Op blauwe voet

P is in Nederland. Op familie bezoek en voor een ontmoeting met vrienden die op 24 uur vliegen wonen, maar nu even kort in Europa zijn. En natuurlijk ga je dan gewoon als een haring in een ton die krap 2 uurtjes in Wizz voor lief nemen en genieten van alles dat komt.
P vliegt liever KLM en wie niet zou ik zeggen maar op sommige dagen is het verschil zo groot en bovendien lag het zwaartepunt van dit verblijf in het zuiden des lands.

De luchtbus

Nederland voor een lang weekend. Voor P betekent dit in ieder geval een warm welkom door zijn ouders, al Hollandse garnalen in huis. Een haring vers van de kraam. Het maandmenu van de plaatselijke Chinees die P herkent van de vorige keer.
De dag erna, likkebaarden bij de geweldige Toko en bakjes mee voor thuis.

Zo lekker!

En shoppen.
P is normaal niet van het shoppen, maar in NL is er altijd sale en sale heeft een bijzondere aantrekkingskracht. En sale is niet zomaar sale, P vindt altijd een reden om de sale nog iets groter te laten zijn dan hij al was.
Soms is het goed dat ik er niet bij ben, ik ben ook van de sale, maar ik ben vooral van het mooi of het leuk. P stuurde een foto van zijn nieuwe aanwinst. Sale en na nog wat praten, extra Euri naar beneden. Ik maakte een opmerking over de kleur maar P is ervan overtuigd dat 'het wel bijtrekt'.

ik hoop dat hij gelijk heeft.......

Ik heb het ook prima hier met FD. Op het moment van schrijven zit ik op armwijdte van de laptop met D op schoot en F achter mij op het kussen. De dag begon vroeg, wij hebben hondjes van de klok en aangezien ik uitslapen ook zonde van de tijd vind zitten we samen in de kamer, nog wel in pyjama en de gordijnen dicht.
Na donderdag en vrijdag begon het genieten, niet werken maar veel thuis bij FD. Zo veel thuis dat ik soms een blik in de oogjes denk te zien.  'Moet je niet werken. Ben je nog steeds thuis?' FD zijn op leeftijd en op hun rust gesteld en daarom hoef ik mij niet schuldig te voelen als ik de stad in ga om te genieten van elke minuut.

Koffie drinken op een terrasje, een ijsje. Ook shoppen, een kleurrijke shawl en gewoon de prijs betalen die er op staat omdat er geen sale is en de prijs niet hoog.
Gisteravond, een whatsappje, vrienden BG die naar een terras aan de Donau gingen en vroegen of ik ook kwam en natuurlijk ging ik.
Een terras aan de Donau, spitsuur op de rivier, boten met lichtjes en genietende mensen. Een fles wit in een emmertje voor ons en een steeds mooier wordend uitzicht op de Buda zijde.
Zo ziet geluk er uit.

En vandaag nog zo'n geweldige dag. Met FD wandelen. Plezier hebben van alles dat hier is en kan. Vanavond komt P alweer thuis en kunnen we genieten van elkaars mooie weekend.

Een glas wijn in het bos wat wil je nog meer?

Proefkonijnen

Een paar blogs geleden schreef ik over de Thaise kookcursus die we met BG samen deden. Vriendin G is van ons groepje ver uit de beste kok en gelukkig voor ons heeft zij afgelopen week een andere kookcursus bijgewoond.
Dim Sum.
We hadden al een paar foto's voorbij zien komen en vrijdag kwam de WhatsApp......of we een avondje kwamen Proefkonijnen.

Gisteren was het al meteen een topdag. Goed weer, zonnig maar niet te warm, precies goed om even te winkelen. Eerst een heerlijke koffie bij Atable via Szell Kálmántér dat er chaotischer uitziet dan ooit. Trams 61 en 18 rijden niet meer door, het plein is gestremd. Het gaat mooi worden, daar ben ik van overtuigd, maar voorlopig is het even behelpen en zand happen.
De noodzakelijke boodschappen bij de drogist en zoals de traditie het vraagt sonka croissants van Atable mee voor de lunch.

