En de noten, emmer na emmer raap ik. In de garage liggen ze te drogen en na al mijn werk lijkt het alsof ik nog niks heb gedaan, de tuin ligt nog vol en met elke windvlaag valt er minstens weer een appeltaartje. En tot nu toe heb ik nog maar 2 bomen geraapt, de rest ligt nog geduldig te wachten.
Dat het toch echt geen lente is maar herfst merk ik aan de avonden. Al sinds ik hier weer binnen kwam keek ik met een schuin oog naar de houtkachel. Zal ik of zal ik niet. Als ik hem 1x heb aangemaakt ben ik natuurlijk verkocht en mijn luiheid en trui wonnen het van de heerlijke warmte.
Donderdag vond ik het te gek worden, kou is kou en daar heb ik een hekel aan, tenminste kou binnen dan, als je stil zit met een boek of voor de tv. Heerlijk warm was het al snel, CFD keken mij aan of ik dat niet eerder had kunnen doen en gingen heerlijk uitgebreid op hun zijtje liggen en trapten hun dekentjes weg.
Toen wij dit huis lang geleden kochten en het alleen nog maar als vakantiehuis gebruikten was er op een mooie zondag een groot feest in het dorp. Sinds 12 jaar waren er weer kinderen die de Eerste Heilige Communie zouden doen. Drie kinderen zelfs, een meisjestweeling en ons buurjongetje. Als bruidjes en jonkertje kwamen de kinderen langs ons hek op weg naar de kerk, gevolgd door de trotse families en de opgetogen dorpsbewoners.
Inmiddels zijn de meisjes en het jongetje 16, snelle tieners, racend op een crossfiets, gekleed volgens het hippe platteland.
Gisteravond stond de vader van de tweeling bij het hek. Hij vroeg naar P want mannen doen hier liever zaken met mannen en omdat P er niet is was ik gelukkig ook goed.
Hij vertelde wat we in de wandelgangen al hadden gehoord. Het huis staat te koop. In ons dorp is veel, vooral rust en voor kinderen van 16 is dat niet altijd even handig. De scholen zijn ver weg, en de bushaltes naar scholen die nog verder weg zijn ook. De vader en moeder werken in Bonyhad en daarom is de stap gezet om te verhuizen. De vader toonde mij wat foto's en vroeg of ik het huis onder de aandacht wilde brengen van vrienden.
Dit wordt ons vaak gevraagd, meestal met een hoopvolle blik in de ogen dat wij vast wel kunnen regelen dat het huis wegvliegt. En meestal leggen we dan uit dat niet iedere bekende van ons uitkijkt naar een huis in Hongarije, dat niet iedere Nederlander wat geld apart heeft liggen en dat onze bekendenkring natuurlijk altijd kleiner is dan het bereik van een makelaar. En meestal gebeurt er dan verder niks.
En toch ga ik dit huis op mijn blog zetten. Waarom? Ik weet het niet precies. Misschien wel vanwege die historie, die H. Communie van toen, het zien opgroeien van de dames en sowieso omdat het gezin super vriendelijk is en ik ze het allerbeste gun. En het is ook nog een leuk huis met leuke schuur, mooi grondstuk en up to date onderhouden.
Dus, als je zin hebt in een huis op het platteland in een prachtig, veilig, vriendelijk en rustig dorp lees en kijk dan even verder.
Het huis is voor H dorpsbegrippen best ruim, 105 m2 oppervlak met nog 74 m2 extra ruimte in de schuren. Het is supergoed onderhouden en je kunt er zonder verbouwen zo intrekken. Groot grondstuk van 3655 m2 met fruitbomen en landbouwgrond. Prima keuken/eetkamer en badkamer en nog 3 ruime kamers. En vooral niet te vergeten een pershuis met wijnkelder!
En omdat we het net over kachels hadden, ook nog een handige stookketel die zowel op hout als op gas gestookt kan worden met radiatoren in het huis.
En voor diegenen die contact willen houden met de drukte, er is goed Internet.
En dit alles voor de prijs van 9.000.000 HUF, zo ongeveer 30.000 Euro.
Dus bekenden van ons of onbekende lezers, wie wil er een vakantie huis, of zelfs een permanent verblijf of een weekendhuis op 2 uur van Budapest?
Groot gelijk dat je dit huis aanbeveelt: het ziet er prima uit en het kan makkelijk aangepast worden naar een ieders wens.
BeantwoordenVerwijderenHet is geen verwaarloosd oud pand maar een huis waar jaren een gezin in heeft gewoond met alle lief en leed: het heeft een ziel.
Ik hoop voor je buurtjes dat er snel een koper gevonden wordt en dat de nieuwe bewoners een goede en gezellige aanwinst voor het dorp zal zijn.
Succes met walnoten rapen en bakken. Hier is het een beetje grauw, wel droog en zeker niet koud; daar ga ik vandaag nog van genieten!
Barbara
Knap dat jij noten kunt laten liggen. Ik word altijd zo hebberig. Maar aan de andere kant als je zoveel hebt op eigen terrein kan het natuurlijk best even wachten. De kachel is hier nog niet aan, maar elke dag is er wel een klein discussie: wel of niet. Ik vind het hier nog wel te doen.
BeantwoordenVerwijderenMooi huis maar wel jammer dat een leuk gezin dan weer het dorp uittrekt. Maar ik begrijp wel heel goed dat je met opgroeiende en schoolgaande kinderen dichter bij de school zou willen wonen. Ik hoop voor ze dat jouw actie een steentje bijdraagt. Je hebt in ieder geval een mooie poging gedaan.
Mip