zaterdag 27 april 2013

Een mooie vertelling

Deze week mochten wij een bijzondere avond meemaken.
We waren door vrienden uitgenodigd om een voorstelling te komen beluisteren. Een voorstelling gedragen door een verteller van Vlaamse komaf.
Eén van de beroemdste Vlamingen is Ernest Claes, schrijver, die leefde in het begin van de vorige eeuw. Ik kan mij herinneren dat mijn oma boeken van hem had maar zelf had ik er nog nooit van en over gelezen.

De ruimte was uitermate geschikt, ruim, licht. Voor de verteller was een gemakkelijke stoel neergezet, op een kleedje, met ernaast een tafeltje, omwikkeld met een geruiten doek. Precies een setting waarin je je een verteller voorstelt. De pijp en het knapperende haardvuur waren niet eens nodig maar kwamen als vanzelf in het hoofd.

Ook wij hadden gemakkelijke stoelen en de verteller begon.
Ademloos luisterden we, af en toe glimlachend, af en toe de wenkbrauwen fronsend over een onbekend Vlaams woord, maar geen moment werd het lastig om stil te zijn en te luisteren.
Anderhalf uur, concreet 24 A-4 vellen vol, die de verteller echter niet gebruikte, want alles ging uit het hoofd en alleen dat al was een mega prestatie.

Mooie gebeurtenissen uit het werk "Jeugd"van Ernest Claes, weliswaar van een eeuw geleden, maar toch ook weer zo herkenbaar en bijna van deze tijd. De vertellingen over school, over de onrechtvaardige straffen van de meester, over de moeite die gedaan moest worden om te mogen lezen. Over de leefomstandigheden van arme boeren, over de harde maar liefdevolle opvoeding.
De vertellingen waren beeldend, af en toe waren we in het strafkamertje van de meester, en op een ander moment in de tuin, met het bonenveldje en het bleekveld er in de buurt.
De wuivende korenhalmen en de loeiende honden, die net op het juiste moment werden ondersteund door de dorpshonden van de plaats van voorstelling......

Na de vertelling was er een supergezellige nazit. Bijgepraat met de vrienden en kennisgemaakt met de Vlamingen. De vertellingen smaakten best naar meer en wie weet komt er nog wel eens een vervolg of een herhaling......
Zo dichtbij en zo bijzonder.


1 opmerking:

  1. Dat ziet er prachtig uit. En wat vind ik het jammer dat we er niet bij konden zijn. Maar nu toch, een klein beetje wel. Dank je wel voor je mooi verhaal.
    Mip

    BeantwoordenVerwijderen