Wkend vieren

Sinds maart werkt P thuis, full time. Ik ben ongeveer de helft van de tijd thuis en de andere helft op mijn echte werkplek. Werk en privé liepen eigenlijk al door elkaar maar nu is het een bonte mix geworden. Er is geen of minder reistijd en dat betekent eerder achter de laptop en de telefoon en later er weer vandaan. 

Uiteraard lezen wij ook de adviezen, hoe om te gaan met lang thuis werken. Hoe je elke paar uur even moet stoppen, hoe je dan naar buiten moet gaan, de telefoon thuis moet laten, even lekker moet wandelen en dan weer door voor een paar uur en dan dit herhalen.....en dat je dan de tijd kunt nemen voor koken, voor sporten, voor je huis re-designen.

Mooie theorie en om ons heen zien we ook veel mensen die er in slagen om dit in de praktijk toe te passen. Bij ons werkt het niet. Natuurlijk......even de was in de machine en ophangen kan, met de telefoon in de zak. Maar voor de rest, een thuiswerkdag bij ons is gefocust op het schermpje, ofwel alleen ofwel in een gesprek met collegae die ook allemaal aan het schermpje geplakt zitten.

Vanmorgen nog zeiden we dat dit anders moest maar bij ons allebei zit er wel een portie ouderwetse werk moraal in het hoofd, dat je toch niet overdag even naar buiten gaat om te wandelen terwijl je nog van alles te doen hebt in het zwarte kastje dat op tafel staat. Het onderwerp 'hondjes' is ook een terugkerend topic. We hebben rationeel afgesproken dat als D er op een dag niet meer is, dat we dan gaan reizen, na het werk, wkendjes weg naar een stad in het Noorden, langere vakanties in verre oorden, net als vroeger. Maar elke dag komen er ook hondjes voorbij die een huisje zoeken en gaan de gedachten plotseling uit naar Calypso, Tobias en Scotty in plaat van naar een leeuw in Afrika. En ook dat we dan met die hondjes wél naar buiten zouden gaan voor die wandeling.

En wat dat koken betreft, hier in de Grote Stad is er Wolt.com die voor ons kookt. Te kust en te keur, geen boodschappen, niet nadenken, geen tijd aan koken besteden, slecht een paar klikken op het kastje, een contactloze bezorging en een aardige mevrouw of meneer aan de chat die waarschuwt als het iets later wordt.

Doen we dan helemaal geen boodschappen? Jawel, een snelle fiets rit van P naar de Aldi voor kefir, yoghurt, muesli en komkommers, paprika en tomaten. Appels hebben we nog van het Platteland. Onze lievelings Wolt is de Premium Parász, de Thai en ondanks het grote assortiment kiezen wij de Larb, bijna altijd. Heerlijk, geweldige kruiden, zalig geur en het mooie is, P kan kiezen voor mild en ik voor extra spicy. P met rijst en ik met de bovengenoemde groenten, het smaakt lekker en verveelt nooit.

Op de dagen dat we niet Wolten, legen we de diepvries die in de afgelopen tijd te vol geworden was met restjes en met aanbiedingen die met name P niet kon weerstaan. Afgelopen week doken we een pak gehakt op uit de onderste lade. Onze hersenen en smaakpapillen zijn gefocust op Azie, dus vonden we een recept om zelf de Larb te maken. Het was alleszins geslaagd, niet zo super als de 'echte' en toch wel een beetje werk nadat de laptop eindelijk was dichtgeklapt maar ook wel weer een voldoening dat het zelfgemaakt was.

En na de lange week besloten we gisteren om vroeg aan het wkend te beginnen, na de lange week vonden we het wel gerechtvaardigd en liepen we naar de 'kastanje tuin' waar een kaposzta en palacsinta bijeenkomst was. Zoals op elke bijeenkomst in HU was er ook wijn, in dit jaargetijde de warme, en er was bier. P nam de gele variant en ik de groene, groen zoals in groente, het zag er uit als spinazie smoothie maar het was bier met brandnetel en het smaakte zalig!

Het zachte regenen maakte plaats voor een gestage stroom en we lieten de bijeenkomst in de steek en liepen door naar Spiler, nog nooit geweest in deze Buda variant maar het was warm, gezellig, aardige bediening met zoals overal hier het mondkapje over de kin, maar op gepaste afstand en met maar 3 tafeltjes bezet weinig risico. Een smakelijke GT en een blik op de kaart die ons deed besluiten hier te borrelen met bijlage en het Wolten weer uit te stellen tot morgen. In een ver hoekje in onze herinnering deed het denken aan een borrelgarnituur in NL maar dan net even wat exotischer, met onder andere mozzarella balletjes, avocado humus en pulled chicken.

