Nieuwe vriendjes

Tegenover ons in BP is een mooi park. Het bestaat al lang en daarom zijn de bomen hoog en dik en mooi.
Het park is van de buurt, er wordt gewandeld, gespeeld, gezeten en gekletst en elke nacht biedt het ook onderdak aan slapers.
Het park is van iedereen, van mens en dier en nergens staat dat er geen honden zouden mogen en waarom ook? Honden zijn meestal niemand tot last en overal in de buurt hangen prullebakken waar je gratis plastic poepzakjes mag pakken om het park zo leuk te houden als het is.

Coco houdt het in gedachten voor misschien een andere keer. Hij vindt het wat ver en de mensen bij de honden eng. Flicka en Daksi vinden het leuk en ontmoeten elke dag nieuwe vriendjes en wij nieuwe baasjes, vooral P omdat ik overdag elders ben. En iedereen is lief voor de hondjes, zo anders dan op het platteland, hondjes glanzen, hebben mooie riempjes of tuigjes, ballen in alle kleuren van de regenboog. Ze zijn nieuwsgierig naar onze 2 boerenbeestjes, ze ruiken, oordelen allemaal positief en willen spelen en het park laten zien.
Daksi vindt alles goed en is voor niemand bang en als een ander hondje de bal afpakt vindt iedereen dat zielig voor D omdat hij blind is en wordt de eigen hond toegesproken en de bal teruggegeven. Flicka is afwachtend, ze is populair, er zijn wat honden die verkering met haar willen en als een nuffig dametje houdt ze het af en verschuilt zich achter de baas.

Het park is een kleine gemeenschap op zich, iedereen kent elkaar en wij worden als nieuweling aardig en zonder aarzelen opgenomen. Namen van mensen kennen we nog niet, wel van een paar honden en zo gaat het natuurlijk meestal, honden eerst.

Ik had het appartement onder andere uitgezocht op het park voor CFD en gelukkig pakt dat ook zo uit als gehoopt. Natuurlijk, het is niet zo groots als het platteland en het is begrenst door drukke straten, maar dat er niemand rondloopt die roept dat ze onze honden gaan doodschieten als ze los lopen, is wel heel erg geruststellend.....