Wit op de auto en Oranje in de winkelwagen

De sneeuw is een blijvertje. Eerst dacht ik nog dat het een kwestie van een dag of 2 zou zijn....maar het ligt er nog. Sterker....er is alweer een dikke laag bijgekomen.
Iedereen veegt hier zijn eigen stoepje, zo hoort het en dat is ook goed zo. Alleen....een echt stoepje hebben we niet, maar wel een lange afrit richting de straat. Gekscherend noem ik het onze oprijlaan en daar lijkt het in de zomer als de bomen hun gebladerte hebben ook wel een beetje op.

Ik stond met de sneeuwschuiver in de hand te kijken en te peinzen nadat ik de eigen stoep bij de voordeur sneeuwvrij had gemaakt, alleen voor mij en voor de hondjes die een beetje nuffig en wattig hun pootjes omhoog hielden na een voetstap in de koude witte laag. Ik begrijp hen wel, vooral Daksi die na een tochtje in de tuin een sneeuwpopje lijkt en die in huis een spoor achterlaat van sneeuwballen en pegels.

Overleggend met mezelf stond ik daar en keek naar de oprijlaan. Zo maagdelijk wit, zonder verstoring van wat dan ook. Prachtig!
Het was weekend maar er zou geen kerk zijn had ik gehoord en de post komt ook niet op zaterdag en zondag en zelf moest ik ook nergens naartoe......ik liet de laag met rust in haar pracht en ging naar binnen voor koffie.
Natuurlijk moest ik er de maandag toch aan geloven, regel is nou eenmaal regel en onze postbode is zo aardig, die moest toch een paadje krijgen. Ik nam de maat van de autobanden en maakte een spoor naar beneden, goed voor voetgangers en goed voor de donderdag waarop ik zelf even weg zou moeten. Aangemoedigd door onze buurhondjes ging ik gestaag verder en omdat niemand er nog had aangezeten was ik snel klaar.

Vóór die donderdag was ik uiteraard nog een keer aan de beurt....en het werd al minder leuk. Toen ik klaar was liet ik de auto alvast naar beneden rollen want een derde keer zag ik minder zitten.
En nu is het nog steeds wit om mij heen, met een prachtige zon er op en bijna lijkt het weer lente maar dan onder een witte deken.

Ik was in de supermarkt en ik moet eerlijk zeggen dat ik blijer vertrok dan andere jaren in de winter. Waren er vroeger alleen kolen en penen en droge mandarijnen, nu was er toch meer aanbod.
Avocado's lijken bijna de nieuwe standaard, verse ananas is er, granaatappels bij de vleet en zelfs de gember is niet meer weg te denken.
En kratjes vol met sharonfruit.....zelfs in NL had ik die nog nooit gekocht en nu zomaar bij de Aldi.
Mijn kar kleurde oranje, het sharonfruit was in de akcio, de pompoenen ook en de wortels kosten sowieso al bijna niks. En dat het toch nog duurder werd kwam door de zalm die ik toevoegde omdat ik er zin in had.

De pan pompoen-wortelsoep met gember nadert bijna de bodem en vanavond gaat de vis er aan geloven samen met babyspinazie en misschien nog een paddenstoeltje erdoorheen.
P is terug uit de stad en bekijkt mijn aankopen argwanend.....gember is niet zijn ding en dus die rare oranje soep ook niet maar gelukkig heeft mijn fruitshake de toets der kritiek doorstaan.

Hó és tulipán

Ik ben al weer een dag of 10 in de Pastorie.
Daar in BP mis ik het land en hier op het land mis ik de stad.....maar gelukkig kan ik een beetje afwisselen.
Het ritme hier is anders, totaal anders.
Ben ik daar altijd in actie om de stad in te komen omdat ik haar hoor roepen, hier speelt het leven zich in rustiger tempo af. Ik hoor de lokroep, een continue stroom van wervende woorden, maar ik weet van hoe ver zij klinken en dus blijf ik op honk.
Ik sta wel vroeg op, net als daar, en dan ga ik aan de thee, een hele pot en daar doe ik best lang over. Na de thee haal ik hout of maak ik de kachels schoon, of allebei natuurlijk en dan is er koffie. En meestal nog wel één.
Mijn jas was in die 10 dagen nog niet aan geweest, het was zacht, lente zacht en bovendien krijg je het warm van alles dat je buiten moet doen. FD genoten, van binnen en van buiten en lagen in de zon te bakken in de eerste stralen.

