar ook een storm, een echte storm die de golven over de weg liet uiteenspatten.
Prachtig!
Op een avond, we zaten nog buiten, hoorden we weer geronk, het kwam van verder maar het geronk was zwaar, heel zwaar. We tuurden in de donkere verte en opeens, op de weg naar de volgende baai een mega schip, verlicht met honderden lampjes.
Meteen visioenen van de Titanic in haar goede dagen, dames in lange jurken, heren met cognac en sigaren, een strijkje met violen. Misschien onder deck een roulette tafel....luxe hutten met mahonie hout en zwetende koks met mooie schalen. Binnen 2 minuten was de boot weg, verdwenen achter de heuvel.
Verder fantaserend hadden we natuurlijk ook al wel bedacht dat het een gewone ferry zou kunnen zijn op weg naar Italie of Kreta, met eenarmige bandieten ipv roulette, trainingspakken aan een worst en spijkerbroeken aan het bier, maar tot aan de zekerheid maakten we de wereld wat mooier dan de werkelijkheid.

Een paar dagen later, weer zwaar geronk en nu overdag en net op tijd hadden we een foto. Zonder al die lampjes was het al een stuk minder romantisch en het leek alsof we een vleugje friteslucht opvingen.....
En toch.....met zo'n boot een etmaal op pad en alles dat mooi is aan je voorbij zien komen....ik zou er best van kunnen genieten, uiteraard samen op een hondendeck....

Olie bij de vis

Van te voren verheugden we er ons al op. Inktvis en garnalen, nog meer inktvis, garnalen, vis uit de zee en nog wat garnalen en inktvis om het af te maken....
En we werden niet teleurgesteld. Vis op elke kaart, chique of eenvoudig, stads of plattelands, vis net uit de zee op het bord. Heerlijk!

Vanaf ons terras hoorden we ze aankomen, de vissersboten. 's Avonds de zee op en 's morgens, net als wij aan de koffie zaten weer terug naar het haventje met vrolijke groepen meeuwen cirkelend boven en achter de boot.
In de eerste week zorgden dat we in de haven waren toen de boot aanlegde. Vrachtwagentjes stonden al klaar om de lading mee te nemen naar de diverse viswinkels en restaurants maar ook oude dametjes en mannen met tasjes stonden klaar om de sardines in dit geval mee te nemen voor diezelfde avond.
Op ons terras stond een grote BBQ, dus ook wij deden mee. Heerlijk gegrillde sardines met veel knoflook olie en citroen. Een citroen uit eigen tuin wel te verstaan.

Meer dan eens hebben we ons verbaasd. Een buurland, slechts 1 kort dagje rijden en zo ontzettend anders qua begroeiing, zo ontzettend anders qua eten en drinken en ook zo anders qua het contact met mensen.
Geen gepaneerd vlees gezien, alleen een schnitzel in een toeristen restaurant, maar vleesschotels en heerlijk gegrillde groenten en ook die groenten zonder paneer.
En die vis, ik kreeg er geen genoeg van, inktvis kan wel elke dag en garnalen ook. En als superverrassing namen we een keer oesters, als voorafje.....en weer een andere dag kregen we schelpen, leuk en lekker. En niet te vergeten de vissoep, de garnalensoep en de mosselen. En overal die heerlijke olie er overheen.

Op de markt in Trogir hadden we al een fles olie gekocht bij een echtpaar van tegen de 80, alleen dat al was de moeite waard en we proefden op de markt uit het dopje van de fles. Om ons dorp heen stonden ook olijfbomen, meter na meter, heuvel na heuvel en P bedacht dat in ons dorp dan ook olie te koop zou moeten zijn.
Op een dag dat we weer op het middag terrasje zaten te drinken zagen we een man met een soort aanhangkarretje met kratjes. Inderdaad vol met olijven! We informeerden en werden verwezen naar een bepaalde deur bij een bepaalde familie die olie verkocht. De middag er op ging P op pad met rugtasje en kwam terug met en in de olie want de koop moest ook bezegeld worden, wat dat betreft toch net Hongarije.......

