We hebben weer een raap- en pluk weekend achter de rug. De appels zijn nu goed en kunnen op hun bewaarplank in de spajz, druiven hebben we niet veel, maar lekker zijn ze wel, dus die verdwijnen van de struik meteen in de mond. De tomaten zijn inmiddels over de kop, de kleine cocktailtomaatjes tenminste, de grote doen nog mee.
En de noten natuurlijk, overal noten. 's Nachts worden we al gewaarschuwd als er een noot in de dakgoot valt. Elke dag moet ik een ronde maken want als ik dat verzuim ligt er de volgende dag weer zo veel dat je er moed voor moet verzamelen.
Het klopt ook allemaal wel, noten horen bij de herfst en sinds gisteren lijkt die herfst ingetreden. Regen, een continue stroom van regen, en wind, veel wind en dus veel noten....
De deskundigen hier zeggen dat dit maar 3 dagen duurt en dat dan de zomer weer terug is.....ik zal het zien, over het algemeen zijn de deskundigen deskundig.
Nu het meer binnenshuisweer aan het worden is, vindt er opnieuw een stoelen/kleedjes dans plaats in huis. Voor elk hondje is er een kussen of kleedje en natuurlijk nog extra. Toch, de ervaring leert dat op een bepaald moment net 1 kussen favoriet is van alle drie. Coco is hoofdhond, nog steeds, en hij blijft de eerste keuze houden. Al dan niet morrend en klagend verdwijnen de andere 2 als Coco zijn kussen opeist.
Flicka heeft 1 van de luie fauteuils ingenomen en is daar zeer tevreden mee. Zowel overdag als het regent als 's avonds bij een boek of de tv ligt ze heerlijk in een rolletje op haar plaid. Op 1 van die mooie warme zomerdagen heb ik net gedaan alsof ik een superhuisvrouw ben en heb ik alle plaids die we in de loop der jaren hebben verzameld en nu muf in de présház lagen, gewassen en in de zon laten drogen. Net als in een Engels landhuis ligt er nu een mooie stapel op de boekenkast. Wij zijn wel klaar voor de winter wat dat betreft.
Daksi is de schoothond. 's Morgens bij de laptop en de thee klimt hij via mijn knie op schoot en 's avonds hetzelfde verhaal naast de stoel van Flicka. 's Nachts vindt er een dans plaats tussen D en C, die zo stil is dat wij het niet merken. Elke morgen vind ik C terug op een ander kussen dan waar ik hem achterliet en naar D moet je altijd raden....meestal heeft hij een plekje gevonden dat eigenlijk helemaal niet voor hondjes is bestemd zoals de mooie Hongaarse kussens op de love seat, of de grote bank die we al heel lang hebben maar die nog mooi is omdat we er nooit hondjes op toelieten......
Ik weet wat ik zou moeten zeggen en doen. In de praktijk gaat het anders, ik kijk, ik voel dat mijn gezicht automatisch in de glimlach schiet, ik til D op, knuffel hem en zeg lachend dat het een ondeugend ding is. Goed dat ik geen kinderen heb, die zouden onuitstaanbaar zijn geworden als ik net zo toegeeflijk zou zijn als met CFD.
Binnenkort is het Dierendag en een weekje later is het al 4 jaar geleden dat wij Daksi vonden op de akker, meer dood dan levend. Zo'n mooie reservetijd gun ik hem wel.
Vanmorgen was het vroeg, om 4.30 ging de wekker en bracht ik even later P naar de trein. Op de terugweg stond er hier en daar een auto in de berm, slecht te zien in de schemer en de mist en de auto ruit vol regen. In de berm een man in een lichtgevend hesje, bukkend en rapend. Noten, overal noten.
Als ik dan weer van rapen gaar ben moet ik daar maar aan denken, ik kan het in mijn eigen tuin doen en het is leuk. Voor deze mensen is het waarschijnlijk een soort noodzaak om straks het budget ietsje op te hogen na de verkoop aan mensen die niet willen of kunnen rapen en kraken.
De dag is nog lang, de thee is op, ik zal D van mijn schoot tillen en de emmers gaan pakken, een eerste ronde voor de koffiepauze.
maandag 30 september 2013
zondag 22 september 2013
Platteland, wie wil er uit en wie wil er in?
Nu ik weer een dikke week in de Pastorie ben begint de orde een beetje terug te komen. Het meeste fruit is geraapt, tenminste voor nu, want er hangt nog veel dat gaat vallen. Het gras is gemaaid en de regen van deze week heeft ervoor gezorgd dat het gras weer groeit alsof het lente is en de lichtgroene sprietjes vragen al bijna weer om de motormaaier.......
En de noten, emmer na emmer raap ik. In de garage liggen ze te drogen en na al mijn werk lijkt het alsof ik nog niks heb gedaan, de tuin ligt nog vol en met elke windvlaag valt er minstens weer een appeltaartje. En tot nu toe heb ik nog maar 2 bomen geraapt, de rest ligt nog geduldig te wachten.