We waren gewaarschuwd, er zou sneeuw komen, dag na dag werd het geroepen en het kwam niet. Eigenlijk had ik er al geen rekening meer mee gehouden.

Vanmorgen.
Ook al waren de gordijnen nog dicht.....op de een of andere manier weet je dat het zover is.
Een beetje sneeuw, een paar pitjes, lijkend op kleine hagelsteentjes en een lucht egaal donkergrijs met bakken dikkere vlokken in petto.
Geen thee deze keer maar de versnelling er op. Een snelle koffie, kachels nog even met rust gelaten en hup de auto in nu het nog kan en een paar boodschappen een kwartier verder op.

Als het een beetje doorsneeuwt loop je hier het risico zomaar een week niet makkelijk weg te kunnen. Ik was ook niks van plan, maar een beetje voorraad is dan wel gemakkelijk. Fruit, groenten, wat vlees en ik zag Tulipán. Tulipán, echt een lente voorbode die ik vorige week al in huis haalde. Lullige Hongaarse bosjes van maar 5 stuks en dus kocht ik er 4 om een beetje in de buurt te komen van een Hollands boeketje.

En nu zit ik in de lente en de winter tegelijk. Uitzicht op witte dikke sneeuw die blijft liggen opgevrolijkt met leuke tulpen.
En FD, die zijn gelukkig, bij de kachel wetend hoeveel hout er nog in voorraad is en op schoot bij de vrouw achter de laptop.

Heerlijk, tulpen!

Uitzicht uit het slaapkamerraam

En nog een keer

Daksi op schoot achter de laptop

Barstjes

Het stramien van H leren begint barstjes te vertonen. Ik merk aan mijzelf dat ik sinds ik studeerde in N, nog niet veel veranderd ben.
Ook toen studeerde ik braaf, heel braaf en daarom kon ik binnen de gestelde tijd mijn bul in ontvangst nemen. Maar, ook toen waren er barstjes, momenten van opstandigheid, geen zin en dus lekker andere dingen doen.
Het kon gebeuren dat ik achter mijn tafel op schragen zat, boeken en schriften om mij heen en dat ik afdwaalde en om mij heen keek. Opeens vond ik het dan een rommeltje en voelde een dringende noodzaak om te gaan stofzuigen......geeft wel aan hoe weinig zin in studeren ik op dat moment had.

Vaker was het een ander barstje. Even genoeg van Middeleeuwen of van fonetische constructies bedacht ik opeens dat ik geen ketchup meer in huis had. Een studentenhuishouding zonder ketchup is onmogelijk, zeker in de stad N, waar Heinz een voet aan de grond had en bovendien is er eigenlijk maar 1 ketchup, toch?
Op de fiets naar de AH voor ketchup en dan meteen nog maar wat bier en chips. En in die AH kwam ik dan altijd wel iemand tegen met hetzelfde barstje, ook met een krat en veel macaroni in de kar en dan werd het een lange, gezellige middag en avond.

Dit barstje begon bij dat onderwerp opvoeden waar ik het al over had. Natuurlijk moet ik er van weten, maar het begon me danig te vervelen, zeker omdat ik dat woord voor geduld en slaan maar niet kan onthouden. Geduld heb ik niet in overvloede en slaan doe ik niet, dus waarom al die moeite?

Het boek bleef een paar dagen dicht. Ik heb gestofzuigd, ik ben even bij een supermarkt geweest, maar niemand met een zelfde barstje gezien. Noch bier, noch ketchup of macaroni in de kar.

En gisteren pakte ik met een zucht mijn boek weer op maar het barstje is nog niet gedicht. Ik bladerde en bladerde en keek zonder iets te zien. En na een minuutje bedacht ik dat ik mij natuurlijk niet aan de volgorde van het boek hoef te houden....társas kapcsolatok/interpersonal relationships, gedver geen zin in.
In vásarlás/shopping vond ik een tijdelijke oplossing, vervolgens bij divat/fashion, drogéria/drugstore en daarna uiteraard bij élelmiszerek/food en éttermek/restaurants. Gaat ook veel sneller dan die opvoeding want in deze onderwerpen ben ik al redelijk thuis....