En op de laatste dag voor vertrek, opnieuw op weg naar Trogir voor een afscheidsbezoek, reden we via een andere weg. Tot onze verrassing kwamen we langs een olijfperserij en toevalligerwijs kwamen we net op het goede moment. De olijven van een man vlakbij de perserij werden geplukt, geperst en de olie verkocht. Wij waren er niet op voorbereid maar zijn ook niet voor 1 gat te vangen. Snel naar Trogir, 2 kleine kannetjes gekocht en weer terug.
Het traject van olijf naar olie was al mooi om te zien en het verhaal erbij ook.
Deze olijven werden meteen van de boom geperst en niet een paar dagen in een zout bad bewaard wat veel schijnt te gebeuren. Elk uur reed de man van de plantage met de net geplukte olijven naar de perserij om het groene goud meteen te verkopen aan de liefhebbers. Net op het goede moment op de goede plaats .

Toen de koop gesloten was werden we uitgenodigd om de plantage te bekijken samen met een oorspronkelijke Kroatische vader en zoon die al jaren in Duitsland werkten. De plantage eigenaar had ook 2 hondjes, ik was al gesmolten bij hun aanblik en ging graag met ze mee. Ook 2 hondjes van de straat, gevonden in de berm, 1 brutaaltje en 1 grote wijze schat die ons erg aan Coco deed denken.

Prachtig die plantage, oude bomen, sommigen meer dan 200 jaar, de bomen geerfd van de vader en goed onderhouden tot op de dag van vandaag.
Er kwam een diep bord op tafel, het groene goud werd ingeschonken en een mooi plat brood op tafel gezet om te proeven.
Het brutaaltje had me vreugdevol begroet en zijn pootje tegen mijn broek opgetild en de Coco hond keek afwachtend van afstand.

Na een rondje over de plantage, waarin het brutaaltje het resterende brood stal, namen we afscheid, niet nadat we het huisje hadden bekeken dat midden op de plantage ook wordt verhuurd. Niet aan zee, maar ook wel erg mooi en rustig gelegen en een paradijs voor honden.

Een onverwachte aankoop met herinneringen voor jaren!



Garnalen Buzara





de sardines kort voor de BBQ





de lieve Coco hond




De sardines net van de boot.



Er was eens....vakantie

Het lijkt alweer eeuwen terug....maar we waren toch echt op vakantie in Kroatie en het was leuk. En mooi en lekker en aardig en verrassend.
Dus zeker te veel voor maar 1 blogje en daarom begin ik nu bij het begin.

Kroatie is heel goed te doen vanuit de Pastorie, even kriebelen naar de snelweg en dan 1 mooie, rustige snelweg via Zagreb richting Dalmatia. We zaten in Vinisce, een klein kustplaatsje, verscholen aan een heerlijke baai met veel vissersbootjes.
De route is al mooi, bergachtig, naarmate we vorderden ook ruiger en het geluksgevoel toen we voor de eerste keer de zee zagen!
Ik schreef het al eerder, ik mis NL niet erg, hoe prima ik NL ook vind, maar de zee.....die zou hier moeten liggen in plaats van uren sturen verwijderd. Het altijd in beweging zijn, het geruis, de geur, de vogels die erbij horen, het sfeertje, bootjes en boten.....heerlijk!

Zonder uitzondering en zoals altijd waren CFD mee en lief onderweg.
's Middags kwamen we aan, het weer stralend, zon en zelfs te warm voor truien. Huisje prima, heel klein en echt bedoeld om buiten te leven op 1 van de mooie terrassen. Mooi gelegen, hoog met prachtig uitzicht. Een lange trap, voor ons niet erg maar een bezoeking voor Coco.....een vakantie is hoe dan ook nooit leuk voor Coco. Hij is op z'n best op zijn eigen landgoedje waar hij alle geluiden kent, kan scharrelen wanneer en hoe lang hij dat wil en kan blaffen tegen wie hij wenst. Naar beneden ging nog pootje voor pootje en schichtige blikken naar alle kanten maar naar boven in de armen van P.

Nadat we gesettled waren genoten we eens goed van het uitzicht en bij elk tuffend bootje enthousiaster voor die zee....en die zee trok en het was zulk mooi weer, dus erheen, de trap af, naar het rotsplateau, zwemtrapje en het water in.

Wat een genoegen!

Tijd voor thee

Het was even stil, geen writers block, in tegendeel, maar aan het genieten van een vakantie in Kroatie. Heel mooi, heel leuk en heel lekker en deze en de volgende blogs zouden daarover gaan.........mits ik niet sinds gisteren weer in BP zit en het zo leuk is in de stad dat ik dat eerst even moet melden.