De hele middag in de tuin met F en D. We spraken over G, dat ze vast al eeuwen in de keuken zou staan en dat het gezellig zou gaan worden.

Het was gezellig, het was lekker, het was zalig! Het was niet zo maar een Dim Sum, het was een Dim Sum assortiment en de hele kookcursus werd geserveerd voor de Proefkonijnen groep van 3, met nog een extra hoofdgerecht erbij. Heerlijke kruiden, smakelijke gember, leuke kommetjes met chop sticks en Dim Summen die maar bleven komen, gevolgd door een Bapao die er niet alleen mooi uitzag maar ook zalig smaakte.

We rolden naar het balkon, met ons glas wijn en genoten nog even na, met het mooie uitzicht naar alle kanten, torentjes, de Gellért berg met de Citadella op 2 km hemelsbreed maar voor het oog veel dichterbij, het geruis van de auto's, het gepraat van mensen beneden op straat op weg naar iets leuks. Kortom, genieten van een zaterdagavond in de stad waar we zo van houden.

Heen waren we met de bus en ontmoetten we een dakloze hond die druk was met het oppassen op de spullen van zijn baasje maar gelukkig niet te druk om met ons een praatje te maken. En voor de terugweg genoten we van de taxi, van deur tot deur, in deze stad zo goed betaalbaar dat je er niet zo lang over hoeft na te denken.

Vandaag nog een dag weekend voor de boeg! En vriendin G is al aan het nadenken over haar volgende Proefkonijnenavond.

De lieverd op de heenweg

En dit was nog maar een deel van het assortiment

Dim Sum specialist G met rechts een glaasje Kreinbacher peszgő

De gebakken variant na de gestoomde

Euro pret

Eind mei vierden we het Eurovisie songfestival op het Hongaarse platteland, in het Noordoosten, vlakbij de grens met Slowakije. Het is maar 2,5 uur rijden of iets meer als je tussendoor lekker luncht maar het lijkt meer buitenland dan als je de M6 naar het zuiden neemt. Meer buitenlandse nummerborden, vrachtwagens uit Oekraine, Roemenie, Bulgarije en natuurlijk de buitenlandse steden die al op de borden staan.
Songfestival, als kind 'deden we er aan'. Opgekruld in de stoel bij oma of thuis ieder op een hoek van de bank met een bakje chips in het midden. Daarna verwaterde het, af en toe keken we met een half oog en soms wisten we niet eens dat 'het' was. Meer dan 25 jaar speelde het zich af buiten ons bewustzijn.

Sinds 3 jaar is het anders. Sinds 3 jaar zitten we in de kring van J en L en begint de koorts vanaf de eerste discussies wie mee gaat doen voor ons land en hebben we net als iedereen meningen en oordelen. Dit jaar viel de songcontest in het Pinksterweekend. Gelukkig maar want het bijwonen en meevieren kost energie voor 3 weekenden. De week ervoor, halve finales met dozen pizza, wijn en water, uiteraard de TV en een Skypeverbinding met J en L.

De zaterdag van het feest, Budapest in stromende harde slagregens, nergens een sprankje blauw. Samen met vrienden B en G op pad, de hondjes mee, doosje wijn en zalige húspité van G.
En natuurlijk klaarde het op en kon het welkomstdrankje gewoon buiten.
Vieren bij JL betekent grote gastvrijheid en grote diversiteit en daarom is het zo leuk. Ik ben het aantal nationaliteiten even kwijt, ik geloof 6 en Eurovisie vieren is een serieuze bezigheid, met score formulieren, het raadplegen van gokkantoren en uiteraard met discussies en doorlopende recensies.