De barst is weg maar een haarscheur zit er denk ik chronisch dus die relationships laat ik even zitten en ga eens kijken bij mozi/cinema en színház/theater.
En ook nog eens goed voor mijn Engels...wie wist dat vijg fig was?

Füge, fig, vijg

Schild, Klier en Schildklier

Vorige week zochten wij het Hongaarse woord voor schildklier. En zoals zo vaak, was het niet zo eenvoudig als we dachten. In het Nederlands en Duits lijkt het op elkaar, en in alle andere bekende talen lijkt het op elkaar omdat ze de term uit het Latijn gebruiken.
In het Hongaars was het weer anders. Schildklier is pajzsmirigy. Tja......

Een Nederlands-Hongaarse vriendin van ons riep ons terecht tot de orde. Het is juist zeer eenvoudig, pajzs is schild, mirigy is klier en daarom is schildklier pajzsmirigy. Hoe makkelijk kan het zijn!

Uiteindelijk hadden we het Hongaarse woord niet eens nodig en kon het in het Engels.
De reden was Flicka.
We hadden al een tijdje het idee dat er iets met Flicka was. Ze was een beetje somber, keek depri uit haar oogjes. Ze kwam aan terwijl we haar niet meer eten gaven, ze was kouwelijk, kroop bijna in de kachel. En moe, veel slapen.
Dat gecombineerd dachten wij aan een niet goed werkende schildklier.

Tijdens onze wandelingen kwamen wij vaker een mevrouw tegen met een oud teckeltje. We kletsten wat en natuurlijk waren onze honden altijd onderwerp. De laatste keer vertelde de mevrouw dat haar hondje diabetes had, dat ze zo'n fijne dierenarts had, die zelfs thuis kwam, goed Engels kon en jong was. En toen ik hoorde wat het hondje als medicatie had gekregen leek het ons een prima dierenarts voor Flicka.
Hij kwam thuis, luisterde naar ons verhaal en vond het geen gek idee van ons. Bij het onderzoek bleek dat Flicka ondertemperatuur had. Verder gelukkig geen nare dingen. Het bloedonderzoek ging voorspoedig, niet eens scheren, even goed voelen aan het pootje en toen meteen bloed te pakken.
Inmiddels is het lab rapport per mail binnen en de diagnose klopte. De schildklier werkt niet goed en nu zijn er tabletjes, elke dag 400 microgram en daarmee moet het worden opgelost.

En ook die tabletjes kwam de lijfarts van Flicka thuis brengen en legde meteen het lab rapport nog eens goed aan ons uit. Voor mensen met dieren die in Budapest wonen kan ik hem aanraden.

Nu hopen we voor Flicka dat de tabletten heel snel aanslaan!
In de tussentijd weten we in ieder geval weer 3 Hongaarse woorden extra!

Knappe Flicka

Taal

De actie Taal loopt als gepland.
Elke dag neem ik het boek ter hand en het gaat nog open ook. Gelukkig is er veel herkenning, oh ja, ooit wel gehad en weer vergeten en hopelijk nu voor eeuwig op mijn harde schijf.
Onderdeel 1 is uit en ik ben nu bezig met hoofdstuk 3 van onderdeel 2. Familie heet dit onderdeel en hoofdstuk 3 gaat over het opvoeden van kinderen.
Heel even dacht ik dat ik dit hoofdstuk tijdelijk zou overslaan......en kwam toen snel tot inkeer. Ik moet namelijk ook begrijpen wat anderen tegen mij zeggen en vertellen over het moeilijke pad van opvoeden.
En sowieso is alleen het bekijken van de woordenlijst en de keuze van de zinnetjes al vermakelijk genoeg. Het woord  voor "geduld" staat net boven het woord voor "slaan" en dat maakt het leren wel geinig....
En dan die niet uit te roeien rollenpatronen. "Mijn zoon speelt met auto's en ik klets vaak met mijn dochter. Mijn vader geeft mij zakgeld en mijn moeder maakt zich zorgen over mijn rapport."

