woensdag 14 november 2012

Dansen op zee

Wij zaten eerste rang op ons terras met uitzicht op de baai die naar de open zee voerde. En elk uur van de dag was er bedrijvigheid. En als we niet op het terras zaten maar in ons bed lagen hoorden we het getuf van de kleine en het geronk van de grote boten op weg naar de vis of naar de haven.
Kleine eenmans bootjes, grote schepen met een meerkoppige bemanning, soms een bootje met een echtpaar. En tussendoor de jachten, prachtige zeiljachten met vlaggen van overal.

Sowieso droom ik altijd weg bij de zee. De zee is nooit saai en altijd is er wat te beleven en altijd is er wat om over te fantaseren. Over de vangst van de schipper, over smokkelroutes, over stroperij. En uiteraard doet het weer een duit in het zakje.
We hebben alle omstandigheden gezien, een glad oppervlak, wat golfjes hier en daar, opkomende witte kopjes maar ook een storm, een echte storm die de golven over de weg liet uiteenspatten.
Prachtig!
Op een avond, we zaten nog buiten, hoorden we weer geronk, het kwam van verder maar het geronk was zwaar, heel zwaar. We tuurden in de donkere verte en opeens, op de weg naar de volgende baai een mega schip, verlicht met honderden lampjes.
Meteen visioenen van de Titanic in haar goede dagen, dames in lange jurken, heren met cognac en sigaren, een strijkje met violen. Misschien onder deck een roulette tafel....luxe hutten met mahonie hout en zwetende koks met mooie schalen. Binnen 2 minuten was de boot weg, verdwenen achter de heuvel.
Verder fantaserend hadden we natuurlijk ook al wel bedacht dat het een gewone ferry zou kunnen zijn op weg naar Italie of Kreta, met eenarmige bandieten ipv roulette, trainingspakken aan een worst en spijkerbroeken aan het bier, maar tot aan de zekerheid maakten we de wereld wat mooier dan de werkelijkheid.

Een paar dagen later, weer zwaar geronk en nu overdag en net op tijd hadden we een foto. Zonder al die lampjes was het al een stuk minder romantisch en het leek alsof we een vleugje friteslucht opvingen.....
En toch.....met zo'n boot een etmaal op pad en alles dat mooi is aan je voorbij zien komen....ik zou er best van kunnen genieten, uiteraard samen op een hondendeck....






2 opmerkingen:

  1. Jeetje zeg,ziet er allemaal indrukwekkend uit. Dat is wel wat ik hoor bij nederlanders die in hongarije wonen,dat ze de zee missen.ik heb dat (nog) niet,maar ik kan het wel begrijpen,vooral als ik die prachtige foto's van jou zie....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Die zeedieren! Geweldig lekker allemaal. En dan die olie in liters tegelijk vers uit de pers. Het moet toch voor even een klein paradijs geweest zijn. Ja, het is waar. Een land zo dichtbij en zo ontzettend niet te vergelijken met H. Zelf zeg ik altijd: ik hoef er niet persé te wonen maar ben wel blij dat het zo dichtbij ligt.

    De zee. Vooral die aanblik als je haar net kunt zien. Ik kreeg er tranen van in mijn ogen. Zoveel schoonheid met al die reusachtige keien of anders gezegd met al die eilandjes waar dan ook nog bewoning is. Maar over de veerboot naar Italië kan ik je wel zeggen dat daar geen romantisch moment bij is. Kaal, slecht eten (hoe durven ze, tussen die twee landen in) en veel te weinig hutten voor een boot die een nachttocht maakt. Geen mooie herinneringen aan. Geef mij dan maar jouw fantasie met kroonluchters en zo.

    Mooie verhalen zijn het. Om van te smullen.

    Mip

    BeantwoordenVerwijderen