Dat het toch echt geen lente is maar herfst merk ik aan de avonden. Al sinds ik hier weer binnen kwam keek ik met een schuin oog naar de houtkachel. Zal ik of zal ik niet. Als ik hem 1x heb aangemaakt ben ik natuurlijk verkocht en mijn luiheid en trui wonnen het van de heerlijke warmte.
Donderdag vond ik het te gek worden, kou is kou en daar heb ik een hekel aan, tenminste kou binnen dan, als je stil zit met een boek of voor de tv. Heerlijk warm was het al snel, CFD keken mij aan of ik dat niet eerder had kunnen doen en gingen heerlijk uitgebreid op hun zijtje liggen en trapten hun dekentjes weg.
Toen wij dit huis lang geleden kochten en het alleen nog maar als vakantiehuis gebruikten was er op een mooie zondag een groot feest in het dorp. Sinds 12 jaar waren er weer kinderen die de Eerste Heilige Communie zouden doen. Drie kinderen zelfs, een meisjestweeling en ons buurjongetje. Als bruidjes en jonkertje kwamen de kinderen langs ons hek op weg naar de kerk, gevolgd door de trotse families en de opgetogen dorpsbewoners.
Inmiddels zijn de meisjes en het jongetje 16, snelle tieners, racend op een crossfiets, gekleed volgens het hippe platteland.
Gisteravond stond de vader van de tweeling bij het hek. Hij vroeg naar P want mannen doen hier liever zaken met mannen en omdat P er niet is was ik gelukkig ook goed.
Hij vertelde wat we in de wandelgangen al hadden gehoord. Het huis staat te koop. In ons dorp is veel, vooral rust en voor kinderen van 16 is dat niet altijd even handig. De scholen zijn ver weg, en de bushaltes naar scholen die nog verder weg zijn ook. De vader en moeder werken in Bonyhad en daarom is de stap gezet om te verhuizen. De vader toonde mij wat foto's en vroeg of ik het huis onder de aandacht wilde brengen van vrienden.
Dit wordt ons vaak gevraagd, meestal met een hoopvolle blik in de ogen dat wij vast wel kunnen regelen dat het huis wegvliegt. En meestal leggen we dan uit dat niet iedere bekende van ons uitkijkt naar een huis in Hongarije, dat niet iedere Nederlander wat geld apart heeft liggen en dat onze bekendenkring natuurlijk altijd kleiner is dan het bereik van een makelaar. En meestal gebeurt er dan verder niks.
En toch ga ik dit huis op mijn blog zetten. Waarom? Ik weet het niet precies. Misschien wel vanwege die historie, die H. Communie van toen, het zien opgroeien van de dames en sowieso omdat het gezin super vriendelijk is en ik ze het allerbeste gun. En het is ook nog een leuk huis met leuke schuur, mooi grondstuk en up to date onderhouden.
Dus, als je zin hebt in een huis op het platteland in een prachtig, veilig, vriendelijk en rustig dorp lees en kijk dan even verder.
Het huis is voor H dorpsbegrippen best ruim, 105 m2 oppervlak met nog 74 m2 extra ruimte in de schuren. Het is supergoed onderhouden en je kunt er zonder verbouwen zo intrekken. Groot grondstuk van 3655 m2 met fruitbomen en landbouwgrond. Prima keuken/eetkamer en badkamer en nog 3 ruime kamers. En vooral niet te vergeten een pershuis met wijnkelder!
En omdat we het net over kachels hadden, ook nog een handige stookketel die zowel op hout als op gas gestookt kan worden met radiatoren in het huis.
En voor diegenen die contact willen houden met de drukte, er is goed Internet.
En dit alles voor de prijs van 9.000.000 HUF, zo ongeveer 30.000 Euro.
Dus bekenden van ons of onbekende lezers, wie wil er een vakantie huis, of zelfs een permanent verblijf of een weekendhuis op 2 uur van Budapest?
En de noten, emmer na emmer raap ik. In de garage liggen ze te drogen en na al mijn werk lijkt het alsof ik nog niks heb gedaan, de tuin ligt nog vol en met elke windvlaag valt er minstens weer een appeltaartje. En tot nu toe heb ik nog maar 2 bomen geraapt, de rest ligt nog geduldig te wachten.
Dat het toch echt geen lente is maar herfst merk ik aan de avonden. Al sinds ik hier weer binnen kwam keek ik met een schuin oog naar de houtkachel. Zal ik of zal ik niet. Als ik hem 1x heb aangemaakt ben ik natuurlijk verkocht en mijn luiheid en trui wonnen het van de heerlijke warmte.
Donderdag vond ik het te gek worden, kou is kou en daar heb ik een hekel aan, tenminste kou binnen dan, als je stil zit met een boek of voor de tv. Heerlijk warm was het al snel, CFD keken mij aan of ik dat niet eerder had kunnen doen en gingen heerlijk uitgebreid op hun zijtje liggen en trapten hun dekentjes weg.