Op de terug weg genoten we van ons eigen romantische buurtje met de mooie lantaarns en de spiegeling van de natte bladeren. Een prettig wkend voor de boeg!

Larb á la P

Bier met brandnetel

Tradities van Stadse Kinderen

Het was een lekker lang wkend, de 23e oktober viel op een vrijdag dus 3 heerlijke dagen voor de boeg. We hebben een soort traditie, eind van het jaar gaan we naar de Pastorie en vieren we de Tradities van Stadse Kinderen. Dit doen we niet alleen, alleen veranderen we vrij snel van Stads naar Plattelands, maar met vrienden is het anders, een soort werk- en mini vakantie waarin we de beste dingen van de 2 werelden combineren.

Ik ben er niet altijd bij, dit is ook de week waarin mijn moeder jarig is en ik probeer naar NL te gaan om mee te vieren. Dit jaar is alles anders, de viering was via de telefoon en via foto's in de what's app met de niet minder gemeende wensen en de hoop dat het toch binnen afzienbare tijd mogelijk is om gewoon de grenzen weer over te steken.

Dit wkend waren we met z'n 5-en, wij en vrienden B, G, en R. Het weer leek kritisch maar hoe dichterbij het wkend kwam hoe mooier de vooruitzichten werden.

In de afgelopen jaren zijn er wat tradities geboren waar elk wkend van Stadse Kinderen aan moet voldoen. Ook dit wkend is dat weer gelukt. De dagen waren stralend, elk uur werd het warmer en kon er een laagje uit en op de dag van vertrek was het somber en viel de regen uit de hemel. Dat is elk jaar zo.....

Om te beginnen is er de Palinka traditie. Dat moet er zijn bij het welkom en om de pauzes feestelijk te begeleiden, om eventuele kou te verdrijven en om spieren te smeren. P kocht in ons buurdorp 1,5 liter en daar is niet veel meer van over. Deel van de traditie is om te proeven en commentaar te leveren. Dit was een goede barack palinka en de Stadse Kinderen waren unaniem in de loftuigingen. Uiteraard is er meer, heel veel koffie, uit een Nespresso apparaat, dat dan weer wel. Heel veel water uit de fles maar ook veel uit de kraan en de bubbeltjesmaker, nog zo'n Stadskind, om het milieu te sparen. En wijn, liters wijn, niet van de bekende huizen zoals in de Stad, maar landwijn uit onze dorpen die in jerry cans van 5 liter komt.

Er is altijd werk aan de winkel en Stadse Kinderen zijn daar niet vies van, maar het moet leuk blijven. Hakken, zagen, snoeien, harken en fikken, dat is één van de tradities en vooral het fikken is een soort beloning voor het harde werk. Dit wkend was er genoeg. Beneden bij het huis lagen hopen takken die bij de snoeibeurten tijdens het mannenwkend waren ontstaan. De dikke stukken werden er netjes vanaf gezaagd of geknipt met de grote snoeischaar om te dienen als brand- en aanmaak hout. De rest lag klaar voor het vuur. In de boventuin was de afgelopen jaren wildgroei ontstaan van boompjes en van de weide met fruitbomen was het verworden tot een bos, met bomen zo dicht in en op elkaar dat je er niet eens meer doorheen kon lopen, laat staan met een maaier doorheen kon rijden. Dat moest anders en met spieren van de Stadse Sportschool, met goede knippers en uiteindelijk met de motorzaag werden alle wild groeiers naar beneden gehaald en gesleept naar verzamelpunten die de basis vormen voor een volgend Tradities van Stadse Kinderen wkend fik.

De fik zelf is ook een traditie, altijd te groot, te warm en te dichtbij een schuur of een boom en gelukkig is de traditie dat het altijd goed afloopt. Foto's van de diverse Stadse Kinderen Iphones bewezen ook dat het traditie is om 2 fikken te hebben want er is ook de bogrács gulyás. Die is er altijd en natuurlijk is die er altijd want wat is er gezelliger dan samen een gulyás maken, te kiften over hoe lang de aardappels nog moeten en wanneer de paprika poeder erbij moet en of er nou wel of geen rode wijn doorheen zal gaan.

Er kwam dit jaar ook eten mee uit de Stad, van Indonesische kok V, sateetjes, nasi en een aubergine gerecht. En uiteraard waren er eieren, veel eieren, gekookte op zaterdag en zondag, na het harde wkendwerk en voorafgaand aan de reis terug van de Stadse Kinderen, de eieren met spek. 

Het was warm in alle opzichten, leuk om zulke tradties te hebben. P en ik hebben er nog 1 dagje aan vastgeplakt, de wassen draaien, laptops open en de auto inpakken voor de reis terug.