En vieren bij JL betekent heel lekker eten en drinken met natuurlijk de Eurovisie punch naar geheim recept maar in ieder geval met een hoog percentage alcohol.

Even file parkeren om BG op te halen

Alweer beter weer, bijna op onze bestemming

Natuurlijk wel op een groot scherm kijken

De eerste prijs voor de goede gokker, wc bril tulipán

Aan het eind van de avond was Europa 1 en waren we het allemaal wel eens over de winnaar.
De volgende morgen stralend weer en een ontbijt met alles wat je je kunt wensen van verse eitjes en verse jus tot eigengemaakte jams.
Voor vandaag was er een rondleiding geregeld in het kasteel van Edelényi. Hartstikke mooi, gezellig, opeens om te stikken van de hitte.

Scoreformulier

Edelényi kasteel

De afterparty

We namen in de middag afscheid van de Euro vrienden en reden terug richting Budapest, met een stralend zonnetje. FD lagen in een rolletje te slapen achterin en ook wij moesten een stop inlassen, zelfs op dat stukje van 2,5 uur. Even frisse lucht en even een likijsje om klaarwakker de reis te vervolgen.
Gelukkig hadden we nog een 2e Pinksterdag.

Bij de Zee

Ons hotel in Pag

Zomaar langs de kust

Een begin selfie, nog niet zo bruin

Dakterras in onze 2e week

Mooi, in zon en vooral bij wind

Vers uit het water de grill op

Begin mei vertrokken we voor vakantie naar ons buurland in het Zuiden, Kroatie. Twee weken maar liefst. De eerste week verbleven we op het eiland Pag. Pag is kaal en interessant tegelijk. Stenen muurtjes waar je maar kunt kijken, rotsachtige kust en hier en daar een beetje groen. Aan de andere kant, in de punt veel meer groen, het zijde achtige groen dat we kennen van de olijf bomen. Prachtige 100 jaar oude olijfbomen, afgewisseld met nieuw aangeplante olijf sprietjes.
Olijven en olijfolie, dan kan je maaltijd al bijna niet meer stuk en op Pag is meer. Het eiland is beroemd vanwege de schapenkaas. Een typisch Pager schapenras dat je alleen hier ziet. Melk van deze schapen heeft iets ziltigs en alleen de kaas van deze melk van deze schapen geproduceerd op dit eiland is de echte. We bezochten de fabriek en kregen het proces uitgelegd. Na de tour begrepen we precies waarom de kilo prijs van deze kaas wat hoger is dan een oud belegen Gouda.

De eerste week was een verwenweek. We hadden een hotel geboekt, niet ver van Zee, gelegen tussen een bos en een olijvenboomgaard met uitzicht op wijnstokken. Het hotel heeft een eigen groentetuin, eigen wijnkelder met eigen wijn natuurlijk en een keuken die aangesloten is bij Jeunes Restaurateurs. Een plek om terug te komen, misschien wel een plek waar je elk jaar even naartoe moet. Aardige gastvrije mensen en alles wat gelukkig kan maken. Glashelder water, voor ons onbekende bloemen, gezellige en sfeervolle terrasjes en een infrastructuur die klopt.
Naast ons hotel lagen wat stukjes particulier eigendom in het bos, kleine groente tuintjes, een paar wijnranken, mooie bruine en zwarte kippen en natuurlijk de schapen, altijd de schapen die tussen al het steen gelukkig nog sprietjes voldoende vonden.
Op een morgen deed P een vondst, een vondst uit een horror film of een Scandinavische thriller. In het tuintje op 5 minuten afstand lag een schaap op haar zij. Het leek alsof ze sliep, maar het donkere gat in haar buik, het geronnen bloed in haar witte vachtje en de vliegen rondom haar ogen vertelden een ander verhaal. P informeerde de hotel eigenares en de tam tam begon. De Europese jakhals schijnt een plaag te zijn, moordenaars met scherpe tandjes en voor de duvel niet bang.