Toen wij dit huis lang geleden kochten en het alleen nog maar als vakantiehuis gebruikten was er op een mooie zondag een groot feest in het dorp. Sinds 12 jaar waren er weer kinderen die de Eerste Heilige Communie zouden doen. Drie kinderen zelfs, een meisjestweeling en ons buurjongetje. Als bruidjes en jonkertje kwamen de kinderen langs ons hek op weg naar de kerk, gevolgd door de trotse families en de opgetogen dorpsbewoners.
Inmiddels zijn de meisjes en het jongetje 16, snelle tieners, racend op een crossfiets, gekleed volgens het hippe platteland.
Gisteravond stond de vader van de tweeling bij het hek. Hij vroeg naar P want mannen doen hier liever zaken met mannen en omdat P er niet is was ik gelukkig ook goed.
Hij vertelde wat we in de wandelgangen al hadden gehoord. Het huis staat te koop. In ons dorp is veel, vooral rust en voor kinderen van 16 is dat niet altijd even handig. De scholen zijn ver weg, en de bushaltes naar scholen die nog verder weg zijn ook. De vader en moeder werken in Bonyhad en daarom is de stap gezet om te verhuizen. De vader toonde mij wat foto's en vroeg of ik het huis onder de aandacht wilde brengen van vrienden.
Dit wordt ons vaak gevraagd, meestal met een hoopvolle blik in de ogen dat wij vast wel kunnen regelen dat het huis wegvliegt. En meestal leggen we dan uit dat niet iedere bekende van ons uitkijkt naar een huis in Hongarije, dat niet iedere Nederlander wat geld apart heeft liggen en dat onze bekendenkring natuurlijk altijd kleiner is dan het bereik van een makelaar. En meestal gebeurt er dan verder niks.
En toch ga ik dit huis op mijn blog zetten. Waarom? Ik weet het niet precies. Misschien wel vanwege die historie, die H. Communie van toen, het zien opgroeien van de dames en sowieso omdat het gezin super vriendelijk is en ik ze het allerbeste gun. En het is ook nog een leuk huis met leuke schuur, mooi grondstuk en up to date onderhouden.
Dus, als je zin hebt in een huis op het platteland in een prachtig, veilig, vriendelijk en rustig dorp lees en kijk dan even verder.
Het huis is voor H dorpsbegrippen best ruim, 105 m2 oppervlak met nog 74 m2 extra ruimte in de schuren. Het is supergoed onderhouden en je kunt er zonder verbouwen zo intrekken. Groot grondstuk van 3655 m2 met fruitbomen en landbouwgrond. Prima keuken/eetkamer en badkamer en nog 3 ruime kamers. En vooral niet te vergeten een pershuis met wijnkelder!
En omdat we het net over kachels hadden, ook nog een handige stookketel die zowel op hout als op gas gestookt kan worden met radiatoren in het huis.
En voor diegenen die contact willen houden met de drukte, er is goed Internet.
En dit alles voor de prijs van 9.000.000 HUF, zo ongeveer 30.000 Euro.
Dus bekenden van ons of onbekende lezers, wie wil er een vakantie huis, of zelfs een permanent verblijf of een weekendhuis op 2 uur van Budapest?
maandag 16 september 2013
Oogkleppen
Deze week liep ik door het buurtje achter het Parlement, zo richting de Magyar Nemzeti Bank. Het plein bij het Parlement is nog steeds een grote bouwput. Met wat fantasie kan ik wel zien hoe het zal worden en ik hoop dat er meer groen zal komen dan ik nu vrees.
Voor de voetgangers zoals ik zijn er wel paadjes gemaakt zodat je in ieder geval fatsoenlijk uit de metro kunt komen. Ook is er een mini paadje afgescheiden, bewaakt door een man in blauw met een lichtgevend hesje. Daar lopen de mannen in pak met mappen onder de arm gewichtig naar hun kamer in het regeringsgebouw.
Ik heb er al vaker gelopen en toch, steeds vallen nieuwe dingen op. In de Honvédutca heb ik blijkbaar met oogkleppen op gelopen.....er staat een geweldig Jugendstil pand en pas nu ben ik er achter dat ik daar naar binnen kan. Een museum van allerlei Jugendstil meubels en accessoires en een prachtig en sfeervol koffie huis erbij.
De dame achter de kassa deed de lichten voor mij aan, ik was de eerste bezoeker die dag. Ze wees mij de toiletten voor indien nodig en vertelde dat ik rustig foto's mocht maken. Dat laatste is wel heel fijn, hoe langer hoe vaker mag het niet of moet je een speciaal foto ticket kopen voor toestemming.
Deze stijl heeft niet mijn eigen voorkeur maar toch stonden er voldoende dingen waarvoor ik zo een bestemming in de Pastorie zou weten. Boven stond nog een tweetal glazen vitrines met sieraden, te koop voor klanten, nieuwe en authentieke en zoals gewoonlijk stond ik daar wat langer bij te genieten.
En uiteraard na al het moois een heerlijke espresso in een leuke, drukke, gezellige omgeving.