En zoals bij elke actie zijn er ook mindere momenten, woorden die echt nergens op lijken en bijna niet te onthouden zijn. En als ik ze dan herken in het Hongaars ben ik blij maar als ik ze dan weer probeer te reproduceren vanuit het Nederlands faal ik danig. Is heel logisch en hoort bij het leren van een taal, maar soms wil je graag een uitzondering zijn in zo'n proces.

In één van de afhaakmomenten zat ik op Facebook en dat wekt altijd weer op. En alsof de duvel ermee speelt zag ik 2 mooie plaatjes die precies mijn gevoel van dat moment weergaven.

Dit plaatje geeft de diverse taalfamilies weer. De grootte van het rondje staat voor het aantal gebruikers.

Dit plaatje geeft weer hoe Hongarije in de diverse talen heet....

 

In een pessimistische bui zou ik kunnen zeggen dat het leren van zo'n geisoleerde taal die door zo weinig mensen wordt gesproken misschien niet zo zinnig is. Een taal die blijkbaar nog meer verwantschap heeft met het Midden Oosten en het Oosten dan ik al dacht. Aan de andere kant, Engels kan iedereen al....dus waarom niet wat exotischer?

Vol goede moed ga ik dus verder met het volgende hoofdstuk!

Geen voornemens?

In de krant en op Facebook verschenen grappige stukjes en foto's over voornemens. Voornemens die mensen maken aan het begin van een nieuw jaar. Voornemens die grote, meeslepende veranderingen teweeg moeten brengen, het liefste binnen de eerste maand, maar toch zeker in Q1.

Het blijkt dat de voornemens elk jaar dezelfde zijn en dat kan ook omdat ze nooit bewaarheid worden, er komt nooit uit wat er was voorgenomen.
De voornemens zijn vaag, lastig en vaak gaat het om dingen die de mensen helemaal niet leuk vinden....en hou het dan maar eens vol.
Minder drinken? Tja hoeveel minder dan, en waarom. Afvallen? Maar hoe dan? Minder op Facebook rondhangen? Maar wat is er mis met Facebook.

Beter zou het zijn, volgens de onderzoekers dan, om hele concrete acties en kleinere korte termijn doelen te formuleren. Meer kans op behalen en minder op teleurstelling.

Makkelijker gezegd dan gedaan.
In 2013 wilde ik een betaalde baan en dat is niet gelukt. Hoe concreet kun je het hebben, 2013 hing aan elkaar van sollicitaties en ergernissen dan wel teleurstellingen daaromtrent. Ook in 2014 wil ik zo'n baan en wat moet er dan anders?

Eigenlijk heb ik dus geen voornemens gemaakt. Het is frustrerend om ze niet uit te zien komen.
Ik wil wel dat 2014 een leuk jaar wordt, meer genieten van het leven van alledag. Uiteraard weet ik in mijn hoofd wat ik allemaal zou willen, maar uitgesproken heb ik het in ieder geval niet.

Die concrete acties waar de onderzoekers over spreken heb ik in mijn oren geknoopt en daar ben ik al mee begonnen.
Gisteren heb ik een nieuw H leerboek gekocht. Veel H vocabulaire, onderverdeeld in thema's. De inleiding heb ik al uit en als ik elke dag een paar bladzijden doe moet mijn woordenschat in ieder geval flink zijn vergroot. Ik had hier in de stad ook goed op les kunnen gaan, maar dat komt neer op de prijs van een veelvoud aan boeken en bovendien vaste dagen en uren. En als ik wil dat 2014 een leuk jaar wordt, wil ik mij graag vastleggen voor betaald werk maar niet voor heel veel andere dingen.

En verder zijn P en ik het jaar goed begonnen met een Nederlandse friet met kroket en nog een beetje satésaus ook. In Snackworld op de Nagymezö utca en voorafgaand aan de maaltijd nog een gezellig praatje in het Nederlands ook met de beste wensen voor 2014. Past niet echt bij afvallen, maar wie heeft mij dat voornemen ook horen uitspreken.......

Ik wens iedereen een mooi en gezond 2014 toe, met veel leuke concrete acties!



Het Boek met woorden

Lekker hoor die kroketten! En nog WIFI ook!