We zagen een keer zo'n jakhals bij de Pastorie, net geschoten door jagers. Zij waren er zo trots op en wij vonden het zo zonde. Een prachtig diertje, bruine vacht met een mooie tekening, de staart met een pluim en een fijn gezicht met mooie oortjes. Wij vonden het een hondje en daarom betreurden wij zijn lot. Op Pag dachten we hetzelfde, ach die jakhals, maar ook de eigenaar van het stukje grond met schapen die in zijn witte auto polshoogte kwam nemen en met ingezakte schouders vertrok liet ons niet onberoerd.

De avond erna hoorden we schoten en iets later toog er een stoet van pick ups met grote koplampen de berg in, op weg naar de jachthut om de overwinning op de jakhals te vieren. Het schaap met het donkere gat in haar buik bleef liggen als stille getuige.

De tweede week zaten we in een mini appartementje van 36m2 met maar liefst een dakterras van 40m2. De Dalmatische kust is zo indrukwekkend. Het uitzicht altijd op de Zee, de eilanden in de verte. Bootjes die voorbij trekken op weg naar hun netten. In de verte één van de ferry's. Op Zee is altijd leven, altijd, is het niet op het water dan wel eronder. Snorkelaars en duikers en geen herry van speedboten of jet ski's. In ons kleine dorpje naast het haventje troffen we een eettentje met vangst van de dag, inclusief de inktvis, inclusief het zalige mengsel van olijfolie en veel verse knoflook.

Het mini appartementje had een mini keukentje zonder al te veel uitrusting. Prima want daar hadden we het ook niet voor gehuurd. Thee zetten ging prima en waarom zou je boodschappen doen als het niet nodig is en op loopafstand de grill uitnodigend geurt?
De plaatsjes in de buurt waren al even sfeervol, Makarska bijvoorbeeld. De haven als centrum met daarachter winkeltjes, kleine smalle straatjes met klinkers, veel terrassen, de één nog verzorgder dan de ander en gastvrijheid volop zonder opdringerigheid. We zagen een wijnbar maar wij waren pas toe aan koffie en gelukkig hadden ze dat ook. Naast ons zat een jonge man met een glas lokale Kroatische champagne omdat elk uur van de dag geschikt is voor dit drankje. We keken elkaar aan en gaven hem gelijk en na deze morgen waren we elke dag te gast op dit terrasje en keken we onze ogen uit naar het leven in dit stadje.

Eigenlijk hebben we een hekel aan vergelijken en ongemerkt deden we het toch. Zo dicht bij ons land en zo verschillend. Zo gericht op buitenland in plaats van intern gefocust.
En zoveel Zee! Vooral dat.

Weg uit de versloffing!

Gisteravond kreeg ik een mailtje van vriendin BA. Het was het laatste mailtje van die dag want ik had er al een paar ontvangen. Leuke mails met foto's en bij de foto's teksten, over een prachtige nieuwe Spaanse winkel in Den Haag, over vrienden, over frambozen en als de mail van BAMI komt, ook over de ZEE natuurlijk.
Het laatste mailtje was een schop onder mijn jeweetwel. Over dat ik mijn blog laat versloffen, over dat ik toch meer meemaak dan ik laat zien de laatste tijd.

BA heeft gelijk. De laatste blogdatum is alweer ver weg en in de tussentijd gebeurde er natuurlijk van alles. Smoezen heb ik niet, alleen een beetje druk, maar ik heb ook een snelle pen, dus een tussendoor blogje had er natuurlijk best tussen gepast.
Ik kan niet garanderen dat ik mijn leven ga beteren wat de blog betreft, ik kan alleen beloven dat ik ga proberen weer wat regelmatiger te schrijven. Terugkijkend is er zoveel.....dat ik BA gelijk moet geven en ik de klok gewoon even stil had moeten zetten om te bloggen.