Wintertijd, nog eerder donker dus en nog eerder de prachtige verlichting aan. Voor mijn gevoel minder toeristen en nog meer het idee dat de stad van ons is, van de bewoners die wonen, werken, boodschappen doen en genieten. De kraampjes op de pleinen zijn leuker in het donker en de rum thee, de forralt bor en de warme choco ruiken heerlijk.
Gisteren na 2 weken heerlijke vis en schaaldieren weer een zeer smakelijke Thai, alsof ik nooit ben weggeweest, het flesje water staat al op tafel voor ik goed en wel zit en het blaadje met hete pepertjes ernaast.
Te leuk om meteen naar huis te gaan en langs de gezellig verlichte eettentjes en kroegjes, in gezelschap van wandelaars met hondjes in jasjes, loop ik naar "mijn" theehuis.
Ik neem de Russische blend en ga verder met genieten.

Het is moeilijk voorspelbaar van de buitenkant of ik mij meteen thuis voel in een restaurant of in een theehuis in dit geval. De grootte doet er soms iets toe, de verlichting, de andere gasten die er zitten, maar zo langzamerhand ben ik er wel achter dat het gevoel van welkom zijn en je dus thuis voelen, vooral komt door de geur, de temperatuur en door de mensen die er werken. Dit soort dingen vallen pas op als je meestal alleen ergens binnenstapt.
In het theehuis is het gewoon goed, het ruikt lekker, er zijn geurkaarsen maar dan niet van die goedkope pleeluchtjes, nee, eerder kruidig en verfijnd. De temperatuur is precies goed, lekker warm als je van buiten komt, maar niet om te stikken zoals in veel shopping malls hier in de stad. En de mensen, een vast team en elke keer dat ik kom voel ik me meer welkom dan de keer ervoor. En gisteren zelfs een hand en een extra begroeting na 2 weken.

Vandaag had ik even een boodschap te doen. Tien jaar geleden alweer kreeg ik van P een horloge waar ik de 7 jaar daarvoor bij had staan kwijlen. Het is mij zeer dierbaar, zo'n horloge dat je niet bij iedereen laat nakijken of zelfs even achterlaat. In de Pastorale buurten zit geen dealer maar in de stad gelukkig wel en een hele tijd geleden was ik al voor een nieuwe batterij geweest en dat moest nu weer, samen met een nieuw leren bandje.
De deur is standaard op slot maar wordt als een haas voor je geopend, het atelier is beneden en daar werd ik binnen het halve uur voorzien van alles dat ik nodig had.
Toen ik zat te wachten vroeg ik me af of zo'n winkel het nu moeilijk heeft, crisis, niet het rijkste land van Europa en ik bladerde verder in de tijdschriften die me lekker maakten voor aanvullingen. Er kwam een man naar beneden, ook een reparatie van een duur Zwitsers horloge. Een Indier, in pak en met smartphone. Hij mocht ook wachten op zijn horloge en meldde dat hij boven nog wat leuks had gezien, dat hij dat even ging kopen en dan zijn horloge weer kwam ophalen........
Mijn horloge was zo snel weer in orde en om mijn pols dat ik helaas heb gemist wat de aankoop is geworden.

Op weg naar mijn theehuis kwam ik een nieuw Syrisch restaurant tegen, zeker leuk om een keer te proberen, maar nu was het tijd voor thee. En ook had ik nog niks gegeten, gelukkig maar......
Weer een hartelijk welkom en toen ik terug kwam bij mijn tafeltje na het handen wassen stond de crew me op te wachten. De man uit Jordanie vertelde me dat ze mij een traditionele Chinese thee ceremonie wilden laten zien. En natuurlijk liet ik me graag verrassen.

Het theemeisje kwam aanrijden met een wagentje, kommetjes, koperen pot met kokend water, kommetje thee, een Buddhabeeldje. Ik zal niet haar hele verhaal navertellen, maar wat heb ik een leuke avond gehad! Ze vertelde 2 legendes waar de thee vandaan zou zijn gekomen, ze legde uit waarom de kommetjes, het theepotje en de Buddha eerst overgoten werden met kokend water. Het verschil tussen zwarte, groene en witte thee. De herkomst, de allereerste lading thee in Europa die in Amsterdam werd gelost. Ze maakte haar eigen favoriet voor me, een groene jasmijnthee. Heerlijk.
Precies goed ook weer, niet te lang, niet gehaast, niet te glad, maar echt gemeend en bevlogen door thee.

En na de ceremonie ging ik door met waarvoor ik was gekomen, thee met wat hartigs en daarna thee met wat zoets en daarna gewoon nog wat thee.
Ik weet zeker dat het meisje nog veel meer te vertellen heeft en daarom weet ik zeker dat ik snel weer tijd voor thee maak. Misschien morgen al.