Morgen is het weer gewoon, alle Stadse Kinderen weer op honk. Met masker en met een Poké bowl zalm of een Pho met rund voor tussen de middag.

Een bodempje Palinka

Csillag, ons buurpaardje

de schade bleef beperkt

Regen bij afscheid

is er nog iets te fikken?

Wat was het een mooi vuur!

We blijven wel Stadse Kinderen......

Proefkonijnen

Vriendin G is een goede kok. Dat is ze al jaren maar nu volgt ze zelfs een super uitgebreide opleiding om nog beter te worden. Wij hebben de mazzel dat we nog naar buiten mogen en dat we nog met de bus naar BG toe kunnen. En eerlijk is eerlijk, zelfs volgens de regels in NL zijn we OK, maar 2 bezoekers per dag.

Vandaag waren we uitgenodigd voor een proefkonijnen sessie en dat namen we in blijdschap aan. Het risico op een mislukking bij G is niet zo groot, en als het al zo was geweest, hadden we er een mooi verhaal uitgehaald.

Voordat het zover was deden we eerst onze Zaterdagse dingen. P de kranten en ik even koffie in de stad en een paar winkels. Vandaag was ik bij Lulu, een winkel voor tuttige hondjes die glitterjasjes, hondenhoodies en stoffen mandjes verkoopt. Ik ging voor anti slip schoentjes voor Daksi. Naarmate D ouder wordt glijden zijn pootjes weg op het parket. De winkel had gummie sokjes voor dit doel, in zwart, rood en legergroen. Ik koos rood en hoopte D ermee te verrassen. Dat liep anders, P vond ze te strak voor D en D zelf toonde aan dat de schoentjes misschien goed zijn voor hondjes die op ratjes lijken, of heel misschien voor kleine poedelienies, maar niet voor, weliswaar blinde, dove, demente, maar zeer zeker stoere boerenteckels. Dus de bon opgezocht en de gummie sokjes liggen klaar om terug gebracht te worden, hopelijk geld terug want wat zou je in deze winkel kunnen kopen voor onze Prins?

Vanmiddag bereidde P een soep van Mungo bonen, nog een erfenis van vriendin A, varkenslappen uit de diepvries die we aan het leegmaken zijn, en groenten van de piac op de hoek. Het huis ruikt lekker naar herfst en met de 9 graden van vandaag en morgen gaat het zeker goed passen.

Eind van de middag was het zover, de proefkonijnensessie. Ontvangst in een lekker warm huis, leuke servetten en mooi bestek. Kok G die stressloos in de keuken bezig is. Vanavond gaat de proeverij over Gravad lax, gemarineerde rauwe bietjes, mosterdsaus en mooi roggebrood.

Samen met lekkere wijn genoten we van de gerechten en hoorden we van G hoe ze bereid waren. Het klinkt altijd zo makkelijk als ze het vertelt, maar ik ben ervan overtuigd dat er zeker een stuk vakvrouwschap bij komt kijken. Zelfs P die niet een super bieten liefhebber is vond de bietjes erg lekker en zeer verrassend, de bietjes waren gecombineerd met frambozen, een leuke en lekkere mix. De gerechten werden ondertussen gedeeld met vrienden BAMI in NL die ook hun waardering niet onder stoelen of banken staken.

We zijn gezegend met kokende vrienden, hier in de stad, op het platteland en ook in Nederland en nu we elkaar niet kunnen bezoeken genieten we gewoon van foto's van mooie bordjes en glinsterende glazen. En we beloven elkaar meer sessies voor na de Covid periode, met appeltaartjes, brownies en nog heel veel meer. Wat in het vat zit......enzovoort.

Met de mondkapjes van vandaag zaten we in een half lege bus en waren we op tijd terug in het huis dat ruikt naar de mungo bonen soep. Voor morgen.

Mosterdsaus

terug in de bus

afgekeurd!

Gravad lax

de bietjes

Mannenweekend

P en Daksi hadden een mannenweekend. Twee dagen vrij genomen en naar de Pastorie. Doel snoeien. 

Wij, of liever gezegd ik ben niet zo van het snoeien, ik vind al snel iets zonde van de tak. In theorie weet ik dat het moet en dat het beter is, maar elke tak, zeker als het een mooie dikke is met veel bladeren, doet zeer. 

Het was dus besloten dat het beter tijdens een mannenweekend kon gebeuren. En er werden meer mannen ingeschakeld met lef om hoog te klimmen en met de rigoreusheid die P wel aanstond. En hij had ook gelijk, de bomen zijn gegroeid als kool, komen gevaarlijk dicht bij onze stroomdraden en verstoppen onze goten met kilo's bladeren. 