Na mijn laatste tripje in Lyon was er Koningsdag. Koningsdag op de Residentie van onze ambassadeur. Zoals bijna altijd op die dag was het weer prachtig, zelfs aan de warme kant en met een Oranje touch lieten we ons met de taxi afzetten. Het straatje stond vol met de auto's met vlaggetjes en blauwe nummerborden. De chauffeurs hielden hun eigen receptie op straat, zonder drank maar met een sigaret en het leek ook gezellig. Als ik dat tafereel zie, vraag ik mij altijd af of de chauffeurs hun wachttijd op de baasjes ook betaald krijgen. Ik hoop het voor ze want die wachttijd is aanzienlijk.

De tuin van de residentie was al vol vrolijkheid. Er waren nieuwe items deze keer. Een plek voor een fotoshoot van de KLM waar je je tussen reizigers uit de vorige eeuw kon laten vastleggen, hetgeen wij natuurlijk ook deden. Daarnaast een heuse frietkraam met friet in een puntzak! Dat is echt lang geleden en ook hieraan deden we graag mee, P met mayo en ik met ketchup gecombineerd met een glas rosé. Met de neus in de puntzak kwam ik een andere blogster tegen, nog nooit gesproken, alleen elkaars ervaringen gelezen. Erg leuk om elkaar in dit stukje NL tegen te komen.

Vergeleken met de eerste keer kennen we natuurlijk veel meer mensen en wordt het een soort feestje in een feestje. En Nederlanders zouden geen Nederlanders zijn als ze niet genoten van bitterballen, bitterballen, een stokje vlees met satésaus en nog een bitterbal om het af te leren. Ik heb het al vaker geschreven. Gek genoeg voel je je hier altijd een beetje Hollandser dan anders. Trots op dat landje met al die meningen, de ZEE, de handelsgeest, de Oranjes en het Wilhelmus klinkt luider en met meer overgave dan ik ooit in NL hoorde.

Ter ere van Maxima was er een tango demonstratie met daarna een korte tango les en voor de liefhebbers daarna een tango wedstrijd met prijzen van de sponsors. Om een langer verhaal kort te maken en wat lachsalvo's samen te vatten......aan het eind stond P op het podium met een voucher voor een KLM vliegticket naar Amsterdam.

Afgelopen vrijdag was ik op de Deense Residentie, via mijn werk. De setting was vergelijkbaar alleen op iets kleinere schaal. De viering was ter ere van de Grondwet, de 75e verjaardag van de Deense Koningin en het feit dat DK 100 jaar geleden als één van de eerste landen het stemrecht voor de vrouw invoerde. Het Deense volkslied werd niet meegezongen, door niemand maar om het gastland te eren kwam het Hongaarse lied er meteen achteraan, dat dan weer wel. Geen bitterballen, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de cateraar bijzonder werk had verzet. Prachtige Deense hapjes hartig en zoet met Deense ingredienten, kleurrijk, zeer smakelijk en creatief opgediend.
Met de taxi terug en deze keer met cash betaald want dezelfde morgen had ik een lang gesprek met de bank die mijn zakelijke credit card heeft uitgegeven. Ik ontdekte transacties die ik niet heb gedaan en het lijkt er op dat tijdens mijn laatste tripje naar mijn Noordelijke collegae een medemens met slechte bedoelingen iets heeft uitgehaald. Kaart geblokkeerd en onderzoek gestart.

's Avonds zaten we op een terras in de stad voor een borrel van de NL club en genoten we van een Mochito en het uitzicht op de Citadel en de Gellért hegy. Het was één van die dagen die eigenlijk meer dagen in één zijn en dat maakt het leven hier zo leuk.

In de heerlijk beschutte Deense Residentie tuin

Zelfs P ging ervoor, zo lekker

Gelukkig mogen wij meer meemaken van andere landen

Spreekt voor zich

Als NLer had ik ook Oranje taarten op mijn werk besteld.....

Na de Tango

Tijdens de NL borrel