Weer buitengekomen stuitte ik op een Maserati met wielklem!
Als ervaringsdeskundige gun ik niemand een wielklem, ook een Maserati met Slowaaks kenteken niet. En toch, in mijn hoofd speelde zich een klein filmpje af. De 2 mannen in het witte gemeente autootje, die langs de parkeerhavens rondrijden op zoek naar overtreders en dan opeens deze buit zien.
Met een plechtig gebaar de wielklem pakken, even ongerust kijken of hij wel zal passen om de mega brede banden en dan als het uiteindelijk is gelukt met een glimlach wegrijden en ongeduldig wachten op het telefoontje dat ze de Maserati en baasje weer kunnen ontzetten.
En nu ben ik weer op het Platteland.
Met wat achterstallig onderhoud, dat gaat zo snel als je even weg bent. Het gras staat hoog maar maaien kan nog niet want eerst moet het fruit worden geraapt voor de Palinka. En daarna de walnoten die al in bosjes vallen en liggen. En dan, als het gras een beetje droog is kan er gemaaid worden. Maar eerst even binnen orde op zaken, spinnen en vliegen all over the place.....
De dag op het platteland heeft langere uren dan in de stad, dus op het gemakje en dan is binnen een paar dagen alles weer in orde.
Voor de voetgangers zoals ik zijn er wel paadjes gemaakt zodat je in ieder geval fatsoenlijk uit de metro kunt komen. Ook is er een mini paadje afgescheiden, bewaakt door een man in blauw met een lichtgevend hesje. Daar lopen de mannen in pak met mappen onder de arm gewichtig naar hun kamer in het regeringsgebouw.
Ik heb er al vaker gelopen en toch, steeds vallen nieuwe dingen op. In de Honvédutca heb ik blijkbaar met oogkleppen op gelopen.....er staat een geweldig Jugendstil pand en pas nu ben ik er achter dat ik daar naar binnen kan. Een museum van allerlei Jugendstil meubels en accessoires en een prachtig en sfeervol koffie huis erbij.
De dame achter de kassa deed de lichten voor mij aan, ik was de eerste bezoeker die dag. Ze wees mij de toiletten voor indien nodig en vertelde dat ik rustig foto's mocht maken. Dat laatste is wel heel fijn, hoe langer hoe vaker mag het niet of moet je een speciaal foto ticket kopen voor toestemming.
Deze stijl heeft niet mijn eigen voorkeur maar toch stonden er voldoende dingen waarvoor ik zo een bestemming in de Pastorie zou weten. Boven stond nog een tweetal glazen vitrines met sieraden, te koop voor klanten, nieuwe en authentieke en zoals gewoonlijk stond ik daar wat langer bij te genieten.
En uiteraard na al het moois een heerlijke espresso in een leuke, drukke, gezellige omgeving.
Weer buitengekomen stuitte ik op een Maserati met wielklem!
Als ervaringsdeskundige gun ik niemand een wielklem, ook een Maserati met Slowaaks kenteken niet. En toch, in mijn hoofd speelde zich een klein filmpje af. De 2 mannen in het witte gemeente autootje, die langs de parkeerhavens rondrijden op zoek naar overtreders en dan opeens deze buit zien.
Met een plechtig gebaar de wielklem pakken, even ongerust kijken of hij wel zal passen om de mega brede banden en dan als het uiteindelijk is gelukt met een glimlach wegrijden en ongeduldig wachten op het telefoontje dat ze de Maserati en baasje weer kunnen ontzetten.
En nu ben ik weer op het Platteland.
Met wat achterstallig onderhoud, dat gaat zo snel als je even weg bent. Het gras staat hoog maar maaien kan nog niet want eerst moet het fruit worden geraapt voor de Palinka. En daarna de walnoten die al in bosjes vallen en liggen. En dan, als het gras een beetje droog is kan er gemaaid worden. Maar eerst even binnen orde op zaken, spinnen en vliegen all over the place.....
De dag op het platteland heeft langere uren dan in de stad, dus op het gemakje en dan is binnen een paar dagen alles weer in orde.
 |
| Van te voren even koffie bij Farger tussen de oleanders |
 |
| Moet je even naartoe als je in de buurt bent |
 |
| Zou goed hier passen |
 |
| Wat leuk, dit servies heb ik ook! |
 |
| Sfeervol richting de toiletten |
 |
| Stijlslaapkamer |
 |
| En nagenieten met weer een espresso |
 |
| De dag begint zuur voor deze eigenaar |
donderdag 12 september 2013
Verjaardag in herinnering
Gisteren was de geboorte dag van mijn Hongaarse oma. Het is mooi dat ik op dit moment in haar geboortestad kon zijn.
Het is spijtig dat ze er niet meer is, maar ondanks dat is ze zeker niet vergeten, in tegendeel, in Hongarije, maar zeker in Budapest is zij springlevend.