En P had nog een extra argument dat het bij mij altijd wel goed doet. Je ziet weer meer lucht. Dat ik van het water ben, weet iedereen inmiddels, maar ik ben ook van de lucht. Water met lucht erboven is geweldig, maar als het water mist is in ieder geval de lucht erg welkom. 

Lucht, zo veranderlijk als het weer. Dreigend, alle schakeringen blauw, grijs of soms zelfs zwart, wolkenpartijen met striemende regenbuien, ik hou ervan.

Na het snoeien is er dus meer lucht en we kunnen zelfs weer zien dat we een boventuin hebben met nog meer bomen die nog op de nominatie staan om gesnoeid of zelfs omgezaagd te worden. 

Lucht, goten en stroomdraden veilig en gelukkig alles en iedereen weer heelhuids op de grond.

Een tijdje terug snoeide JR onze fruitbomen. Dat was ook rigoreus maar wel met verstand en beleid. Aan de oogst is te zien dat dit een goede actie was. 

Verder is na een aantal jaar de uilenwoning naar beneden gehaald. We hoorden uilen 's nachts en we dachten of hoopten dat de uil bij ons zou willen intrekken en een familie zou stichten. Op internet opgezocht wat zo de woonwensen van uilen zijn en de woning hoog in de notenboom geplaatst. Helaas heeft er nooit een uil gewoond, iets in ons design was blijkbaar een inschattings- of stijlfout. Dat er toch leven was in de uilenkast werd duidelijk op de grond. Honingraten.....en toen was het toch weer spijtig en zonde dat we dit hebben verstoord, maar in ieder geval was het een onbewuste verstoring.

In de tussentijd was ik in de grote stad, aan het werk en natuurlijk ook wkend. Genieten van de laatste mooie terrasjesdagen en de herfstige frisse lucht met wolken die iets anders voorspellen.

En natuurlijk is het ook nog Dierendag vandaag! D heerlijk scharrelend op zijn landgoedje en een virtuele taart van tante I.

Heerlijke Herfst.

Mijn neus

Ik ben gezegend met een flinke neus. De neus is niet alleen flink aan de maat, er zit ook een bochtje in, een ronding zogezegd. Ik heb weleens gehoord dat mensen mijn neus karakteristiek vinden en misschien bedoelen ze dan hetzelfde als een makelaar die een beschrijving geeft van een bouwval.

Het kan mij niet schelen, het is mijn neus, mijn neus past bij mij en nog beter, ik heb de neus geerfd van mijn oma, dus is het een goede neus.

Zowel op het platteland bij de pastorie als in de Grote Stad is er van alles te ruiken. Van heerlijke zoete zonnige tomaten velden of gistend fruit voor Palinka tot smeulend plastic dat onze buren in hun kachel stoppen, of de geur van een dood dier langs het bospad. In de stad hebben geuren vooral te maken met eten of drinken als het lekker is en met mensen als het minder aantrekkelijk ruikt.

De geur van vers brood 's morgen vroeg of bij bakkers die de hele dag door vers bakken. Een echt goed pita broodje met shoarma en veel knoflook, één van de overheerlijke patisserieen met vers gemalen koffie, voor elk uur van de dag is er lekkers op straat. Mijn neus registreert het, volgt het en verleidt soms tot meer dan alleen ruiken.

Niet iedereen in de stad heeft een huis, niet iedereen heeft de beschikking over een badkamer, dus soms zijn dat helaas de geuren van de straat en vooral van het openbaar vervoer. Mijn neus hoeft er niet eens moeite voor te doen want de ogen hebben het al geregistreerd, een volle bus of tram, maar ergens in het midden veel stoelen vrij rondom een persoon met veel tassen, de ogen starend in de verte, haren die pieken en kleding voor alle seizoenen.

Andere straten andere geuren, een maaltijd die te zwaar gevallen is, begeleid door te veel alcohol. De ingang van een groot kantoor met rokers op 50 meter afstand.

Lekker en vies, aantrekkelijk of afstotend. Het is er allemaal.

Sinds kort heeft geur en daarmee mijn neus een andere dimensie. Ik ben zo blij dat ik alles ruik, ik waardeer de roomboterkoekjes lucht en de vijgengeur uit onze tuin. In deze tijden ben ik echter opgelucht dat ik het zweet van de medemens of een niet opgeruimde hondedrol kan waarnemen.

Het is goed dat alle symptomen van Covid 19 zo duidelijk beschreven worden, het maakt je veel bewuster van wat je zintuigen allemaal meemaken.

Gelukkig doet mijn neus het nog.