Van rapen gaar

We hebben weer een raap- en pluk weekend achter de rug. De appels zijn nu goed en kunnen op hun bewaarplank in de spajz, druiven hebben we niet veel, maar lekker zijn ze wel, dus die verdwijnen van de struik meteen in de mond. De tomaten zijn inmiddels over de kop, de kleine cocktailtomaatjes tenminste, de grote doen nog mee.
En de noten natuurlijk, overal noten. 's Nachts worden we al gewaarschuwd als er een noot in de dakgoot valt. Elke dag moet ik een ronde maken want als ik dat verzuim ligt er de volgende dag weer zo veel dat je er moed voor moet verzamelen.
Het klopt ook allemaal wel, noten horen bij de herfst en sinds gisteren lijkt die herfst ingetreden. Regen, een continue stroom van regen, en wind, veel wind en dus veel noten....

De deskundigen hier zeggen dat dit maar 3 dagen duurt en dat dan de zomer weer terug is.....ik zal het zien, over het algemeen zijn de deskundigen deskundig.

Nu het meer binnenshuisweer aan het worden is, vindt er opnieuw een stoelen/kleedjes dans plaats in huis. Voor elk hondje is er een kussen of kleedje en natuurlijk nog extra. Toch, de ervaring leert dat op een bepaald moment net 1 kussen favoriet is van alle drie. Coco is hoofdhond, nog steeds, en hij blijft de eerste keuze houden. Al dan niet morrend en klagend verdwijnen de andere 2 als Coco zijn kussen opeist.
Flicka heeft 1 van de luie fauteuils ingenomen en is daar zeer tevreden mee. Zowel overdag als het regent als 's avonds bij een boek of de tv ligt ze heerlijk in een rolletje op haar plaid. Op 1 van die mooie warme zomerdagen heb ik net gedaan alsof ik een superhuisvrouw ben en heb ik alle plaids die we in de loop der jaren hebben verzameld en nu muf in de présház lagen, gewassen en in de zon laten drogen. Net als in een Engels landhuis ligt er nu een mooie stapel op de boekenkast. Wij zijn wel klaar voor de winter wat dat betreft.
Daksi is de schoothond. 's Morgens bij de laptop en de thee klimt hij via mijn knie op schoot en 's avonds hetzelfde verhaal naast de stoel van Flicka. 's Nachts vindt er een dans plaats tussen D en C, die zo stil is dat wij het niet merken. Elke morgen vind ik C terug op een ander kussen dan waar ik hem achterliet en naar D moet je altijd raden....meestal heeft hij een plekje gevonden dat eigenlijk helemaal niet voor hondjes is bestemd zoals de mooie Hongaarse kussens op de love seat, of de grote bank die we al heel lang hebben maar die nog mooi is omdat we er nooit hondjes op toelieten......

Ik weet wat ik zou moeten zeggen en doen. In de praktijk gaat het anders, ik kijk, ik voel dat mijn gezicht automatisch in de glimlach schiet, ik til D op, knuffel hem en zeg lachend dat het een ondeugend ding is. Goed dat ik geen kinderen heb, die zouden onuitstaanbaar zijn geworden als ik net zo toegeeflijk zou zijn als met CFD.
Binnenkort is het Dierendag en een weekje later is het al 4 jaar geleden dat wij Daksi vonden op de akker, meer dood dan levend. Zo'n mooie reservetijd gun ik hem wel.

Vanmorgen was het vroeg, om 4.30 ging de wekker en bracht ik even later P naar de trein. Op de terugweg stond er hier en daar een auto in de berm, slecht te zien in de schemer en de mist en de auto ruit vol regen. In de berm een man in een lichtgevend hesje, bukkend en rapend. Noten, overal noten.

Als ik dan weer van rapen gaar ben moet ik daar maar aan denken, ik kan het in mijn eigen tuin doen en het is leuk. Voor deze mensen is het waarschijnlijk een soort noodzaak om straks het budget ietsje op te hogen na de verkoop aan mensen die niet willen of kunnen rapen en kraken.
De dag is nog lang, de thee is op, ik zal D van mijn schoot tillen en de emmers gaan pakken, een eerste ronde voor de koffiepauze.