Het laatste mailtje was een schop onder mijn jeweetwel. Over dat ik mijn blog laat versloffen, over dat ik toch meer meemaak dan ik laat zien de laatste tijd.
BA heeft gelijk. De laatste blogdatum is alweer ver weg en in de tussentijd gebeurde er natuurlijk van alles. Smoezen heb ik niet, alleen een beetje druk, maar ik heb ook een snelle pen, dus een tussendoor blogje had er natuurlijk best tussen gepast.
Ik kan niet garanderen dat ik mijn leven ga beteren wat de blog betreft, ik kan alleen beloven dat ik ga proberen weer wat regelmatiger te schrijven. Terugkijkend is er zoveel.....dat ik BA gelijk moet geven en ik de klok gewoon even stil had moeten zetten om te bloggen.
Na mijn laatste tripje in Lyon was er Koningsdag. Koningsdag op de Residentie van onze ambassadeur. Zoals bijna altijd op die dag was het weer prachtig, zelfs aan de warme kant en met een Oranje touch lieten we ons met de taxi afzetten. Het straatje stond vol met de auto's met vlaggetjes en blauwe nummerborden. De chauffeurs hielden hun eigen receptie op straat, zonder drank maar met een sigaret en het leek ook gezellig. Als ik dat tafereel zie, vraag ik mij altijd af of de chauffeurs hun wachttijd op de baasjes ook betaald krijgen. Ik hoop het voor ze want die wachttijd is aanzienlijk.
De tuin van de residentie was al vol vrolijkheid. Er waren nieuwe items deze keer. Een plek voor een fotoshoot van de KLM waar je je tussen reizigers uit de vorige eeuw kon laten vastleggen, hetgeen wij natuurlijk ook deden. Daarnaast een heuse frietkraam met friet in een puntzak! Dat is echt lang geleden en ook hieraan deden we graag mee, P met mayo en ik met ketchup gecombineerd met een glas rosé. Met de neus in de puntzak kwam ik een andere blogster tegen, nog nooit gesproken, alleen elkaars ervaringen gelezen. Erg leuk om elkaar in dit stukje NL tegen te komen.
Vergeleken met de eerste keer kennen we natuurlijk veel meer mensen en wordt het een soort feestje in een feestje. En Nederlanders zouden geen Nederlanders zijn als ze niet genoten van bitterballen, bitterballen, een stokje vlees met satésaus en nog een bitterbal om het af te leren. Ik heb het al vaker geschreven. Gek genoeg voel je je hier altijd een beetje Hollandser dan anders. Trots op dat landje met al die meningen, de ZEE, de handelsgeest, de Oranjes en het Wilhelmus klinkt luider en met meer overgave dan ik ooit in NL hoorde.
Ter ere van Maxima was er een tango demonstratie met daarna een korte tango les en voor de liefhebbers daarna een tango wedstrijd met prijzen van de sponsors. Om een langer verhaal kort te maken en wat lachsalvo's samen te vatten......aan het eind stond P op het podium met een voucher voor een KLM vliegticket naar Amsterdam.
Afgelopen vrijdag was ik op de Deense Residentie, via mijn werk. De setting was vergelijkbaar alleen op iets kleinere schaal. De viering was ter ere van de Grondwet, de 75e verjaardag van de Deense Koningin en het feit dat DK 100 jaar geleden als één van de eerste landen het stemrecht voor de vrouw invoerde. Het Deense volkslied werd niet meegezongen, door niemand maar om het gastland te eren kwam het Hongaarse lied er meteen achteraan, dat dan weer wel. Geen bitterballen, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de cateraar bijzonder werk had verzet. Prachtige Deense hapjes hartig en zoet met Deense ingredienten, kleurrijk, zeer smakelijk en creatief opgediend.
Met de taxi terug en deze keer met cash betaald want dezelfde morgen had ik een lang gesprek met de bank die mijn zakelijke credit card heeft uitgegeven. Ik ontdekte transacties die ik niet heb gedaan en het lijkt er op dat tijdens mijn laatste tripje naar mijn Noordelijke collegae een medemens met slechte bedoelingen iets heeft uitgehaald. Kaart geblokkeerd en onderzoek gestart.
's Avonds zaten we op een terras in de stad voor een borrel van de NL club en genoten we van een Mochito en het uitzicht op de Citadel en de Gellért hegy. Het was één van die dagen die eigenlijk meer dagen in één zijn en dat maakt het leven hier zo leuk.
 |
| In de heerlijk beschutte Deense Residentie tuin |
 |
| Zelfs P ging ervoor, zo lekker |
 |
| Gelukkig mogen wij meer meemaken van andere landen |
 |
| Spreekt voor zich |
 |
| Als NLer had ik ook Oranje taarten op mijn werk besteld..... |
 |
| Na de Tango |
 |
| Tijdens de NL borrel |
Wow, wat mooi en lekker allemaal! Je hebt het over de Hollandse sateh en bitterballen: dit keer geen haring? Dit jaar valt vlaggetjesdag op zaterdag 13 juni maar de nieuwe haring is pas een week later te koop: de lente was te koud! Aangezien het niet te doen is om zo'n groot evenement een week uit te stellen eet iedereen op vlaggetjesdag dus "oude" haring; nog steeds lekker hoor al zal men het in de omzet echt wel merken die dag. Grappig, je ontmoeting met een andere blogster. Ik lees met regelmaat ook die verhalen want zij staan zo lekker makkelijk verwezen in jouw blogpagina. OK, reacties geef ik dan nooit maar ik lees ijverig hoor. Schrikken is dat hè, een ander die "even" jouw creditcard leent. Daarom goed dat je regelmatig je uitgaven checkt. Wij bewaren, serieus, iedere pin/creditcard - bon tot we deze gecheckt hebben. Nu gauw naar je volgende verhaal, heerlijk! Barbara.
BeantwoordenVerwijderenBA had gelijk. Het duurde wel lang.
BeantwoordenVerwijderenIk schrik daar toch steeds weer van dat mensen op de één of andere manier bij de geld kunnen en daar dan ook gebruik van maken. Ik hoop dat het onderzoek resultaat op zal leveren.
En dan P die een tangowedstrijd wint! Wat leuk. Feliciteer hem maar van mij.
Onze Koningsdag is "ietsjes" ongemerkter voorbij gegaan. Maar sinds van de week heeft Hans een krokettenmachine in handen en die gaan we zeer binnenkort gebruiken. Het blijft handwerk maar het schijnt wel makkelijker te werken. En anders rol ik gewoon weer bitterballen. Nu eerst de kalfsrib in de zonneoven, dat zijn dan de eerste voorbereidingen. Ik laat wel weten of het lekker was.
Mip