zaterdag 2 augustus 2014

Weinig slaap

Het leek zo'n gewone week te worden. Terug in de grote stad en een gewone week voor de boeg, met gewone dagen en gewone nachten en niks bijzonders.
Het was al meteen anders bij aankomst. De fiets van P was weg, het plekje naast onze voordeur was leeg. Om ons huis heen ligt een tuin en daaromheen een hoog hek, zelfs met prikkeldraad, dus de eerste twijfel was aan onszelf. Wel thuis gekomen met de fiets laatst? Of op het werk laten staan in de fietsenkelder, vergeten aan een paal in de stad? Na wat gepieker moest de conclusie toch echt zijn dat de fiets weg was, gejat....

We vroegen de buren en die vertelden ook dat de fiets er gister nog stond. Het was grof vuil geweest in onze wijk, net de dag ervoor. Grof vuil is een happening hier in de stad, vorige keer woonden we nog elders in de stad en zagen we het gebeuren. Mannen in Lada's met imperial die al dagen van te voren hun post innamen en ook in de Lada sliepen. Mannen met pick-ups, checken van groeiende bergen met afval, trekken aan oud ijzer en keuren van oude meubels.
Dit weekend was het dus in onze wijk geweest en ook al stond deze fiets niet op de stoep, ook al was het geen grof vuil, blijkbaar hadden de mannen de beslissing genomen om datgene binnen het hek ook op te laden.....en gelukkig stond ons tuintafeltje met stoelen er nog wel.

Maandag leek ook weer gewoon. Naar het werk en 's avonds Thai in huis.
Om 8 uur veranderde de week, Flicka kwam binnen uit de tuin en ging op de bank zitten. Na een minuut paniek. Springen, rondjes draaien, kopje verstoppen in een hoek van de stoel, hijgen, hijgen, janken. Gestoken door een beest, in no time een dik gezicht, bulten op het hoofd, dikke wang.
We probeerden in haar keel te kijken, checkten haar tong, probeerden haar rustig te krijgen maar dat lukte maar voor een klein deel. Ik belde de 06 van de dierenarts maar kreeg een voicemail en zo rustig als ik kon, maar wel met een ondertoon van paniek denk ik, sprak ik de boodschap in.
Om een lang verhaal kort te maken.....de dierenarts belde terug, bood aan om te komen en bleef ons vergezellen tot middernacht. En met Flicka gaat het goed gelukkig, een nare allergische reactie op een beest....de volgende morgen was ze er nog moe van en wij ook want elk geluidje en kuchje van Flicka werd gecheckt, met in het acherhoofd het verhaal van de dierenarts dat het bij honden na uuuuuurrrrrrren nog mis kan gaan en met het adres van het hondenhospitaal op de eettafel bij de telefoon.

Dinsdag leek weer gewoon alhoewel ik vond dat Daksi een beetje raar liep 's avonds. En de nacht was doorwaakt door onweer dat steeds terugkeerde, lichtflitsen en harde regenbuien. De volgende dag, Daksi liep nog steeds raar en we herkenden het van eerder, pijn in zijn rug en pijn in een pootje. Gesprongen, verstapt, maar in ieder geval narigheid. Met Rimadyl in huis is dat nu ook weer bijna voor 100% opgelost evenals zijn oorontsteking. Dus de woensdag nacht kon weer gewoon worden maar werd het niet. Twee huizen verderop ging het alarm af en dat bleef de hele nacht zo doorgaan, doordringend en omdat het hier nog steeds om te stikken is, is het dekbed over het hoofd trekken ook geen optie.
Donderdag was de volgende tandartsenafspraak, een gewone deze keer, gewoon het vernieuwen van 2 kapotte oude vullingen. De tandarts is OK, neemt de tijd, doet zijn werk goed en is aardig. Hij voorspelde dat ik van 1 kies last zou kunnen krijgen omdat hij erg diep had moeten gaan en dat ik daar niet van moest schrikken en dat het over zou gaan. Dat klopte allemaal, tegen half elf leek het alsof ik steeds op zilverpapiertjes zat te kauwen terwijl ik niet eens zin had in chocola. Dat bleef zo gedurende de nacht en ergens tegen 5 uur ben ik in slaap gesukkeld en toen ik wakker werd was het weer in orde.
Vrijdag was een gewone dag maar 's avonds werd het weer ongewoon maar erg gezellig.
Vriendin M was weer in Budapest, deze keer om te vieren dat ze een appartement heeft gekocht in de stad waar je nooit meer weg wilt als je haar eenmaal kent. We proosten op elke cm2 van haar huis en praatten over de renovatie en over heel veel andere dingen. Gezellig in een superleuk udvarcafé vlakbij een metrohalte. Thuis nog even in de tuin met FD probeerden we af te koelen van de stadse hitte.
En geslapen als een roos deze keer.

2 opmerkingen:

  1. Zo maak je nog eens wat mee; de stad geeft helaas ook wel reuring waar je niet op zit te wachten (het alarm)!
    Maar belangrijker: het gaat weer beter met de honden en jou, en dat heeft niks met de stad te maken, kan ook op het platteland gebeuren.
    Troost je, je bent niet de enige met ongemakken:Wij komen terug van vakantie en een douchewanddeur dondert uit zijn voegen.
    Dus een nieuwe, mooiere maar dan ook gelijk weer een duurder uitzoeken...
    En na een half jaartje lopen leven met een linkervoet waarin ik bij tijd en wijlen een flinke steek voelde werd de pijn na de vakantie toch zodanig dat ik naar de huisarts toog. Blijk ik een PLATVOET te hebben, nou ja, ik ben zo trots op mijn mooie voeten!!!!
    Vrijdag 15 augustus dan maar naar de podotherapeut....
    Ik stuur je zo eerst de foto's van de puppy Duke (spreek uit Duuk) die we zaterdag gezien hebben, Barbara

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat is schrikken. Vooral Flicka en Daksi. Arme honden, maar ze zijn gelukkig weer beter. En wat een rotstreek om P zijn fiets weg te halen. Heeft hij al een andere? Ik hoop dat de rest van de tijd wat "normaler" verlopen is en dat jullie de slaap weer een beetje ingehaald hebben. Hoewel dat volgens kenners niet mogelijk is, slaap inhalen.

    Mip

    BeantwoordenVerwijderen