Ter ere van haar verjaardag ging ik uitgebreid koffie drinken in de straat van haar geboorte bij Déryné. In haar tijd was er nog geen Déryné, maar in het pand kwam ze zeker, toentertijd was de cukraszda Auguszt er gevestigd, van wiens interieur we nog een foto vonden in één van oma's oude albums.
In tegenstelling tot P kom ik met veel plezier bij Déryné. De meeste ontbijtyuppen waren al weg, slechts wat lange zakelijke ontbijters en vriendinnen die elkaar ontmoetten op dit mooie plekje waren mijn gezelschap. En uiteraard de zaak zelf, waar altijd veel te zien is en te genieten van de aankleding en versiering.
Onlangs is er een test geweest, van Hongaarse sajttorta, kwarktaart, uitgevoerd door een site die uitgebreid over Budapest bericht. Toen ik daar zo zat schoot het mij te binnen. Ik was al van plan om de verjaardag te vieren met wat lekkers en dit gecombineerd nam ik de sajttorta.
De site heeft niet overdreven toen zij de sajttorta van Déryné de lekkerste van de stad heeft genoemd. Ik ken al die andere niet, maar deze was echt heerlijk en ik weet zeker dat oma er ook van had genoten!
Het jury rapport zegt:
Tegenover Déryné zit oma's kerk maar deze kerk is geen pleisterplaats voor toeristen dus waren de deuren dicht, de ochtendmis was immers al lang afgelopen.
Na de koffie liep ik haar straatje nog even wat verder in, bekeek "haar" hoekpand, in de oorlog gebombardeerd, tot op de grond en daarom nu een modern exemplaar.
Via haar postkantoortje liep ik naar de bus en zette mijn dag voort.
Elke dag wandelen we met FD in het park vlakbij ons.(C blijft liever thuis). Ook gisteravond iets na 6 uur waren we er, de eerste keer op dit tijdstip. Dat was een goede keuze, er was een grote verzameling honden met baasjes aan het spelen en kletsen en die van ons konden er goed bij. D was zijn bal vergeten en kreeg een tennisbal te leen van één van de vrouwtjes en we maakten kennis met leuke honden/bazen. De meesten komen lopend, maar soms stopt er een auto aan de rand, waar de honden enthousiast uitspringen.
Ik raakte de tel kwijt maar op een gegeven moment waren we denk ik met 20 hondjes en alle bazen die we spraken waren belangstellend en konden ook nog Engels of Duits. Bij het weggaan spraken we nog met 2 dames en hun 2 hondjes. Zestigers, ze spraken zeer duidelijk Hongaars, maar de één kon Engels en de ander Duits en de Engelse kreeg binnenkort vrienden uit Friesland te logeren, met wie zij meer dan 20 jaar geleden bevriend was geraakt toen zij als tolk voor hen optrad.
Stuk voor stuk zijn het leuke ontmoetingen en daarom gaan wij vanavond weer!
Het is spijtig dat ze er niet meer is, maar ondanks dat is ze zeker niet vergeten, in tegendeel, in Hongarije, maar zeker in Budapest is zij springlevend.
Ter ere van haar verjaardag ging ik uitgebreid koffie drinken in de straat van haar geboorte bij Déryné. In haar tijd was er nog geen Déryné, maar in het pand kwam ze zeker, toentertijd was de cukraszda Auguszt er gevestigd, van wiens interieur we nog een foto vonden in één van oma's oude albums.
In tegenstelling tot P kom ik met veel plezier bij Déryné. De meeste ontbijtyuppen waren al weg, slechts wat lange zakelijke ontbijters en vriendinnen die elkaar ontmoetten op dit mooie plekje waren mijn gezelschap. En uiteraard de zaak zelf, waar altijd veel te zien is en te genieten van de aankleding en versiering.
Onlangs is er een test geweest, van Hongaarse sajttorta, kwarktaart, uitgevoerd door een site die uitgebreid over Budapest bericht. Toen ik daar zo zat schoot het mij te binnen. Ik was al van plan om de verjaardag te vieren met wat lekkers en dit gecombineerd nam ik de sajttorta.
De site heeft niet overdreven toen zij de sajttorta van Déryné de lekkerste van de stad heeft genoemd. Ik ken al die andere niet, maar deze was echt heerlijk en ik weet zeker dat oma er ook van had genoten!
Het jury rapport zegt:
Déryné Bistro
- The Cake: If you
went to the quieter part of the city, you can visit the businessmen’s
favorite bistro, where you can find the best cheesecake of the city. The
patinated restaurant has patinated cheesecakes, in two different tastes:
the classic one comes with permanent chocolate, and the seasonal one is
always made of some fruits. The selection changes every day.
- The Best Part: This cheesecake is made without baking and
contains no egg, just the important deliciousness.
 |
| Heerlijk |
Tegenover Déryné zit oma's kerk maar deze kerk is geen pleisterplaats voor toeristen dus waren de deuren dicht, de ochtendmis was immers al lang afgelopen.
Na de koffie liep ik haar straatje nog even wat verder in, bekeek "haar" hoekpand, in de oorlog gebombardeerd, tot op de grond en daarom nu een modern exemplaar.
