Mooie verzameling mensen

Ik was dit weekend in de stad en had voor de zaterdagmorgen de bio markt gepland. Elke zaterdagmorgen is er bio markt naast het MOM park en gek genoeg was het er nog nooit van gekomen.
Een kwartiertje lopen en dan 1 bus, van mijn huidige verblijfplaats naar het oude vertrouwde Buda.
Het weer was redelijk, koud maar droog.
Uit de verte hoorde ik vioolmuziek en zag kinderen spelen op de klimrekken die achter het Cultureel Centrum staan.
Voor en naast dat Centrum was de markt en die was erg leuk.

Permanente stands van hout en flexibele tentjes met alles dat de bio wereld te bieden heeft.
Groenten, fruit, eigengemaakte sappen, jams.
Wijnen, kaas, worsten en hammen.
Zeep, wasmiddel, cremes, zelfs een standje met baby voeding.
Gebak in alle soorten en maten.

Druk was het en ik keek mijn ogen uit naar de mensen. De meesten waren Hongaar, gemiddelde leeftijd midden dertig en zo te zien redelijk bemiddeld. Veel kinderen en vooral veel jonge vaders met tasjes op wielen en dames met rieten manden.

Bij een groente kraam stond 1 oude dame, als ze 100 zou zijn zou ik het hebben geloofd. Een lange groene jas, dunne beentjes en gemaksschoenen.
Ze liep met een stok en die was multi functioneel, behalve dat hij haar moest ondersteunen, hingen aan het handvat 3 tasjes met lekkere waren. Ze stond bij de kraam en had net haar 4e tasje afgerekend en was bezig om die bij de andere 3 te hangen. Ik had er geen goed gevoel over en bleef achter haar staan.
En ja hoor, onder het gewicht van de tasjes viel de stok tegen een kistje bio aardappels.
Ik pakte de stok en gaf hem terug aan de oude dame. Haar dank, uitgesproken door haar waterige oogjes en een aai langs mijn arm waren zo gemeend dat ik zelf met waterige ogen wegliep, haar in gedachten nog vele jaren gunnend.

De muziek was nog steeds te horen en ik zag een podium met grote boxen.
Voor mij liepen 2 jongens, zwarte natte haren en ieder een vioolkist om de schouder. Ik liep wat verder en zag dat ik met de neus in de bio boter viel.
Het was Roma fesztival in het Cultureel Centrum.
Ik kreeg een programma in de handen geduwd en alles was gratis.

Ik ging naar binnen en viel van de ene verbazing in de ander.
Kleurrijke kleding, leuke sieraden, een stand van een bekende vioolbouwer. Buiten, Roma Pasta???? Geen idee, maar het werd gretig geproefd.

De jongens van de violen stonden in te spelen. Er kwam een oude man aan en al voor de zoveelste keer vandaag speet het me dat ik geen camera bij me had.
Een donkerbruin gezicht, wit baardje, donkerbruine ogen achter grote brillenglazen. Een nette colbert met stropdas en een hoedje dat niet afging. De man kreeg veel respect en werd met omarmingen en handen en zoenen begroet.

Ik maakte 2 concerten mee. Een groepje van 5 mannen met 2 echte instrumenten en 3 als zodanig ingezet, een aluminium kan als trommel, een set houten lepels en een houten kist. En wat er uit kwam....geweldig wat een power en wat een ritme!!
Ik keek om mij heen, de meesten waren Roma en diegenen die het niet waren, waren over het algemeen buitenlander net als ik. De oude man met hoed zat in de zaal en kreeg gezelschap van nog zo'n pracht exemplaar, een lange, donkere man, ook donkere ogen en een chique cashmere wollen donkerblauwe jas met zijden shawl. De mannen kusten elkaar en genoten van de muziek en van een dans door een Roma meisje in leuke rok en blouse.

Het 2e concert was eveneens prachtig, leerlingen van Snétberger, een beroemde gitarist en componist. Een drumstel, een contrabas, een gitaar en een vleugel speelden virtuoos. Het was treurig dat slechts enkele rijen van de zaal bezet waren, deze muziek verdiende zeker meer!

Snétberger met een leerling

Superblij over wat ik op een gewone zaterdagmorgen weer had meegemaakt liep ik richting de tram en reed verder het centrum in.