Sinds maart werkt P thuis, full time. Ik ben ongeveer de helft van de tijd thuis en de andere helft op mijn echte werkplek. Werk en privé liepen eigenlijk al door elkaar maar nu is het een bonte mix geworden. Er is geen of minder reistijd en dat betekent eerder achter de laptop en de telefoon en later er weer vandaan.
Uiteraard lezen wij ook de adviezen, hoe om te gaan met lang thuis werken. Hoe je elke paar uur even moet stoppen, hoe je dan naar buiten moet gaan, de telefoon thuis moet laten, even lekker moet wandelen en dan weer door voor een paar uur en dan dit herhalen.....en dat je dan de tijd kunt nemen voor koken, voor sporten, voor je huis re-designen.
Mooie theorie en om ons heen zien we ook veel mensen die er in slagen om dit in de praktijk toe te passen. Bij ons werkt het niet. Natuurlijk......even de was in de machine en ophangen kan, met de telefoon in de zak. Maar voor de rest, een thuiswerkdag bij ons is gefocust op het schermpje, ofwel alleen ofwel in een gesprek met collegae die ook allemaal aan het schermpje geplakt zitten.
Vanmorgen nog zeiden we dat dit anders moest maar bij ons allebei zit er wel een portie ouderwetse werk moraal in het hoofd, dat je toch niet overdag even naar buiten gaat om te wandelen terwijl je nog van alles te doen hebt in het zwarte kastje dat op tafel staat. Het onderwerp 'hondjes' is ook een terugkerend topic. We hebben rationeel afgesproken dat als D er op een dag niet meer is, dat we dan gaan reizen, na het werk, wkendjes weg naar een stad in het Noorden, langere vakanties in verre oorden, net als vroeger. Maar elke dag komen er ook hondjes voorbij die een huisje zoeken en gaan de gedachten plotseling uit naar Calypso, Tobias en Scotty in plaat van naar een leeuw in Afrika. En ook dat we dan met die hondjes wél naar buiten zouden gaan voor die wandeling.
En wat dat koken betreft, hier in de Grote Stad is er Wolt.com die voor ons kookt. Te kust en te keur, geen boodschappen, niet nadenken, geen tijd aan koken besteden, slecht een paar klikken op het kastje, een contactloze bezorging en een aardige mevrouw of meneer aan de chat die waarschuwt als het iets later wordt.
Doen we dan helemaal geen boodschappen? Jawel, een snelle fiets rit van P naar de Aldi voor kefir, yoghurt, muesli en komkommers, paprika en tomaten. Appels hebben we nog van het Platteland. Onze lievelings Wolt is de Premium Parász, de Thai en ondanks het grote assortiment kiezen wij de Larb, bijna altijd. Heerlijk, geweldige kruiden, zalig geur en het mooie is, P kan kiezen voor mild en ik voor extra spicy. P met rijst en ik met de bovengenoemde groenten, het smaakt lekker en verveelt nooit.
Op de dagen dat we niet Wolten, legen we de diepvries die in de afgelopen tijd te vol geworden was met restjes en met aanbiedingen die met name P niet kon weerstaan. Afgelopen week doken we een pak gehakt op uit de onderste lade. Onze hersenen en smaakpapillen zijn gefocust op Azie, dus vonden we een recept om zelf de Larb te maken. Het was alleszins geslaagd, niet zo super als de 'echte' en toch wel een beetje werk nadat de laptop eindelijk was dichtgeklapt maar ook wel weer een voldoening dat het zelfgemaakt was.
En na de lange week besloten we gisteren om vroeg aan het wkend te beginnen, na de lange week vonden we het wel gerechtvaardigd en liepen we naar de 'kastanje tuin' waar een kaposzta en palacsinta bijeenkomst was. Zoals op elke bijeenkomst in HU was er ook wijn, in dit jaargetijde de warme, en er was bier. P nam de gele variant en ik de groene, groen zoals in groente, het zag er uit als spinazie smoothie maar het was bier met brandnetel en het smaakte zalig!
Het zachte regenen maakte plaats voor een gestage stroom en we lieten de bijeenkomst in de steek en liepen door naar Spiler, nog nooit geweest in deze Buda variant maar het was warm, gezellig, aardige bediening met zoals overal hier het mondkapje over de kin, maar op gepaste afstand en met maar 3 tafeltjes bezet weinig risico. Een smakelijke GT en een blik op de kaart die ons deed besluiten hier te borrelen met bijlage en het Wolten weer uit te stellen tot morgen. In een ver hoekje in onze herinnering deed het denken aan een borrelgarnituur in NL maar dan net even wat exotischer, met onder andere mozzarella balletjes, avocado humus en pulled chicken.
Op de terug weg genoten we van ons eigen romantische buurtje met de mooie lantaarns en de spiegeling van de natte bladeren. Een prettig wkend voor de boeg!
nou K, het is even een omweg om te reageren, dan maar via Hans. Leuk dat je weer aan het vertellen bent. Ik had al lang niet gekeken, omdat ik steeds bij die kerstboom uitkwam. Maar nu heb ik alles ingehaald. Fijne verhalen en foto's. En D heeft gelijk, honden en rode pantoffels, dat kan echt niet!
BeantwoordenVerwijderenMíp