Via haar postkantoortje liep ik naar de bus en zette mijn dag voort.
Elke dag wandelen we met FD in het park vlakbij ons.(C blijft liever thuis). Ook gisteravond iets na 6 uur waren we er, de eerste keer op dit tijdstip. Dat was een goede keuze, er was een grote verzameling honden met baasjes aan het spelen en kletsen en die van ons konden er goed bij. D was zijn bal vergeten en kreeg een tennisbal te leen van één van de vrouwtjes en we maakten kennis met leuke honden/bazen. De meesten komen lopend, maar soms stopt er een auto aan de rand, waar de honden enthousiast uitspringen.
Ik raakte de tel kwijt maar op een gegeven moment waren we denk ik met 20 hondjes en alle bazen die we spraken waren belangstellend en konden ook nog Engels of Duits. Bij het weggaan spraken we nog met 2 dames en hun 2 hondjes. Zestigers, ze spraken zeer duidelijk Hongaars, maar de één kon Engels en de ander Duits en de Engelse kreeg binnenkort vrienden uit Friesland te logeren, met wie zij meer dan 20 jaar geleden bevriend was geraakt toen zij als tolk voor hen optrad.
Stuk voor stuk zijn het leuke ontmoetingen en daarom gaan wij vanavond weer!
 |
| De helft van de groep....met F op de voorgrond |
 |
| Dió en Lájos |
 |
| Allemaal in actie! |
zondag 8 september 2013
Vakantie in eigen land
En weer is er een week voorbij. Een soort vakantie week was het eigenlijk wel.
Het begon met een gastvrije en gezellige BBQ en Pörkölt avond in ons buurdorp bij de Vlaamse vriend. Om ons heen alle talen die we inmiddels als gewoon dagelijks beschouwen. Heerlijk gevulde borden, kruidige worstjes en cevapcici uit de hand met een zalige saus stijf van de knoflook.
Ik bracht P naar de trein en zelf reed ik met CFD door naar mijn moeder en zus die dankzij mij in hun vakantie om 6.30 op moesten zijn.....en dat waren ze, niet alleen waren ze op, de ontbijttafel stond al gedekt en het weerzien met hen en met de 6 hondjes was geweldig.
En dat was de rest van de week ook. Er werd op de eerste avond een belofte ingelost, een hondentaart voor de verjaardagen van Panurs en Flicka die de afgelopen maanden waren geweest.
Helaas nu geen foto's want die staan op een ander toestel en ter plaatse hadden wij geen snoertjes of WIFI toestanden om te "beamen".
De dagen vlogen om, leuke markten, zalige wandelingen met de hondjes, zomaar een appelboom met appels voor de pak, onderweg met de emmer voor pruimen en als bonus vonden we een maal aardappels, waarschijnlijk van de kar gevallen.
In het dorp van mijn zus is een leuk initiatief ontstaan. Zoals in alle dorpen is er een bepaald budget om werkloze dorpelingen aan werk te helpen. In ons dorp is dat vooral snoeien en gras maaien in de berm. In het dorp van mijn zus is een dorpsboerderij ontstaan. Een grote moestuin, een kleine kas van plastic en aan de straatkant een groot schoolbord waar met krijt op staat wat er te koop is. Uit het dorp, door het dorp en voor het dorp dus.
Erg leuk, wij kochten strengen hete paprika's, tomaten, nog meer aardappels en uien. Met veel zwaaien en groeten liepen we langs de hekjes met honden naar huis, dat is nog eens leuk boodschappen doen!
Mijn zus is niet alleen goed in hondentaart, ook in gulyás, heerlijk van smaak en in een geweldige gepottenbakte schaal waar alles super warm in blijft. Op de laatste dag vonden we nog meer pruimen, peren en kweeperen, waar mijn zus meteen jam van heeft gemaakt toen ik weer vertrok.
Na de leuke en relaxte dagen vertrok ik weer richting P in de Grote Stad. Ook daar voelt het meteen als thuis en de eerste morgen was ik al weer op pad met bus en tram. Vrijdag hadden we de maandelijkse avond van de NL club en deze keer maakten wij kennis met de nieuwe ambassadeur. Het was een zeer sfeervolle avond, met leuke, inspirerende mensen om ons heen, veel nieuwe contacten met vergelijkbare en onvergelijkbare achtergronden en uiteraard de contacten die we al eerder mochten opdoen. Een feestje om dit mee te mogen maken, een andere outfit en andere hapjes maar net zo geanimeerd als de vorige happenings uit dit blogje en de blogjes hiervoor.
Zaterdag trokken wij de stoute schoenen aan om naar IKEA te gaan, op zaterdag, in de Grote Stad naar IKEA......
Wij gingen voor tuintafeltjes en stoeltjes die P nog voor zijn verjaardag mocht uitzoeken van goede vrienden uit NL. Het parkeer terrein beloofde al veel, de verkeersregelaars in hesjes hadden alles onder controle en gelukkig was er zelfs nog plek dichtbij de ingang.
IKEA op zaterdag in BP is ongeveer zo als in Amersfoort of Amsterdam, géén aanrader om vaak te herhalen, maar toch, we slaagden en er liepen geen kinderwagens voor onze voeten, ook geen rollators en de kinderen waren lief aan het spelen in de Ballenbak en hoefden blijkbaar niet te worden opgehaald.
Via de andere Scandinavische keten Jysk voor kussenhoesjes reden we terug naar huis en gingen we onze buit in elkaar zetten met precies voldoende onderdelen en schroeven en bouten!
Snel omkleden voor een avond in de stad met vrienden uit NL die een weekend BP doen en zaterdag met ons wilden eten.
Het was alsof het niet 7 jaar geleden was dat we elkaar zagen, we pakten de draad weer op, genoten van diverse glazen H wijn, heerlijke vis en ganzenlever, van een leuk terras achter de grote overdekte markt en later nog bij een ander terras om de Palinka te testen.
Met de allerlaatste bus stapten we tegen twaalf uur onze tuin weer in.
In BP is zoveel te doen, elk weekend en soms moet je kiezen maar soms kun je gewoon bijna alles. Vanmorgen vertrokken we met de tram naar het Street Food Festival in de Hold Utca, het was nog rustig en zoals de vorige keer was het ook nu weer gezellig. Vooral een nieuw Spaans restaurantje en een nieuwe Vietnamees trokken onze aandacht. Deep fried pepertjes met zeezout uit Catalonie en heerlijk Vietnamese loempia's met hete saus zoals uit de kraampjes op de markt in NL.
Het Spaanse tentje is een gezinsbedrijfje dat over 3 weken opent in district 8 op de Horánszky utca 10. De zoon deed het woord maar de drijvende kracht is de moeder die haar hele werkzame leven tot dusverre op Spanje heeft gevlogen als purser bij de Malev, en na het faillissement wel weer wat anders moest. Wij gaan het zeker een keer proberen.
Na het streetfood was het tijd voor bier. Achter de Muzeum Körut in district 8 was het festival, standjes met alleen ambachtelijk bier van kleine brouwers uit Hongarije, Tsjechië en België. Ik nam een bier met vlierbloesem en dat smaakte prima maar viel wel diep zodat ik het daar bij liet. Ook hier louter gezelligheid en internationaal gezelschap.
Toen we thuis kwamen genoten wij verder van onze nieuwe tuinset en maakten nog een praatje met onze bovenbuurman met het hondje Lájos waar al eerder een foto van op deze blog staat.
Lájos en zijn baasje gingen ook naar het bierfestival en Lájos mocht mee in een mandje voor op de fiets.
Of zijn baasje veel is toegekomen aan bier drinken weet ik niet, ik denk dat drommen ach en oh roepers zich om de fiets hebben verzameld.....
Wat er in de komende week allemaal gaat gebeuren, ik weet het nog niet, maar afwisselend zal het zeker zijn, want dat is nou eenmaal wat wij zoeken.
Geen kliek, geen sleur of standaarden, maar gewoon een beetje van alles en daarbinnen onszelf blijven.
Het begon met een gastvrije en gezellige BBQ en Pörkölt avond in ons buurdorp bij de Vlaamse vriend. Om ons heen alle talen die we inmiddels als gewoon dagelijks beschouwen. Heerlijk gevulde borden, kruidige worstjes en cevapcici uit de hand met een zalige saus stijf van de knoflook.
Ik bracht P naar de trein en zelf reed ik met CFD door naar mijn moeder en zus die dankzij mij in hun vakantie om 6.30 op moesten zijn.....en dat waren ze, niet alleen waren ze op, de ontbijttafel stond al gedekt en het weerzien met hen en met de 6 hondjes was geweldig.
En dat was de rest van de week ook. Er werd op de eerste avond een belofte ingelost, een hondentaart voor de verjaardagen van Panurs en Flicka die de afgelopen maanden waren geweest.
Helaas nu geen foto's want die staan op een ander toestel en ter plaatse hadden wij geen snoertjes of WIFI toestanden om te "beamen".
De dagen vlogen om, leuke markten, zalige wandelingen met de hondjes, zomaar een appelboom met appels voor de pak, onderweg met de emmer voor pruimen en als bonus vonden we een maal aardappels, waarschijnlijk van de kar gevallen.
In het dorp van mijn zus is een leuk initiatief ontstaan. Zoals in alle dorpen is er een bepaald budget om werkloze dorpelingen aan werk te helpen. In ons dorp is dat vooral snoeien en gras maaien in de berm. In het dorp van mijn zus is een dorpsboerderij ontstaan. Een grote moestuin, een kleine kas van plastic en aan de straatkant een groot schoolbord waar met krijt op staat wat er te koop is. Uit het dorp, door het dorp en voor het dorp dus.
Erg leuk, wij kochten strengen hete paprika's, tomaten, nog meer aardappels en uien. Met veel zwaaien en groeten liepen we langs de hekjes met honden naar huis, dat is nog eens leuk boodschappen doen!
Mijn zus is niet alleen goed in hondentaart, ook in gulyás, heerlijk van smaak en in een geweldige gepottenbakte schaal waar alles super warm in blijft. Op de laatste dag vonden we nog meer pruimen, peren en kweeperen, waar mijn zus meteen jam van heeft gemaakt toen ik weer vertrok.
Na de leuke en relaxte dagen vertrok ik weer richting P in de Grote Stad. Ook daar voelt het meteen als thuis en de eerste morgen was ik al weer op pad met bus en tram. Vrijdag hadden we de maandelijkse avond van de NL club en deze keer maakten wij kennis met de nieuwe ambassadeur. Het was een zeer sfeervolle avond, met leuke, inspirerende mensen om ons heen, veel nieuwe contacten met vergelijkbare en onvergelijkbare achtergronden en uiteraard de contacten die we al eerder mochten opdoen. Een feestje om dit mee te mogen maken, een andere outfit en andere hapjes maar net zo geanimeerd als de vorige happenings uit dit blogje en de blogjes hiervoor.
Zaterdag trokken wij de stoute schoenen aan om naar IKEA te gaan, op zaterdag, in de Grote Stad naar IKEA......
Wij gingen voor tuintafeltjes en stoeltjes die P nog voor zijn verjaardag mocht uitzoeken van goede vrienden uit NL. Het parkeer terrein beloofde al veel, de verkeersregelaars in hesjes hadden alles onder controle en gelukkig was er zelfs nog plek dichtbij de ingang.
IKEA op zaterdag in BP is ongeveer zo als in Amersfoort of Amsterdam, géén aanrader om vaak te herhalen, maar toch, we slaagden en er liepen geen kinderwagens voor onze voeten, ook geen rollators en de kinderen waren lief aan het spelen in de Ballenbak en hoefden blijkbaar niet te worden opgehaald.
Via de andere Scandinavische keten Jysk voor kussenhoesjes reden we terug naar huis en gingen we onze buit in elkaar zetten met precies voldoende onderdelen en schroeven en bouten!
Snel omkleden voor een avond in de stad met vrienden uit NL die een weekend BP doen en zaterdag met ons wilden eten.
Het was alsof het niet 7 jaar geleden was dat we elkaar zagen, we pakten de draad weer op, genoten van diverse glazen H wijn, heerlijke vis en ganzenlever, van een leuk terras achter de grote overdekte markt en later nog bij een ander terras om de Palinka te testen.
Met de allerlaatste bus stapten we tegen twaalf uur onze tuin weer in.
In BP is zoveel te doen, elk weekend en soms moet je kiezen maar soms kun je gewoon bijna alles. Vanmorgen vertrokken we met de tram naar het Street Food Festival in de Hold Utca, het was nog rustig en zoals de vorige keer was het ook nu weer gezellig. Vooral een nieuw Spaans restaurantje en een nieuwe Vietnamees trokken onze aandacht. Deep fried pepertjes met zeezout uit Catalonie en heerlijk Vietnamese loempia's met hete saus zoals uit de kraampjes op de markt in NL.
Het Spaanse tentje is een gezinsbedrijfje dat over 3 weken opent in district 8 op de Horánszky utca 10. De zoon deed het woord maar de drijvende kracht is de moeder die haar hele werkzame leven tot dusverre op Spanje heeft gevlogen als purser bij de Malev, en na het faillissement wel weer wat anders moest. Wij gaan het zeker een keer proberen.
Na het streetfood was het tijd voor bier. Achter de Muzeum Körut in district 8 was het festival, standjes met alleen ambachtelijk bier van kleine brouwers uit Hongarije, Tsjechië en België. Ik nam een bier met vlierbloesem en dat smaakte prima maar viel wel diep zodat ik het daar bij liet. Ook hier louter gezelligheid en internationaal gezelschap.
Toen we thuis kwamen genoten wij verder van onze nieuwe tuinset en maakten nog een praatje met onze bovenbuurman met het hondje Lájos waar al eerder een foto van op deze blog staat.
Lájos en zijn baasje gingen ook naar het bierfestival en Lájos mocht mee in een mandje voor op de fiets.
Of zijn baasje veel is toegekomen aan bier drinken weet ik niet, ik denk dat drommen ach en oh roepers zich om de fiets hebben verzameld.....
Wat er in de komende week allemaal gaat gebeuren, ik weet het nog niet, maar afwisselend zal het zeker zijn, want dat is nou eenmaal wat wij zoeken.
Geen kliek, geen sleur of standaarden, maar gewoon een beetje van alles en daarbinnen onszelf blijven.
 |
| lekker voorgerecht van lever met een zalige wijn erbij |
 |
| Een mooi Tsjechisch biertje |
 |
| Zomaar in BP, de ideale camper... |
.jpg) |
| De bovenbuurman met lieve Lájos op weg naar het bier |
 |
| Het mooie nieuwe tuinset. |
Abonneren op:
Posts (Atom)